Traduction de «diverse controleurs uiteenlopende controleprocedures hanteren » (Néerlandais → Français) :

In de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende sociale en diverse bepalingen is met betrekking tot die bepaling vermeld : « Krachtens artikel 46 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 geniet de werkgever een immuniteit van burgerlijke aansprakelijkheid voor de arbeidsongevallen die door zijn fout of door de fout van zijn aangestelden of lasthebbers zijn veroorzaakt. Deze immuniteit is het logisch gevolg van het forfaitair karakter van de schadeloosstelling inzake arbeidsongevallen. De wet stelt dat deze immuniteit niet geldt bij opzettelijke fout van de werkgever, zijn lasthebbers of aangestelden. In de beroepsziektenregeling geldt een gelijkaardig beginsel. Daar stelt de wet echter de zwaarwichtige fout van de werkgever inzake arbeidsveiligheid en hygiëne met een opzettelijke fout gelijk. Het doel van deze wet is die gelijkstelling ook inzake arbeidsongevallen door te trekken. Inzake beroepsziekten wordt de zwaarwichtige fout niet in abstracto gedefinieerd : men verwijst naar een schriftelijke verwittiging door de ambtenaren van de bevoegde inspectiediensten. Er wordt voorgesteld hetzelfde criterium ook inzake arbeidsongevallen te hanteren, maar daaraan nog het begrip zwaarwichtige tekortkoming toe te voegen. Het begrip arbeidsongeval is immers ruimer dan het begrip beroepsziekte, en het is niet de bedoeling de werkgever burgerlijk aansprakelijk te stellen voor lichte fouten, ook wanneer zij door de inspectiediensten werden gesignaleerd. Een andere keuze zou trouwens de inspectiediensten kunnen aanzetten geen proces-verbaal meer te maken bij niet ernstige gevallen, hetgeen ook niet de bedoeling is. [...] Het gevaar waarop deze diensten wijzen kan van uiteenlopende aard zijn, net zoals het begrip arbeidsongeval uiteenlopende toestanden betreft.
Dans l'exposé des motifs du projet de loi portant des dispositions sociales et diverses cette disposition est commentée de la manière suivante : « En vertu de l'article 46 de la loi de 10 avril 1971 sur les accidents du travail, l'employeur bénéficie d'une immunité de responsabilité civile pour les accidents du travail survenus par sa faute ou celle d'un de ses préposés ou mandataires. Cette immunité est la conséquence logique du caractère forfaitaire de la réparation des accidents du travail. La loi précise que cette immunité ne joue pas en cas de faute intentionnelle de l'employeur, de ses préposés ou de ses mandataires. Dans le régime des maladies professionnelles, la loi consacre un principe semblable. Elle assimile cependant à la faute intentionnelle de l'employeur la faute lourde en matière de sécurité et d'hygiène du travail. Le but de la présente loi est d'étendre cette assimilation au régime des accidents du travail. En matière de maladie professionnelle, la faute lourde n'est pas définie abstraitement, mais par référence à un avertissement écrit notifié par un fonctionnaire des services d'inspection compétents. Il est proposé de se référer également à ce critère en matière d'accident du travail mais d'ajouter en outre la notion de manquement grave. La notion d'accident du travail est en effet plus large que celle de maladie professionnelle, et il n'entre pas dans l'intention de la proposition de déclarer l'employeur civilement responsable de fautes bénignes, mêmes signalées par les services d'inspection. Le choix contraire pourrait d'ailleurs dissuader les services d'inspection de dresser procès-verbal dans des cas bénins, ce qui n'est pas le but recherché. [...] Le danger relevé par ces services peut être très divers, à la mesure de la notion d'accident du travail.

43. wijst erop dat er sprake is van een spanningsveld tussen de noodzaak enerzijds een scheiding aan te brengen tussen de verantwoordelijkheden van de administratie van het Parlement en die van de fracties en anderzijds het Financieel Reglement dat niet uitdrukkelijk voorziet in een dergelijke scheiding; gelast zijn Bureau ervoor te zorgen dat in de uitvoeringsregels van het Financieel Reglement een bepaling wordt opgenomen waarin de specifieke status van de fracties wordt vastgelegd, zodat hun bijzondere verantwoordelijkheden helder en correct kunnen worden geregeld door het Bureau van het Parlement; herinnert aan de opmerkingen van de Rekenkamer dat het feit dat de diverse controleurs uiteenlopende controleprocedures hanteren, betekent dat de efficiëntie bij de beoordeling van alle controlemechanismen met betrekking tot post 3701 beperkt is; verwacht dat de situatie in de toekomst sterk zal verbeteren door het besluit de keuze van externe controleurs te beperking tot een korte lijst van internationaal erkende financiële controleurs en een gemeenschappelijk controlekader;
43. constate l'existence d'une tension entre la nécessité de séparer les responsabilités de l'administration du Parlement et celle des groupes politiques, d'une part, et le règlement financier, d'autre part, lequel ne prévoit pas expressément cette séparation; charge son Bureau de faire en sorte que les dispositions du Parlement concernant l'application du règlement financier incluent une définition du statut particulier des groupes politiques, à l'effet de permettre une réglementation claire et appropriée de leurs responsabilités; rappelle les observations de la Cour des comptes selon lesquelles le fait que les vérificateurs utilisent des procédures de vérification différentes fait que l'efficacité de l'appréciation des mécanismes de contrôle est limitée en ce qui concerne la ligne 3701; espère que la situation s'améliorera notablement à l'avenir grâce à la décision tendant à limiter le choix des vérificateurs extérieurs à une liste restreinte d'entreprises reconnues au niveau international et d'un cadre commun pour l'audit;

43. wijst erop dat er sprake is van een spanningsveld tussen de noodzaak enerzijds een scheiding aan te brengen tussen de verantwoordelijkheden van de administratie van het Parlement en die van de fracties en anderzijds het Financieel Reglement dat niet uitdrukkelijk voorziet in een dergelijke scheiding; verzoekt de Commissie in haar voorstel inzake uitvoeringsregels voor het Financieel Reglement een bepaling op te nemen waarin de specifieke status van de fracties wordt vastgelegd, zodat hun bijzondere verantwoordelijkheden helder en correct kunnen worden geregeld; herinnert aan de opmerkingen van de Rekenkamer dat het feit dat de diverse controleurs uiteenlopende controleprocedures hanteren, betekent dat de efficiëntie bij de beoordeling van alle controlemechanismen met betrekking tot post 3701 beperkt is; verwacht dat de situatie in de toekomst sterk zal verbeteren door het besluit de keuze van externe controleurs te beperking tot een korte lijst van internationaal erkende financiële controleurs en een gemeenschappelijk controlekader;
43. constate l'existence d'une tension entre la nécessité de séparer les responsabilités de l'administration du Parlement et celle des groupes politiques, d'une part, et le règlement financier, d'autre part, lequel ne prévoit pas expressément cette séparation; invite la Commission à prévoir, dans sa proposition relative aux dispositions d'application du règlement financier, une définition du statut particulier des groupes politiques, à l'effet de permettre une réglementation claire et appropriée de leurs responsabilités; rappelle les observations de la Cour des comptes selon lesquelles le fait que les vérificateurs utilisent des procédures de vérification différentes fait que l'efficacité de l'appréciation des mécanismes de contrôle est limitée en ce qui concerne la ligne 3701; espère que la situation s'améliorera notablement à l'avenir grâce à la décision tendant à limiter le choix des vérificateurs extérieurs à une liste restreinte d'entreprises reconnues au niveau international et d'un cadre commun pour l'audit;

Gezien de uiteenlopende bodemtoestand in de diverse lidstaten is het onmogelijk gemeenschappelijke uniforme normen te hanteren voor de definitie van prioritaire gebieden.
En raison de la diversité des conditions pédologiques dans les différents États membres, il n'est pas possible de produire des normes communes uniformes pour la définition des zones à risque.