Traduction de «concordantie in omgekeerde » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

besluitvorming met omgekeerde eenparigheid van stemmen | omgekeerde eenparigheid van stemmen | procedure met omgekeerde eenparigheid van stemmen
règle de l'unanimité inversée | unanimité inversée

omgekeerde osmose
osmose inverse

geleidingsbaan in de vorm van een omgekeerde T | omgekeerde T-balk
voie en forme de T inversé

omgekeerd hybride entiteit | omgekeerde hybride | reverse hybrid
entité hybride inversée

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De memorie van toelichting moet worden aangevuld met een tabel betreffende de concordantie tussen de tekst van het voorontwerp en de tekst van de relevante bepalingen van de richtlijn, alsmede met een tabel die de concordantie in omgekeerde zin weergeeft, zodat het Parlement zich met kennis van zaken kan uitspreken over de keuze van de middelen die de steller van het voorontwerp heeft aangewend om te zorgen voor de omzetting van die bepalingen van de richtlijn, en zodat kan worden voorkomen dat de uitoefening van het amenderingsrecht vastgelegd in artikel 39 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen, van toepassing verklaard op de Duitstalige Gemeenschap bij artikel 44, eerste lid, van de wet van 31 december 1983, de grenzen te buiten gaat van de beoordelingsbevoegdheid die het Europese recht aan de lidstaten toekent.
L'exposé des motifs doit être complété par la présentation d'un tableau de correspondance entre le texte de l'avant-projet et celui des dispositions pertinentes de la directive, ainsi que d'un tableau établissant une correspondance en sens inverse, afin que le Parlement puisse se prononcer en connaissance de cause sur le choix des moyens mis en œuvre par l'auteur de l'avant-projet pour assurer la transposition de ces dispositions de la directive, et éviter que l'exercice du droit d'amendement inscrit à l'article 39 de la loi spéciale du 8 août 1980 de réformes institutionnelles, rendu applicable à la Communauté germanophone par l'article 44, alinéa 1 , de la loi du 31 décembre 1983, ne dépasse les limites du pouvoir d'appréciation laissé aux États membres par le droit européen.