Tel daar nog bij dat een zichzelf groen noemende politicus als Joschka Fischer een lobbyovereenkomst heeft gesloten die hem een paar ton per jaar oplevert, dan doet deze compositie eerder denken aan een slechte popsong voor een oligopolistische markt dan aan een symfonie van duurzaamheid en zuinigheid.
Quand on pense qu’un membre supposé des Verts comme M. Joschka Fischer a signé un contrat de lobbying pour un montant à six chiffres, toute la composition sonne alors davantage comme une chanson populaire sans intérêt destinée à un marché limité que comme une symphonie de durabilité et d’économie.
