Vertaling van "dit ontwerp zou de kamer zich de exclusieve bevoegdheid toe-eigenen " (Nederlands → Frans) :

Met dit ontwerp zou de Kamer zich de exclusieve bevoegdheid toe-eigenen om « de statuten en de formaties van het personeel van de Vaste Comités vast te stellen, dus niet alleen van het Vast Comité P, maar ook van het Vast Comité I (zie stuk Kamer, nr. 51-3098/1, art. 9 en stuk Senaat, nr. 3-1061/7, art. 3).
Ce projet permettrait à la Chambre des représentants de s'arroger le pouvoir exclusif d'arrêter les statuts et les cadres du personnel des Comités permanents, c'est-à-dire non seulement du Comité permanent P, mais aussi du Comité permanent R (voir do c. Chambre, nº 51-3098/1, art. 9, et doc. Sénat, nº 3-1061/7, art. 3).

Mevrouw Nathalie de T' Serclaes schaart zich achter het standpunt dat in de nota van de Dienst Wetsevaluatie wordt verdedigd, met name over de poging van de Kamer om zichzelf een exclusieve bevoegdheid toe te eigenen die haar niet toekomt over onder meer de Hoge Raad voor de Justitie en het Vast Comité van toezicht op de inlichtingendiensten.
Mme Nathalie de T' Serclaes se rallie à la position défendue dans la note du Service d'évaluation de la législation, notamment en ce qui concerne la tentative de la Chambre de s'octroyer une compétence exclusive qui ne lui revient pas sur, entre autres, le Conseil supérieur de la Justice et le Comité permanent de contrôle des services de renseignements.

De Kamer wenst zich met dat ontwerp exclusieve bevoegdheden toe te eigenen, hoewel ze daar geen juridisch aanknopingspunt voor heeft.
Par ce projet, la Chambre essaie de s'approprier des compétences exclusives alors qu'elle n'a aucune base juridique pour le faire.

In verband met de programma's wijst dat Europees Hof erop : « De definitie en de inrichting van het studieprogramma vallen in beginsel onder de bevoegdheid van de Verdragsluitende Staten. Het betreft in grote mate een opportuniteitsprobleem waarover het Hof zich niet moet uitspreken en waarvan de oplossing op gewettigde wijze kan variëren naar gelang van het land en het tijdperk. In het bijzonder belet de tweede zin van artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol de Staten niet om via het onderwijs of de opvoeding informatie of kennis met een al dan niet rechtstreeks godsdienstig of filosofisch karakter te verspreiden. Zij staat zelfs de ouders niet toe zich te verzetten tegen de opname van een dergelijk onderwijs of een dergelijke opvoeding in het schoolprogramma, zo niet zou elk geïnstitutionaliseerd onderwijs mogelijk onwerkzaam blijken. De tweede zin van artikel 2 van het Eerste Aanvullend Protocol impliceert daarentegen dat de Staat, door zijn functies op het gebied van opvoeding en onderwijs uit te voeren, erover waakt dat de informatie of kennis die in het programma zijn opgenomen, op objectieve, kritische en pluralistische wijze worden verstrekt. Hij verbiedt de Staat een doel van indoctrinatie na te streven dat kan worden geacht de godsdienstige en filosofische overtuigingen van de ouders niet in acht te nemen. Dat is de grens die niet mag worden overschreden » (EHRM, grote kamer, 29 juni 2007, Folgero en anderen t. Noorwegen, § 84; 9 oktober 2007, Hasan en Eylem Zengin t. Turkije, § § 51-52).
Au sujet des programmes, la Cour européenne indique : « La définition et l'aménagement du programme des études relèvent en principe de la compétence des Etats contractants. Il s'agit, dans une large mesure, d'un problème d'opportunité sur lequel la Cour n'a pas à se prononcer et dont la solution peut légitimement varier selon les pays et les époques. En particulier, la seconde phrase de l'article 2 du Protocole n° 1 n'empêche pas les Etats de répandre par l'enseignement ou l'éducation des informations ou connaissances ayant, directement ou non, un caractère religieux ou philosophique. Elle n'autorise pas même les parents à s'opposer à l'intégration de pareil enseignement ou éducation dans le programme scolaire, sans quoi tout enseignement institutionnalisé courrait le risque de se révéler impraticable. La seconde phrase de l'article 2 du Protocole n° 1 implique en revanche que l'Etat, en s'acquittant des fonctions assumées par lui en matière d'éducation et d'enseignement, veille à ce que les informations ou connaissances figurant au programme soient diffusées de manière objective, critique et pluraliste. Elle lui interdit de poursuivre un but d'endoctrinement qui puisse être considéré comme ne respectant pas les convictions religieuses et philosophiques des parents. Là se place la limite à ne pas dépasser » (CEDH, grande chambre, 29 juin 2007, Folgero et autres c. Norvège, § 84; 9 octobre 2007, Hasan et Eylem Zengin c. Turquie, § § 51-52).

De ontwerp-Grondwet bevat geen garanties dat het Europese Hof van Justitie zich bepaalde exclusieve bevoegdheden van de soevereine staten niet zal toe-eigenen, zelfs in weerwil van de nationale grondwetten.
Le projet de Constitution ne renferme aucune garantie empêchant la Cour de justice de s’approprier certaines compétences exclusives des États souverains, même à l’encontre des constitutions nationales.

4. In haar advies over het ontwerp van wet dat de wet van 24 mei 1991 geworden is, bleek de afdeling wetgeving van de Raad van State, evenwel genuanceerd, toe te geven dat de gemeenteraad uitspraak kan doen in tuchtzaken, zelfs wanneer het college reeds een straf uitgesproken zou hebben, door zich te beroepen op de woorden «in zoverre de eerste uitspraak immers «vervalt», lijkt de tweede niet op het bezwaar te stuiten dat ze het beginsel «non bis in idem» schendt» (cf. Parl. Stuk, Kamer, gewone zitting 1990-1991, nr. 1400/1, blz. 46).
4. Dans son avis sur le projet de loi devenu la loi du 24 mai 1991, la section de législation du Conseil d'État a paru admettre, non sans nuances, que le conseil communal puisse statuer en matière disciplinaire, alors même que le collège aurait déjà prononcé une sanction, en faisant valoir que «dans la mesure où la première décision est «supprimée», la seconde ne semble pas s'exposer au reproche de méconnaître le principe «non bis in idem» (cf. Doc. parl., Chambre, session ordinaire 1990-1991, no 1400/1, p. 46).