Deze doctrine, genoemd naar de Argentijnse jurist en staatsman die er de auteur van is (1868), heeft betrekking op contracten van internationaal privaat recht op het economische of commerciële vlak, en stelt dat de buitenlandse investeerder die de Calvo-doctrine onderschreven heeft, verplicht is de interne middelen tot beroep uit te putten en te verzaken aan de diplomatieke bescherming van zijn land indien er geschillen optreden bij de uitvoering van een contract.
Cette doctrine vise les contrats de droit international privé dans le domaine économique ou commercial et sa portée est telle que l'investisseur étranger qui a souscrit à la clause Calvo se voit, en cas de différend dans l'exécution du contrat, contraint d'épuiser les recours internes et de renoncer à la protection diplomatique de son pays.
