Vertaling van "dienste van werkgevers " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

uitgaven van de werkgevers die zowel aan de werkgevers zelf als aan de werknemers ten goede komen
dépenses des employeurs qui profitent à ceux-ci aussi bien qu'aux salariés

bijdragende werkgever | sponsor | sponsorende werkgever
employeur qui finance le régime

cloudcomputing [ application service provider | ASP | clouddienst | hardware als een dienst | infrastructure als een dienst | platform als een dienst | software als een dienst ]
informatique en nuage [ fournisseur d'applications en ligne | informatique dématérialisée | infrastructure à la demande | infrastructure sous forme de service | logiciel à la demande | logiciel sous forme de service | matériel à la demande | matériel sous forme de service | service dématérialisé | service en nuage | service infonuagique ]

dienst Minderjarigen
service Mineurs

werkgever
employeur

occasionele werkgever
employeur occasionnel

publieke dienst [ openbare dienst ]
service public

dienst van algemeen belang [ dienst van algemeen economisch belang ]
service d'intérêt général [ service d'intérêt économique général ]

bestuurder van een bureau | bestuurder van een dienst | hoofd van een bureau | hoofd van een dienst | titularis van een bureau | titularis van een dienst
titulaire d'un bureau | titulaire d'un service

verwijzen naar juridische dienst
orientation vers un service juridique

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Art. II. 2-8.- Onverminderd de bepalingen van artikel II. 3-2, derde, vierde en vijfde lid, doen de bij een gemeenschappelijke interne dienst aangesloten werkgevers, wanneer het aanvullend beroep op een externe dienst vereist is, een beroep op dezelfde externe dienst.
Art. II. 2-8.- Sans préjudice des dispositions de l'article II. 3-2, alinéas 3, 4 et 5, les employeurs affiliés à un service interne commun, font, si l'appel supplémentaire à un service externe est nécessaire, appel au même service externe.

Gelet op de wet van 12 mei 2014 tot oprichting van de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels, artikel 34, § 1; Gelet op het koninklijk besluit van 9 december 2015 tot uitvoering van artikel 34, § 2 van de wet van 12 mei 2014 tot oprichting van de dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels, artikel 2, eerste lid; Gelet op het voorstel van het Beheerscomité van de Gemeenschappelijke sociale dienst van de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels, geformuleerd op 27 juni 2016; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 8 juli 2016; Gelet op de akkoordbevinding van Onze Minister van Begroting van 29 juli 2016; Overwegende dat de bijdragevoet van de werkgeversbijdrage die verschuldigd is door de bij de Gemeenschappelijke sociale dienst van de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels aangesloten werkgevers gekend moet zijn in de maand september van het voorgaande jaar; Overwegende dat, sinds de oprichting van de Gemeenschappelijke sociale dienst van de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels, de werkgeversbijdragevoet vastgesteld werd op 0,15 % van het aan socialezekerheidsbijdragen onderworpen loon van de personeelsleden van de bij de Gemeenschappelijke sociale dienst aangesloten werkgevers; Overwegende dat de opbrengst van deze werkgeversbijdragevoet voldoende blijkt te zijn om de uitgaven en de werkingskosten van Gemeenschappelijke sociale dienst te dekken en dat deze bijdragevoet derhalve ongewijzigd kan blijven voor het jaar 2017; Op de voordracht van Onze Minister van Sociale Zaken, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. De werkgeversbijdragevoet verschuldigd door de bij de Gemeenschappelijke sociale dienst van de Dienst voor de bijzondere socialezekerheidsstelsels aangesloten werkgevers, wordt voor het jaar 2017 vastgesteld op 0,15 %.
Vu la loi du 12 mai 2014 portant création de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, l'article 34, § 1; Vu l'arrêté royal du 9 décembre 2015 pris en exécution de l'article 34, § 2 de la loi du 12 mai 2014 portant création de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, l'article 2, alinéa 1; Vu la proposition du Comité de gestion du Service social collectif de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, formulée le 27 juin 2016; Vu l'avis de l'Inspection des Finances, donné le 8 juillet 2016; Vu l'accord de Notre Ministre du Budget, donné le 29 juillet 2016; Considérant que le taux de la cotisation patronale due par les employeurs affiliés au Service social collectif de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale doit être connu au mois de septembre de l'année qui précède; Considérant que depuis la création du Service social collectif de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, le taux de la cotisation patronale a été fixé à 0,15 % de la rémunération soumise aux cotisations de sécurité sociale des membres du personnel des employeurs affiliés au Service social collectif; Considérant que ce taux de cotisation s'avère être suffisant pour couvrir les dépenses et les frais de fonctionnement du Service social collectif et que dès lors ce taux peut être maintenu pour l'année 2017; Sur la proposition de Notre Ministre des Affaires sociales, Nous avons arrêté et arrêtons : Article 1. Le taux de la cotisation patronale due par les employeurs affiliés au Service social collectif de l'Office des régimes particuliers de sécurité sociale, est fixé pour l'année 2017 à 0,15 %.

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of de in het geding zijnde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, doordat de werkgevers die werknemers in dienst nemen die ingevolge het faillissement, de sluiting of de vereffening van een onderneming werden ontslagen in de periode van 1 februari tot 30 juni 2011, geen doelgroepvermindering kunnen genieten, terwijl, enerzijds, de werkgevers die werknemers in dienst nemen die ingevolge het faillissement, de sluiting of de vereffening van een onderneming werden ontslagen vanaf 1 juli 2011 en, anderzijds, de werkgevers die werknemers in dienst nemen die ingevolge een herstructurering werden ontslagen in de periode van 1 februari tot 30 juni 2011, wel een doelgroepvermindering kunnen genieten.
Le juge a quo demande à la Cour si la disposition en cause viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que les employeurs qui engagent des travailleurs licenciés à la suite de la faillite, de la fermeture ou de la liquidation d'une entreprise entre le 1 février et le 30 juin 2011 ne peuvent bénéficier d'une réduction groupe-cible alors que, d'une part, les employeurs qui engagent des travailleurs licenciés à la suite de la faillite, de la fermeture ou de la liquidation d'une entreprise à partir du 1 juillet 2011 et, d'autre part, les employeurs qui engagent des travailleurs licenciés à la suite d'une restructuration entre le 1 février et le 30 juin 2011, peuvent bien bénéficier d'une réduction groupe-cible.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 27 mei 2015 in zake Eduard Gaj tegen de gemeente Opglabbeek, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 28 mei 2015, heeft de Arbeidsrechtbank te Antwerpen, afdeling Tongeren, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden artikel 63 van de Arbeidsovereenkomstenwet van 3 juli 1978 en artikel 38 van de Wet Eenheidsstatuut van 26 december 2013 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inzoverre het enerzijds, aan een arbeider in dienst van een publieke werkgever, die aangeworven is met een overeenkomst van onbepaalde duur en wordt ontslagen, een vermoeden van willekeurig ontslag toekent en de werkgever belast met het bewijs van het niet-willekeurige karakter van dat ontslag, en als sanctie voor het willekeurig ontslag voorziet in een vergoeding van zes maanden loon, en anderzijds een bediende in dienst van een publieke werkgever niet van dergelijke regeling geniet, terwijl de opzeggingstermijnen vanaf 1 januari 2014 gelijkgeschakeld werden voor arbeiders en bedienden zowel in de private als in de publieke sector, en dit zolang er geen nieuwe regeling bestaat die vergelijkbaar is met deze bepaald bij de collectieve arbeidsovereenkomst bedoeld in artikel 38, 1° van de Wet Eenheidsstatuut en dus met CAO nr. 109 ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 27 mai 2015 en cause de Eduard Gaj contre la commune d'Opglabbeek, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 28 mai 2015, le Tribunal du travail d'Anvers, division Tongres, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 63 de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail et l'article 38 de la loi du 26 décembre 2013 concernant l'introduction d'un statut unique entre ouvriers et employés violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, d'une part, ledit article 63 accorde à l'ouvrier qui est occupé par un employeur public, a été engagé sous contrat à durée indéterminée et est licencié, une présomption de licenciement abusif, charge l'employeur d'apporter la preuve du caractère non abusif de ce licenciement et prévoit, à titre de sanction pour le licenciement abusif, le paiement d'une indemnité correspondant à la rémunération de six mois, et en ce que, d'autre part, l'employé qui est occupé par un employeur public ne bénéficie pas de ce régime, alors que les délais de préavis accordés aux ouvriers et aux employés ont été uniformisés à partir du 1 janvier 2014, aussi bien dans le secteur privé que dans le secteur public, et ceci aussi longtemps qu'il n'existe pas un nouveau régime analogue à celui prévu par la convention collective de travail visée à l'article 38, 1°, de la loi concernant l'introduction d'un statut unique, c'est-à-dire la convention collective de travail n° 109 ?

verzoekt de lidstaten om een specifiek wettelijk kader te ontwikkelen om huishoudelijk personeel en verzorgers op een wettelijke en georganiseerde manier in dienst te kunnen nemen en waarin de rechten en verantwoordelijkheden van alle betrokkenen worden vastgelegd, teneinde zowel de werknemers in deze sector als hun potentiële werkgevers rechtszekerheid te bieden; vraagt ook dat er rekening wordt gehouden met de specifieke kenmerken van de arbeidsovereenkomst en met het feit dat vele werkgevers particulieren zijn die niet vertrouwd zijn met juridische vormvoorschriften.
invite les États membres à établir un cadre juridique spécifique permettant l'emploi légal et organisé des employés de maison, auxiliaires de vie et gardes d'enfants et définissant les droits et obligations des personnes concernées afin de garantir la sécurité juridique tant aux travailleurs du secteur qu'à leurs employeurs potentiels; demande qu'il soit dûment tenu compte des spécificités du contrat de travail ainsi que du fait que de nombreux employeurs sont des particuliers probablement peu au fait du formalisme juridique.

De minister kan de bevoegdheden van het Beheerscomité van de Dienst uitoefenen wanneer, en voor de tijd, dit in de onmogelijkheid verkeert tot handelen : 1° door het feit dat de organisaties van werkgevers of van werknemers, regelmatig uitgenodigd om hun kandidatenlijsten voor de samenstelling van het Beheerscomité van de Dienst voor te dragen verwaarlozen het te doen binnen de voorziene termijnen; 2° wanneer, niettegenstaande regelmatige samenroeping, het Beheerscomité van de Dienst in de onmogelijkheid is te handelen door de herhaalde afwezigheid van de meerderheid, hetzij van de leden die de werkgevers, hetzij van de leden die de werknemers vertegenwoordigen; 3° door het feit dat de voorzitter en de leden nog niet benoemd zijn.
Le ministre peut exercer les attributions du Comité de gestion du Service lorsque et aussi longtemps que celui-ci est mis dans l'impossibilité d'agir : 1° par le fait que les organisations d'employeurs ou de travailleurs, invités régulièrement à présenter leurs listes de candidats pour la constitution du Comité de gestion du Service, omettent de le faire dans les délais prévus; 2° si, nonobstant convocation régulière, le Comité de gestion du Service est mis dans l'impossibilité de fonctionner par l'absence répétée, de la majorité soit des membres représentant les employeurs, soit des membres représentant des travailleurs; 3° par le fait que le président et les membres ne sont pas encore nommés.

Indien de opzegging door de werkgever wordt betekend vanaf 1 januari 2014, wordt, wanneer het jaarlijks loon 16.100 euro overschrijdt, in afwijking van artikel 82, § 3, de opzeggingstermijn welke door de werkgever moet worden in acht genomen, als volgt vastgesteld : - 91 dagen voor de bedienden die minder dan drie jaar in dienst zijn; - 116 dagen voor de bedienden die van drie jaar tot minder dan vier jaar in dienst zijn; - 145 dagen voor de bedienden die van vier jaar tot minder dan vijf jaar in dienst zijn; - 182 dagen voor de bedienden die van vijf jaar tot minder dan zes jaar in dienst zijn.
Si le congé est notifié par l'employeur à partir du 1 janvier 2014, par dérogation à l'article 82, § 3, lorsque la rémunération annuelle dépasse 16.100 euros, le délai de préavis à observer par l'employeur est fixé de la manière suivante : - 91 jours pour les employés engagés depuis moins de trois ans; - 116 jours pour les employés engagés depuis trois ans à moins de quatre ans; - 145 jours pour les employés engagés depuis quatre ans à moins de cinq ans; - 182 jours pour les employés engagés depuis cinq ans à moins de six ans.

Ten slotte heeft de indeling in rang AD 5 verzoeker immateriële schade berokkend wat betreft het gewettigd vertrouwen dat hij mocht hebben in zijn werkgever, nu verzoeker er immers vrijwillig voor had gekozen de afstand tot zijn nationale administratie van herkomst te handhaven en in dienst te blijven bij de EDEO.
Enfin, le classement au grade AD 5 aurait occasionné un préjudice moral au requérant au regard de la confiance légitime qu’il était en droit d’avoir envers son employeur, alors qu’il avait choisi volontairement de maintenir son éloignement de son administration nationale d’origine pour rester en fonction auprès du SEAE.

2. Wanneer de werkgever een onderaannemer is, zorgen de lidstaten ervoor dat de hoofdaannemer en iedere intermediaire aannemer, indien zij op de hoogte waren dat de tewerkstellende onderaannemer illegaal verblijvende onderdanen van een derde land in dienst had, aansprakelijk kunnen worden gehouden voor de in lid 1 bedoelde betalingen, naast of in plaats van de tewerkstellende onderaannemer of de aannemer van wie de werkgever een rechtstreekse onderaannemer is.
2. Lorsque l’employeur est un sous-traitant, les États membres veillent à ce que l’entrepreneur principal et tout sous-traitant intermédiaire, s’ils savaient que le sous-traitant employait des ressortissants de pays tiers en séjour irrégulier, puissent être tenus d’effectuer les paiements visés au paragraphe 1, solidairement avec le sous-traitant qui est l’employeur ou l’entrepreneur dont l’employeur est un sous-traitant direct ou en lieu et place de ceux-ci.

(18) Diensten van de informatiemaatschappij bestrijken een grote verscheidenheid aan economische activiteiten die on line plaatsvinden; die activiteiten kunnen in het bijzonder in de on-lineverkoop van goederen bestaan. Activiteiten zoals de levering van goederen als zodanig of de verstrekking van off-linediensten vallen niet onder de richtlijn. Diensten van de informatiemaatschappij blijven niet beperkt tot diensten waarvoor on line contracten gesloten worden, maar ook, voorzover zij een economische activiteit vormen, betrekking hebben op diensten waarvoor de afnemers niet betalen, zoals diensten die bestaan in het aanbieden van on-line-informatie of commerciële communicatie, of diensten die instrumenten verschaffen voor het opzoeken en ophalen van en het toegang krijgen tot gegevens. Onder diensten van de informatiemaatschappij worden ook verstaan diensten voor het doorgeven van informatie via een communicatienetwerk, voor het verschaffen van toegang tot een communicatienetwerk of het toegankelijk maken van informatie die verstrekt is door een afnemer van een dienst. Televisieomroepactiviteiten in de zin van Richtlijn 89/552/EEG en radio-omroepactiviteiten zijn geen diensten van de informatiemaatschappij omdat zij niet op individueel verzoek verricht worden. Diensten daarentegen die van punt tot punt worden doorgegeven, zoals video op verzoek of het verlenen van commerciële communicatie via elektronische post, zijn wel diensten van de informatiemaatschappij. Het gebruik van elektronische post of van gelijkwaardige individuele communicatie, bijvoorbeeld door natuurlijke personen voor doeleinden die buiten hun beroepsactiviteiten vallen, met inbegrip van het gebruik van deze communicatiemiddelen voor het afsluiten van contracten tussen deze personen, is geen dienst van de informatiemaatschappij. De contractuele relatie tussen werknemer en werkgever is geen dienst van de informatiemaatschappij. Activiteiten die van nature niet op een afstand en met behulp van elektr ...
(18) Les services de la société de l'information englobent un large éventail d'activités économiques qui ont lieu en ligne. Ces activités peuvent consister, en particulier, à vendre des biens en ligne. Les activités telles que la livraison de biens en tant que telle ou la fourniture de services hors ligne ne sont pas couvertes. Les services de la société de l'information ne se limitent pas exclusivement aux services donnant lieu à la conclusion de contrats en ligne, mais, dans la mesure où ils représentent une activité économique, ils s'étendent à des services qui ne sont pas rémunérés par ceux qui les reçoivent, tels que les services qui fournissent des informations en ligne ou des communications commerciales, ou ceux qui fournissent des outils permettant la recherche, l'accès et la récupération des données. Les services de la société de l'information comportent également des services qui consistent à transmettre des informations par le biais d'un réseau de communication, à fournir un accès à un réseau de communication ou à héberger des informations fournies par un destinataire de services. Les services de télévision au sens de la directive 89/552/CEE et de radiodiffusion ne sont pas des services de la société de l'information car ils ne sont pas fournis sur demande individuelle. En revanche, les services transmis de point à point, tels que les services de vidéo à la demande ou la fourniture de communications commerciales par courrier électronique constituent des services de la société de l'information. L'utilisation du courrier électronique ou d'autres moyens de communication individuels équivalents par des personnes physiques agissant à des fins qui n'entrent pas dans le cadre de leurs activités commerciales ou professionnelles, y compris leur utilisation pour la conclusion de contrats entre ces personnes, n'est pas un service de la société de l'information. La relation contractuelle entre un employé et son employeur n'est pas un service de la société de l'inform ...