Traduction de «criterium persoonlijk » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

(als) (zijn) persoonlijke mening (weergevend) | à titre personnel | ad personam (statuut) | in zijn/haar persoonlijke hoedanigheid | naar (zijn) eigen opvatting | officieus | op persoonlijke titel | persoonlijk | uit eigen naam | visie
à titre personnel

persoonlijke ruimte (nom féminin) | persoonlijke webruimte (nom féminin)
espace personnel

letten op persoonlijke spullen van klanten | letten op persoonlijke bezittingen van klanten | letten op persoonlijke voorwerpen van klanten
s’occuper des effets personnels de clients

persoonlijke beschermingsmiddelen gebruiken | persoonlijk beschermingsmateriaal gebruiken | uitrusting voor persoonlijke bescherming gebruiken
utiliser des équipements de protection individuelle

persoonlijke hygiëne onderhouden | voor de normen voor persoonlijke hygiëne zorgen | 0.0 | normen voor persoonlijke hygiëne handhaven
respecter des normes d’hygiène personnelle | se conformer aux normes d’hygiène personnelle | adhérer aux normes d'hygiène personnelle | respecter les normes d’hygiène personnelle

persoonlijke beoordeling | persoonlijke inschatting | persoonlijke waardebepaling
évaluation individuelle

persoonlijke geluiddosismeter | persoonlijke geluidexpositiemeter | persoonlijke lawaaidosismeter
dosimètre individuel

gebeurtenissen leidend tot een negatieve zelfwaardering bij het kind, zoals falen in taken met grote persoonlijke-inzet; ontdekken of openbaar maken van een beschamende of stigmatiserende persoonlijke-gebeurtenis of familiegebeurtenis; en andere vernederende-ervaringen.
Définition: Evénements résultant en une auto-évaluation négative de l'enfant, telle qu'échec dans des tâches exigeant un fort investissement personnel, révélation ou découverte d'un événement personnel ou familial honteux ou traumatisant et autres expériences humiliantes.

Persoonlijk voordeel
avantage personnalisé

Micromarketing | Persoonlijke marketing
mercatique personnalisée

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen alle beschikkingen van de raadkamer zonder dat hierbij een bijzonder juridisch belang moet aangetoond worden, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?
L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre de toutes les ordonnances de la chambre du conseil, sans qu'un intérêt juridique particulier doive être démontré, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?

De notie "voor persoonlijk gebruik" is geen kwantitatief criterium wat te onnauwkeurig zou zijn, maar een intentioneel criterium zoals het moreel element van het misdrijf dat per definitie subjectief is maar inherent aan iedere strafrechtelijke inbreuk.
La notion « pour usage personnel » n'est pas un critère quantitatif, qui serait alors exagérément imprécis, mais un critère intentionnel, comme élément moral de l'infraction, par définition subjectif mais inhérent à toute infraction pénale.

Tussen de betrokken bedrijfsrevisor en de Raad bestaat een fundamenteel verschil dat op een objectief criterium steunt : de tuchtrechtelijk vervolgde bedrijfsrevisor verdedigt enkel zijn persoonlijk belang, terwijl de Raad krachtens de artikelen 3, 22, 46 tot 53 en 59, § 1, van de IBR-Wet, in het algemeen belang de eerbiediging van de beroepsplichten vermeld in artikel 72, § 1, van dezelfde wet nastreeft en de tuchtvervolging vordert.
Entre le réviseur d'entreprises concerné et le Conseil, il existe une différence fondamentale qui repose sur un critère objectif : le réviseur d'entreprises qui fait l'objet de poursuites disciplinaires défend uniquement un intérêt personnel, tandis que le Conseil poursuit, dans l'intérêt général, en vertu des articles 3, 22, 46 à 53 et 59, § 1, de la loi du 22 juillet 1953, le respect des obligations professionnelles mentionnées à l'article 72, § 1, de la même loi et intente les poursuites disciplinaires.

3. Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie slechts een ontvankelijk hoger beroep kan instellen tegen een beschikking van de raadkamer waarbij tot verwijzing van een of meerdere inverdenkinggestelden wordt besloten en dit terwijl het openbaar ministerie de buitenvervolgingstelling van deze inverdenkinggestelde(n) vorderde, voor zover het openbaar ministerie bij schriftelijke conclusie een middel zoals bedoeld in artikel 135, § 2, van het Wetboek van Strafvordering heeft ingeroepen voor de raadkamer, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?
3. L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public peut seulement interjeter un appel recevable d'une ordonnance de la chambre du conseil ordonnant le renvoi d'un ou de plusieurs inculpés, alors que le ministère public avait requis pour eux le non-lieu, pour autant que le ministère public ait invoqué devant la chambre du conseil, par conclusions écrites, un moyen visé à l'article 135, § 2, du Code d'instruction criminelle, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?

2. Schendt artikel 135, § 1, van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in die zin geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer waarbij tot verwijzing van een of meerdere inverdenkinggestelden wordt besloten en dit terwijl het openbaar ministerie de buitenvervolgingstelling van deze inverdenkinggestelde(n) vorderde, aangenomen dat het openbaar ministerie moet beschikken over een bijzonder juridisch belang als algemene voorwaarde voor de ontvankelijkheid van het rechtsmiddel, en dit in het licht van het fundamenteel verschil dat bestaat tussen het openbaar ministerie en de andere partijen in het strafproces en dat berust op een objectief criterium, meer bepaald het vervullen van opdrachten van openbare dienst, in het belang van de gemeenschap, met betrekking tot de opsporing en vervolging van misdrijven, en het vorderen van de toepassing van de strafwet, terwijl de andere procespartijen hun persoonlijk belang verdedigen ?
2. L'article 135, § 1, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil ordonnant le renvoi d'un ou de plusieurs inculpés, alors que le ministère public avait requis pour eux le non-lieu, si l'on admet que le ministère public doit justifier d'un intérêt juridique particulier, en tant que condition générale de recevabilité du recours, et ce, eu égard à la différence fondamentale qui existe entre le ministère public et les autres parties au procès pénal et qui repose sur un critère objectif, plus précisément le fait d'accomplir des missions de service public, dans l'intérêt de la collectivité, en ce qui concerne la recherche et la poursuite des infractions, et le fait de requérir l'application de la loi pénale, alors que les autres parties au procès défendent leur intérêt personnel ?

De Nationale Hoge Raad voor Personen met een Handicap (NHRPH) heeft onlangs op eigen initiatief een advies (nr. 2015/23) uitgebracht. Daarin formuleert de raad de volgende opmerkingen die men in aanmerking zou moeten nemen om de regeling efficiënter te maken: - er wordt geen rekening gehouden met de doelgroep van volwassenen met een handicap ouder dan 25 jaar die voortdurend persoonlijke bijstand nodig hebben, net als een kind van minder dan 25 jaar; - het criterium dat gebruikt wordt voor kinderen met een handicap jonger dan 25 jaar is een medisch barema (percentage van ongeschiktheid van 66 procent) dat niet aangepast is aan de realiteit van een handicap, aangezien een kind dat percentage zou kunnen bereiken zonder dat er een permanente en regelmatige aanwezigheid van een verwant aan zijn zijde nodig zou zijn, en omgekeerd gaat bij sommige kinderen een laag verlies van lichamelijke geschiktheid gepaard met een grote afhankelijkheid, bijvoorbeeld bij autistische kinderen; - de duur van de onderbreking is vastgelegd op 6 maanden per aanvraag en op 12 maanden voor de volledige loopbaan. Die beperkte duur sluit helemaal niet aan bij de realiteit van sommige situaties die soms meerdere jaren kunnen duren.
Le Conseil Supérieur National des Personnes Handicapées (CSNPH) vient de rendre d'initiative un avis n°2015/23 dans lequel il formule les remarques suivantes qu'il conviendrait de prendre en compte afin de renforcer le dispositif: - Le groupe-cible des plus de 25 ans n'est pas pris en compte, alors qu'ils sont susceptibles de requérir une présence continue à leur côté tout comme un enfant de moins de 25 ans; - Le critère utilisé pour les enfants handicapés de moins de 25 ans est un barème médical (un pourcentage d'incapacité de 66 %) qui n'est pas adapté à la réalité d'un handicap car un enfant pourrait atteindre ce pourcentage sans nécessiter une présence permanente à ses côtés et, à l'inverse, certains enfants présentant un pourcentage d'incapacité réduit pourraient avoir une degré de dépendance plus élevé (par exemple, les autistes); - La durée de la dispense fixée à 6 mois (par demande) et à 12 mois (sur l'ensemble de la carrière) ne correspond pas à la réalité de certaines situations vécues qui peuvent durer plusieurs années.

Wanneer het criterium wordt toegepast of het belang van de rechtspleging rechtsbijstand vereist (onderzoek van de juridische merites), dan dient dat ook een beoordeling te omvatten van de complexiteit van de zaak, de sociale en persoonlijke situatie van de verdachte, beklaagde of de aangezochte persoon, de ernst van het misdrijf en de zwaarte van de eventuele sanctie.
Lorsque la condition de la nécessité de l'aide juridictionnelle dans l'intérêt de la justice est appliquée (critère du bien-fondé), cette appréciation devrait comprendre une évaluation de la complexité de l’affaire, de la situation sociale et personnelle de la personne soupçonnée, poursuivie ou dont la remise est demandée, de la gravité de l’infraction et de la sévérité de l'éventuelle sanction encourue.

Het Hof heeft verduidelijkt onder welke voorwaarden een dergelijke bedreiging kan worden geacht aanwezig te zijn in het geval van een verzoeker die niet specifiek wordt geviseerd om redenen die te maken hebben met zijn persoonlijke omstandigheden, en heeft aangegeven hoe de mate van willekeurig geweld in het gewapende conflict kan worden gebruikt als criterium voor het beantwoorden van de vraag of al dan niet sprake is van een ernstige en individuele bedreiging[25].
La Cour a précisé les conditions selon lesquelles l’existence de telles menaces peut exceptionnellement être considérée comme établie dans le cas d’un demandeur qui n’est pas visé spécifiquement en raison d’éléments propres à sa situation personnelle et a donné des indications sur l’utilisation du degré de violence aveugle caractérisant le conflit armé en tant que critère pour évaluer l’existence de menaces graves et individuelles[25].

[25] Het Hof werd om een prejudiciële beslissing verzocht over de vraag of pas sprake is van ernstige en individuele bedreiging van het leven of de persoon van degene die om subsidiaire bescherming verzoekt, indien deze persoon aantoont dat hij specifiek wordt geviseerd om redenen die te maken hebben met zijn persoonlijke omstandigheden, en indien dit niet het geval is, aan de hand van welk criterium dan kan worden uitgemaakt of er een dergelijke bedreiging is.
[25] La Cour a été saisie d’une demande de décision préjudicielle afin de déterminer si l’existence de menaces graves et individuelles contre la vie ou la personne du demandeur de la protection subsidiaire est subordonnée à la condition que ce dernier rapporte la preuve qu’il est visé spécifiquement en raison d’éléments propres à sa situation personnelle et, si ce n’est pas le cas, de préciser selon quel critère l’existence de telles menaces peut être considérée comme établie.