Maar is het niet zo dat onvolmaaktheid in zeker zin de essentie is van democratie, aangezien bij democratie wordt uitgegaan van compromissen en men dus vandaag in staat moet zijn een compromis te aanvaarden dat vooruitgang biedt, om vervolgens morgen nog verder te gaan?
Mais est-ce que l’essence même de la démocratie, ce n’est pas d’une certaine manière l’imperfection, puisque la démocratie vit du compromis et, donc, il faut être capable d’accepter aujourd’hui un compromis de progrès, pour aller plus loin demain?
