Vertaling van "burgerlijk wetboek enerzijds " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

burgerlijk wetboek
code civil

Burgerlijk Wetboek
Code civil

Europees Burgerlijk Wetboek
Code civil européen

Nieuw Nederlands Burgerlijk Wetboek
Nouveau code civil néerlandais

Burgerlijk Wetboek | BW [Abbr.]
code civil | Code civil belge

Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering
Code de procédure civile

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Met betrekking tot de weigeringen worden uitsluitend de situaties bedoeld in artikel 146bis van het Burgerlijk Wetboek, enerzijds, met name de huwelijken met als doel een verblijfsrechtelijk voordeel te verkrijgen, verbonden aan het statuut van de echtgenoot, en waarvoor bovendien de artikelen 63, § 4, en 64, § 1, van het Burgerlijk Wetboek toegepast moeten worden, en, anderzijds, de aanvragen tot verklaring van wettelijke samenwoning die niet voldoen aan de voorwaarden bepaald door artikel 1476, § 1, van het Burgerlijk Wetboek.
Concernant les refus, seules, d'une part, les situations citées à l'article 146bis du Code civil, à savoir les mariages visant uniquement l'obtention d'un avantage en matière de séjour lié au statut de l'époux, et auxquelles doivent également s'appliquer les articles 63, § 4, et 64, § 1er, du Code civil, et d'autre part, les demandes de déclaration de cohabitation légale qui ne satisfont pas aux conditions fixées par l'article 1476, § 1er, du Code civil, sont visées.

Het voorstel van de heer Philippe Mahoux komt deels tegemoet aan de kritiek vanwege het Grondwettelijk Hof in het arrest 137/2008, doch laat nog steeds een verschil in behandeling bestaan naargelang het een echtscheiding betreft op grond van artikel 229, § 1 en § 2, van het Burgerlijk Wetboek enerzijds en artikel 229, § 3, van het Burgerlijk Wetboek anderzijds.
La proposition de M. Philippe Mahoux répond partiellement à la critique que la Cour constitutionnelle a formulée dans l'arrêt 137/2008. Elle maintient toutefois une différence de traitement selon qu'il s'agit d'un divorce fondé sur l'article 229, § 1 et § 2, du Code civil, d'une part, ou sur l'article 229, § 3, du Code civil d'autre part.

Het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het verschil in behandeling dat bij artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek zou worden gemaakt tussen, enerzijds, de personen die, op grond van artikel 167, zesde lid, van het Burgerlijk Wetboek, een beroep instellen tegen de weigering van de ambtenaar van de burgerlijke stand om hun huwelijk te voltrekken en die voor de rechtbank waarbij de zaak aanhangig is gemaakt, in het ongelijk worden gesteld, en, anderzijds, de ambtenaar van de burgerlijke stand die voor die rechtbank in het ongelijk wordt gesteld.
La Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de la différence de traitement que ferait l'article 1022 du Code judiciaire entre, d'une part, les personnes qui, sur la base de l'article 167, alinéa 6, du Code civil, introduisent un recours contre le refus de l'officier de l'état civil de célébrer leur mariage et succombent devant le tribunal saisi, et d'autre part, l'officier de l'état civil qui succombe devant ce tribunal.

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van voormeld artikel 2262bis, § 1, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een verschil in behandeling met betrekking tot de stuiting van de verjaringstermijn zou doen ontstaan tussen, enerzijds, de benadeelden van een mededingingsinbreuk en, anderzijds, de slachtoffers van een misdrijf.
La Cour est interrogée sur la compatibilité dudit article 2262bis, § 1, alinéa 2, du Code civil avec les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il créerait une différence de traitement en ce qui concerne l'interruption du délai de prescription entre, d'une part, les personnes lésées par une infraction en matière de concurrence et, d'autre part, les victimes d'une infraction pénale.

Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van rechter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 23 december 2014 in zake Tonia Tollenaere tegen de nv « AXA Belgium » en de nv « Generali Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 januari 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 3, derde lid, van de wet van 13 januari 2012 tot invoeging van artikel 110/1 in de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst, wat de aanwijzing betreft van een begunstigde in een levensverzekeringsovereenkomst, B.S. 24 februari 2012 (tweede uitgave), p. 12684, al dan niet in samenlezing met de artikelen 2 en 3, tweede lid, van diezelfde wet, artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst (thans artikel 174 van de Nieuwe Verzekeringenwet) en de artikelen 711 en 895 van het Burgerlijk Wetboek, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre deze bepaling, in het bijzonder door de toevoeging van de zinsnede ' bij het verstrijken van die termijn ', een onderscheid in behandeling in het leven roept tussen de testamentaire erfgenamen van verzekeringnemers (van bestaande levensverzekeringsovereenkomsten afgesloten vóór de inwerkingtreding van deze wet) die niet uitdrukkelijk hebben verklaard af te zien van de toepassing van het nieuwe artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst binnen de daartoe bepaalde termijn van twee jaar na de inwerkingtreding van de wet en die nog in leven waren bij het vestrijken van deze termijn, op wie het nieuwe artikel 110/1 van de wet op de landverzekeringsovereenkomst (volgens hetwelk de verzekeringsprestatie, wanneer de wettelijke erfgenamen als begunstigden zijn aangewezen zonder bij name te zijn vernoemd, in principe verschuldigd is aan de nalatenschap van de verzekerin ...
Moerman, E. Derycke et F. Daoût, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le juge A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 23 décembre 2014 en cause de Tonia Tollenaere contre la SA « AXA Belgium » et la SA « Generali Belgium », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 13 janvier 2015, le Tribunal de première instance de Flandre orientale, division Gand, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 3, alinéa 3, de la loi du 13 janvier 2012 insérant un article 110/1 dans la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, pour ce qui concerne la désignation du bénéficiaire d'un contrat d'assurance-vie, M.B. 24 février 2012 (seconde édition), p. 12684, combiné ou non avec les articles 2 et 3, alinéa 2, de la même loi, avec l'article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre (actuellement l'article 174 de la nouvelle loi sur les assurances) et avec les articles 711 et 895 du Code civil, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, dans la mesure où cette disposition, en particulier en raison de l'ajout du membre de phrase ' au terme dudit délai ', crée une différence de traitement entre, d'une part, les héritiers testamentaires des preneurs d'assurance (de contrats d'assurance-vie existants, conclus avant l'entrée en vigueur de ladite loi) qui n'ont pas déclaré explicitement renoncer à l'application du nouvel article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre dans le délai de deux ans prévu à cet effet après l'entrée en vigueur de la loi et qui étaient encore en vie à l'expiration de ce délai, héritiers auxquels s'applique de toute manière le nouvel article 110/1 de la loi sur le contrat d'assurance terrestre (aux termes duquel lorsque les héritiers légaux sont désignés comme bénéficiaires sans indication de leurs noms, les prestations d'assurance sont dues, en principe, à la succession du preneur d'assurance et son ...

De verwijzende rechter vraagt het Hof of artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek bestaanbaar is met artikel 22 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het, enerzijds, een vaste termijn bepaalt die een kind ouder dan 22 jaar verbiedt om het vaderschap van de echtgenoot van zijn moeder meer dan één jaar na de ontdekking van het feit dat hij niet zijn vader is, te betwisten (eerste prejudiciële vraag) en, anderzijds, een absolute grond van niet-ontvankelijkheid invoert die aan het bezit van staat tussen de wettige vader en het kind is te wijten (tweede prejudiciële vraag).
Le juge a quo demande à la Cour si l'article 318 du Code civil est compatible avec l'article 22 de la Constitution, combiné ou non avec l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que, d'une part, il fixe un délai préfix interdisant à un enfant de plus de 22 ans de contester la paternité du mari de sa mère plus d'un an après la découverte du fait qu'il n'est pas son père (première question préjudicielle) et, d'autre part, en ce qu'il instaure une fin absolue de non-recevoir due à la possession d'état entre le père légal et l'enfant (seconde question préjudicielle).

Deze auteur trekt een parallel tussen enerzijds de mechanismen van de delegatie van bedragen voorgeschreven bij de artikelen 221 van het Burgerlijk Wetboek en 1280 van het Gerechtelijk Wetboek, en anderzijds het mechanisme voorgeschreven bij artikel 301, § 11, van het Burgerlijk Wetboek, dat bepaalt dat de delegatie kan worden bevolen als « de uitkeringsplichtige zijn verplichting tot betaling niet nakomt », in tegenstelling tot de regeling voorgeschreven bij artikel 221 van het Burgerlijk Wetboek en bij artikel 1280 van het Gerechtelijk Wetboek (ibid., blz. 281, nr. 12).
Cet auteur fait le parallèle entre, d'une part, les mécanismes de délégation de sommes prévus aux articles 221 du Code civil et 1280 du Code judiciaire et, d'autre part, celui de l'article 301, § 11, du Code civil prévoyant qu'il faut qu'il y ait « défaut d'exécution par le débiteur de son obligation de paiement » pour que la délégation soit ordonnée contrairement au régime prévu par l'article 221 du Code civil et l'article 1280 du Code judiciaire (ibid., p. 281, no 12).

9. Vervolgens is er een discrepantie tussen enerzijds het ontworpen artikel 62bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek, waarin wordt gesteld dat de betrokkene « een chirurgische reconstructieve ingreep » dient te hebben ondergaan, en anderzijds het ontworpen artikel 62bis, § 2, 2º, van het Burgerlijk Wetboek, waarin wordt gesteld dat de artsen dienen te bevestigen « dat de betrokkene een lichamelijke verandering (in de Franse tekst, « transformation physique ») heeft ondergaan die hem zodanig in overeenstemming heeft gebracht met het verlangde geslacht als dit uit medisch oogpunt mogelijk en verantwoord is ».
9. En outre, il existe une discordance entre, d'une part, l'article 62bis, § 1 , en projet du Code civil, selon lequel l'intéressé doit avoir « subi une intervention chirurgicale reconstructive » et, d'autre part, l'article 62bis, § 2, 2º, en projet du Code civil aux termes duquel les médecins doivent confirmer « que l'intéressé a subi une transformation physique (dans le texte néerlandais: « lichamelijke verandering »), qui le fait correspondre au sexe désiré dans toute la mesure de ce qui est possible et justifié du point de vue médical ».

10. Voorts is er ook een discrepantie tussen enerzijds het ontworpen artikel 62bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek waarin het mogelijk wordt gemaakt dat een aangifte tot geslachtswijziging wordt gedaan door een persoon « die aantoont dat een chirurgische ingreep medische risico's met zich meebrengt die zijn gezondheid in gevaar brengen », en anderzijds het ontworpen artikel 62bis, § 2, van het Burgerlijk Wetboek waarin wordt nagelaten te vermelden dat dit eveneens uit de verklaring van de behandelende artsen dient te blijken.
10. En outre, il y a également une discordance entre, d'une part, l'article 62bis, § 1 , en projet du Code civil qui permet qu'une déclaration de changement de sexe soit faite par une personne « qui démontre qu'une intervention chirurgicale présente des risques mettant en péril sa santé » et, d'autre part, l'article 62bis, § 2, en projet du Code civil qui néglige d'indiquer que cela doit également ressortir de la déclaration des médecins traitants.