Vertaling van "definitief nadeel heeft berokkend " (Nederlands → Frans) :

In 2009 kregen we een tragere groei, maar die « correctie » kan niet verhinderen dat de stijging van 2008 een definitief nadeel heeft berokkend.
L'année 2009 a été marquée par un ralentissement de la croissance, mais malgré cette « correction », la hausse de 2008 a provoqué des dégâts irréparables.

Rekening houdend met de noodzaak om de waarborgen die zijn toegekend door het recht van de Europese Unie, enerzijds, en door het interne recht, anderzijds, te harmoniseren, houdt het Hof rekening met de rechtspraak van het Hof van Justitie, krachtens welke de in laatste aanleg rechtsprekende rechterlijke instantie die een bepaling van het recht van de Europese Unie op voldoende gekwalificeerde wijze schendt die ten doel heeft aan de particulieren rechten te verlenen, de Staat aansprakelijk maakt tegenover de particulier die aantoont dat die schending hem een nadeel heeft berokkend, waarbij de voorwaarden voor de ontvankelijkheid van een dergelijke vordering, die door de lidstaten kunnen worden bepaald in het kader van hun procedurele autonomie, bovendien de uitoefening van een dergelijk voorrecht niet ' in de praktijk onmogelijk of uiterst moeilijk ' mogen maken (zie HvJ, 30 september 2003, Köbler, C-224/01, punten 34, 47 en 53-59, en, over de grenzen van de procedurele autonomie van de lidstaten, HvJ, 12 december 2013, Test Claimants in the Franked Investment Income Group Litigation, C-362/12, punten 31-32).
Enfin, compte tenu de la nécessité d'harmoniser les garanties reconnues par le droit de l'Union européenne, d'une part, et par le droit interne, d'autre part, la Cour tient compte de la jurisprudence de la Cour de justice en vertu de laquelle la juridiction de dernière instance qui méconnaît de manière suffisamment caractérisée une disposition du droit de l'Union européenne ayant pour objet de conférer des droits aux particuliers, engage la responsabilité de l'Etat envers le particulier qui démontre que cette méconnaissance lui a causé un préjudice, les conditions de recevabilité d'une telle action, susceptibles d'être arrêtées par les Etats membres, dans le cadre de leur autonomie procédurale, ne pouvant de surcroît rendre ' impossible en pratique ou excessivement difficile ' l'exercice d'une telle prérogative (voy. CJCE, 30 septembre 2003, Köbler, C-224/01, points 34, 47 et 53-59 et, à propos des limites à l'autonomie procédurale des Etats membres, CJUE, 12 décembre 2013, Test Claimants in the Franked Investment Income Group Litigation, C-362/12, points 31-32).

Rekening houdend met de noodzaak om de waarborgen die zijn toegekend door het recht van de Europese Unie, enerzijds, en door het interne recht, anderzijds, te harmoniseren, houdt het Hof rekening met de rechtspraak van het Hof van Justitie, krachtens welke de in laatste aanleg rechtsprekende rechterlijke instantie die een bepaling van het recht van de Europese Unie op voldoende gekwalificeerde wijze schendt die ten doel heeft aan de particulieren rechten te verlenen, de Staat aansprakelijk maakt tegenover de particulier die aantoont dat die schending hem een nadeel heeft berokkend, waarbij de voorwaarden voor de ontvankelijkheid van een dergelijke vordering, die door de lidstaten kunnen worden bepaald in het kader van hun procedurele autonomie, bovendien de uitoefening van een dergelijk voorrecht niet « in de praktijk onmogelijk of uiterst moeilijk » mogen maken (zie HvJ, 30 september 2003, Köbler, C-224/01, punten 34, 47 en 53-59, en, over de grenzen van de procedurele autonomie van de lidstaten, HvJ, 12 december 2013, Test Claimants in the Franked Investment Income Group Litigation, C-362/12, punten 31-32).
Enfin, compte tenu de la nécessité d'harmoniser les garanties reconnues par le droit de l'Union européenne, d'une part, et par le droit interne, d'autre part, la Cour tient compte de la jurisprudence de la Cour de justice en vertu de laquelle la juridiction de dernière instance qui méconnaît de manière suffisamment caractérisée une disposition du droit de l'Union européenne ayant pour objet de conférer des droits aux particuliers, engage la responsabilité de l'Etat envers le particulier qui démontre que cette méconnaissance lui a causé un préjudice, les conditions de recevabilité d'une telle action, susceptibles d'être arrêtées par les Etats membres, dans le cadre de leur autonomie procédurale, ne pouvant de surcroît rendre « impossible en pratique ou excessivement difficile » l'exercice d'une telle prérogative (voy. CJCE, 30 septembre 2003, Köbler, C-224/01, points 34, 47 et 53-59 et, à propos des limites à l'autonomie procédurale des Etats membres, CJUE, 12 décembre 2013, Test Claimants in the Franked Investment Income Group Litigation, C-362/12, points 31-32).

In dergelijke gevallen bepaalt artikel 413, tweede lid, dat de vervolgende partij zich niet in de plaats van de verdachte of de beklaagde kan beroepen op deze schending van de rechten van de verdediging die hem geen nadeel heeft berokkend.
En pareil cas, l'article 413, alinéa 2, prévoit que la partie poursuivante ne peut pas se prévaloir, à la place du prévenu ou de l'accusé, de cette violation des droits de la défense qui ne lui a pas porté préjudice.

Aangezien een testament slechts uitwerking heeft bij het overlijden van de erflater, kan een herroeping van de afstand plaatsvinden tot het overlijden van die persoon zonder dat de gehandicapte persoon nadeel wordt berokkend.
Un testament ne produisant ses effets, par hypothèse, qu'à la mort du testateur, une renonciation peut intervenir jusqu'à cet événement sans causer de préjudice à la personne handicapée.

2. Schenden de artikelen 1382, 2262 (vóór de wijziging ervan bij de wet van 10 juni 1998) en 2262bis, § 1 (nieuw), van het Burgerlijk Wetboek, alsook de artikelen 5 en 10 van de wet van 10 juni 1998, en artikel 1, eerste lid, a), van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën, dat artikel 100, eerste lid, 1, van de bij het koninklijk besluit van 17 juli 1991 gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit vormt, in die zin geïnterpreteerd dat die bepalingen de vorderingen betreffende de schuldvorderingen die voortvloeien uit een door de Staat, een provincie, een gemeenschap of een gewest berokkend nadeel, en gegrond op artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, onderwerpen aan een vijfjarige verjaring vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar tijdens hetwelk ze zijn ontstaan, wanneer het nadeel en de identiteit van de aansprakelijke onmiddellijk kunnen worden vastgesteld, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij het mogelijk maken gedurende een langere termijn een vordering in te stellen tegen een gemeente met betrekking tot een schuldvordering die voortvloeit uit een nadeel dat zij heeft berokkend, en die gegrond is op artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, wanneer het nadeel en de identiteit van de aansprakelijke onmiddellijk kunnen worden vastgesteld ?
2. Les articles 1382, 2262 (avant sa modification par la loi du 10 juin 1998) et 2262bis, 1 (nouveau) du Code civil, ainsi que les articles 5 et 10 de la loi du 10 juin 1998, et l'article 1, alinéa 1, a), de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat et des provinces qui forme l'article 100, alinéa 1, 1, des lois coordonnées par l'arrêté royal du 17 juillet 1991 sur la comptabilité de l'Etat, interprété en ce sens que ces dispositions soumettent à une prescription quinquennale de cinq ans à partir du premier janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle elles sont nées, les actions relatives aux créances résultant d'un préjudice causé par l'Etat, une province, une communauté ou une région et fondées sur l'article 1382 du Code civil, lorsque le préjudice et l'identité du responsable peuvent être immédiatement constatés, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils permettent d'exercer pendant un délai plus long une action contre une commune relative à une créance résultant d'un préjudice causé par celle-ci et fondée sur l'article 1382 du Code civil lorsque le préjudice et l'identité du responsable peuvent être immédiatement constatés ?

Aangezien de verlamming van de N.M.B.S., als gevolg van de nietigverklaring van de benoeming van de leden van haar raad van bestuur, van die aard is, gelet op de fundamentele beslissingen voor de toekomst van deze onderneming die in een heel nabije toekomst moeten worden genomen, en bijgevolg gelet op de noodzaak dat de N.M.B.S. wordt geleid door een raad van bestuur volledig bekleed met al zijn bevoegdheden, dat haar onherstelbaar nadeel wordt berokkend alsook aan haar hoofdaandeelhouder, haar werknemers en haar gebruikers; dat het algemeen belang vereist dat onverwijld wordt overgegaan tot de benoeming van de leden van de raad van bestuur van de N.M.B.S.; dat deze benoeming het resultaat is van de procedure die werd aangevat op 26 maart 2002, en die heeft geleid tot het koninklijk besluit van 4 juli 2002 waarvan de Raad van State de omstandigheid heeft gewraakt dat dit koninklijk besluit niet vermeldde hoe de selectie werd doorgevoerd; dat dit gebrek aan formele motivering moet worden verholpen; dat krachtens de rechtspraak van de Raad van State de auteur van de nietigverklaarde benoeming vrij is om hetzij de benoemingsprocedure van bij de aanvang te hernemen, hetzij de benoemingsprocedure te hervatten daar waar de door de Raad van State gewraakte vormfout zich heeft voorgedaan;
Attendu que la paralysie de la S.N.C. B. à la suite de l'annulation de la nomination des membres de son conseil d'administration est, eu égard aux décisions fondamentales pour l'avenir de cette entreprise qui devront être prises dans un très proche avenir, et à la nécessité dès lors de voir la S.N.C. B. dirigée par un conseil d'administration pleinement investi de ses pouvoirs, de nature à causer un préjudice irréparable à celle-ci ainsi qu'à son actionnaire principal, ses travailleurs et ses utilisateurs; que l'intérêt général requiert de procéder sans délai à la nomination des membres du conseil d'administration de la S.N.C. B.; que cette nomination est l'aboutissement de la procédure entamée le 26 mars 2002, et qui avait abouti à l'arrêté royal du 4 juillet 2002 dont le Conseil d'Etat a censuré la circonstance qu'il ne révélait pas la manière dont la sélection a été opérée; qu'il y a lieu de remédier à ce défaut de motivation formelle; qu'en vertu de la jurisprudence du Conseil d'Etat, l'auteur de la nomination annulée est libre soit de recommencer la procédure de nomination dès son origine, soit de reprendre la procédure de nomination à l'endroit où le vice de forme censuré par le Conseil d'Etat est survenu;