Traduction de «definitieve wijze uitspraak » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

definitieve uitspraak
jugement définitif

definitieve uitspraak van verwerping
décision finale de rejet

bij wijze van prejudiciële beslissing een uitspraak doen
statuer à titre préjudiciel

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Wat de duurtijd betreft van deze instructies en bijhorende uitsluiting wordt deze interne instructie minstens aangehouden: - totdat ter zake de definitieve eindvordering van het openbaar ministerie bekend is tot verwijzing naar de correctionele rechtbank; - en vervolgens ten aanzien van hen waarvan het openbaar ministerie hun verwijzing vordert naar de correctionele rechtbank, tot datum dat het onderzoeksgerecht op definitieve wijze uitspraak doet over de al dan niet doorverwijzing naar de correctionele rechtbank; - en ten aanzien van degenen die bij beslissing van het onderzoeksgerecht verwezen zijn naar de strafrechtbank, totdat er een beslissing van de strafrechtbank, bekleed met kracht van gewijsde, is tussengekomen.
Concernant la durée de ces instructions et de l'exclusion y associée, ces instructions internes sont maintenues au moins: - jusqu'à ce que la réquisition finale définitive de renvoi en correctionnelle du ministère public en la matière soit connue; - et ensuite à l'égard de ceux dont le ministère public requiert le renvoi devant le tribunal correctionnel, jusqu'à la date où la juridiction d'instruction se prononce définitivement sur le renvoi ou non en correctionnelle; - et à l'égard de ceux qui ont été renvoyés devant le tribunal pénal par décision de la juridiction d'instruction, jusqu'à ce qu'une décision, coulée en force de chose jugée, du tribunal pénal intervienne.

2 bis. Gebruikmaking van het zwijgrecht mag nooit als bevestiging van de feiten worden opgevat, en op generlei wijze als beoordelingsfactor gelden voor de vaststelling van strafrechtelijke aansprakelijkheid, of als reden voor te nemen of te handhaven vrijheidsbeperkende maatregelen, voordat er definitieve uitspraak over de schuldvraag is gedaan.
2 bis. L'exercice du droit de conserver le silence ne vaut pas corroboration des faits, ni ne peut servir d'aucune façon à établir la responsabilité pénale, ni comme motif en soi pour prendre ou maintenir des mesures de restriction des libertés avant la décision définitive de culpabilité.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

1. Indien een hof of scheidsgerecht, waaraan een geschil op de juiste wijze is voorgelegd, meent op het eerste gezicht bevoegd te zijn krachtens dit Deel of Deel XI, afdeling 5, kan dat hof of scheidsgerecht alle voorlopige maatregelen voorschrijven welke het hof of scheidsgerecht onder de omstandigheden passend acht om in afwachting van de definitieve uitspraak de onderscheiden rechten van de partijen bij het geschil in stand te houden of ernstige schade aan het mariene milieu te voorkomen.
1. Si une cour ou un tribunal dûment saisi d'un différend considère, prima facie, avoir compétence en vertu de la présente partie ou de la section 5 de la partie XI, cette cour ou ce tribunal peut prescrire toutes mesures conservatoires qu'il juge appropriées en la circonstance pour préserver les droits respectifs des parties en litige ou pour empêcher que le milieu marin ne subisse de dommages graves en attendant la décision définitive.

In afwachting van een uitspraak over de maatregel van verlenging van tijdelijke uitsluiting, blijft deze ten voorlopige titel van toepassing, indien de kennisgeving vermeld in het tweede lid van dit artikel op geldige wijze gedaan werd, tot op de dag van ontvangst door de betrokken persoon van de definitieve beslissing over de beoogde verlenging, zonder mogelijkheid van overschrijding van de bijkomende termijn voorzien door het eerste lid.
En attendant qu'il soit statué sur la prolongation de la mesure d'exclusion temporaire, celle-ci reste provisoirement en vigueur, si la notification visée à l'alinéa 2 du présent article a été valablement opérée, jusqu'à la date de réception par la personne concernée de la décision définitive sur la prolongation envisagée, sans possibilité de dépassement du délai complémentaire visé à l'alinéa 1 .

13. acht het belangrijk dat de Commissie en de lidstaten op de definitieve uitspraak van de WTO en haar bevindingen op passende wijze reageren;
13. estime important que la Commission et les États membres donnent dûment suite à la dernière décision de l'OMC et aux conclusions y afférentes;