Traduction de «btw-reglementering reeds bestaan sedert » (Néerlandais → Français) :

Voor het overige herinnert de minister eraan dat herzieningen in de btw-reglementering reeds bestaan sedert 1971.
Au demeurant, le ministre rappelle que le principe des révisions existe déjà depuis 1971 dans la réglementation relative à la TVA.

Deze begindatum aangeven dreigt echter een moeilijke of zelfs een onmogelijke opgave te zijn wat de buitenlandse rekeningen betreft die reeds, soms sedert ettelijke jaren, bestonden op het ogenblik van de allereerste mededeling aan het CAP. Artikel 177, a), van de wet van 25 april 2014 houdende diverse bepalingen bepaalt bovendien dat de belastingplichtigen bij het CAP de gegevens moeten melden betreffende de buitenlandse rekeningen waarvan het bestaan in de aangifte in de PB voor de aanslagjaren 2012 tot en met 2014 was vermeld.
Par ailleurs, l'article 177, a) de la loi du 25 avril 2014 portant des dispositions diverses prévoit la communication par les contribuables au PCC des données relatives aux comptes étrangers dont l'existence est signalée dans la déclaration à l'IPP pour les exercices d'imposition 2012 à 2014.

Anderdeels zouden voor de vrijgestelde BTW-plichtigen en de niet-BTW-plichtige rechtspersonen die geen BTW-identificatienummer hebben dezelfde aangiftevoorwaarden kunnen gelden als die welke nu reeds bestaan als hun diensten worden verleend die ze moeten onderwerpen aan de belasting in België met toepassing van artikel 51, § 2, 1º en 2º, van het BTW-Wetboek.
D'autre part, les assujettis exemptés et les personnes morales non assujetties non identifiées à la TVA pourraient être soumis aux mêmes obligations de déclaration que celles qui existent déjà lorsqu'elles reçoivent des prestations de services qu'elles doivent soumettre à la taxe en Belgique en application de l'article 51, § 2, 1º et 2º, du Code.

Dit nieuwe Europese systeem wordt ingeschakeld in de reeds sedert 1971 bestaande herzieningssystemen in de btw-reglementering.
Le nouveau système européen est intégré aux systèmes de révision qui existent depuis 1971 dans la réglementation relative à la TVA.

Thans bedraagt het BTW-tarief voor het verschaffen van spijzen en dranken in hotels, restaurants, cafés en aanverwante bedrijven 21 %. Hierop bestaan slechts zeer marginale uitzonderingen, bijvoorbeeld in het geval van het verschaffen van gemeubelde logies met ontbijt, waarvoor momenteel reeds een BTW-tarief van 6 % bestaat.
Actuellement, le taux de TVA applicable à la fourniture de nourriture et de boissons dans les hôtels, les restaurants, les cafés et les établissements apparentés s'élève à 21 %, sauf pour les services marginaux comme la fourniture de logements meublés avec petit déjeuner, qui sont déjà soumis au taux de 6 %.

Zoals het Hof reeds bij herhaling heeft geoordeeld (zie onder meer in de arresten nrs. 46/2002, 126/2002, 188/2002, 86/2007, 56/2009 en 124/2009), maakt de in het geding zijnde bepaling deel uit van een geheel van maatregelen ter bestrijding, op een meer doeltreffende wijze dan in het verleden, van de bedrieglijke praktijken van de koppelbazen, die, enerzijds, bestaan in het niet-betalen van sociale bijdragen, de bedrijfsvoorheffing en de btw en, anderzijds, in het bezetten van een belangrijk aantal werkplaatsen, hetzij door personen die sociale uitkeringen genieten (pensioenen, werkloosheidsuitkeringen en ZIV-uitkeringen) en wier prestaties in strijd zijn met de betrokken uitkeringsreglementering, hetzij door buitenlanders die niet zijn gemachtigd te werken. In beide gevallen is het effect een even grote vermindering van het aanbod voor de werknemers die een regelmatige betrekking zoeken (Parl. St., Senaat, 1977-1978, nr. 415-1, p. 36).
Comme la Cour l'a déjà jugé à plusieurs reprises (voy. notamment les arrêts n 46/2002, 126/2002, 188/2002, 86/2007, 56/2009 et 124/2009), la disposition en cause fait partie d'un ensemble de mesures visant à lutter, de manière plus efficace que dans le passé, contre les pratiques frauduleuses des pourvoyeurs de main-d'oeuvre qui se traduisent, d'une part, par le non-paiement des cotisations de sécurité sociale, du précompte professionnel et de la TVA et, d'autre part, par l'occupation d'un nombre important de postes de travail soit par des personnes bénéficiant d'allocations sociales (pension, allocations de chômage et indemnités AMI) et effectuant des prestations en violation des règles qui régissent l'octroi de ces allocations, soit par des étrangers non autorisés à travailler, ce qui, dans un cas comme dans l'autre, a pour effet de réduire les offres pour les demandeurs d'emploi réguliers (Doc. parl., Sénat, 1977-1978, n° 415-1, p. 36).

Zoals het Hof reeds bij herhaling heeft geoordeeld (zie onder meer in de arresten nrs. 46/2002, 126/2002, 188/2002 en 86/2007), maakt de in het geding zijnde bepaling deel uit van een geheel van maatregelen ter bestrijding, op een meer doeltreffende wijze dan in het verleden, van de bedrieglijke praktijken van de koppelbazen, die, enerzijds, bestaan in het niet-betalen van sociale bijdragen, de bedrijfsvoorheffing en de btw en, anderzijds, in het bezetten van een belangrijk aantal werkplaatsen, hetzij door personen die sociale uitkeringen genieten (pensioenen, werkloosheidsuitkeringen en Z.I. V. -uitkeringen) en wier prestaties in strijd zijn met de betrokken uitkeringsreglementering, hetzij door buitenlanders die niet gemachtigd zijn te werken. In beide gevallen is het effect een even grote vermindering van het aanbod voor de werknemers die een regelmatige betrekking zoeken (Parl. St., Senaat, 1977-1978, nr. 415-1, p. 36).
Comme la Cour l'a déjà jugé à plusieurs reprises (voy. notamment les arrêts n 46/2002, 126/2002, 188/2002 et 86/2007), la disposition en cause fait partie d'un ensemble de mesures visant à lutter, de manière plus efficace que dans le passé, contre les pratiques frauduleuses des pourvoyeurs de main-d'oeuvre qui se traduisent, d'une part, par le non-paiement des cotisations de sécurité sociale, du précompte professionnel et de la TVA et, d'autre part, par l'occupation d'un nombre important de postes de travail soit par des personnes bénéficiant d'allocations sociales (pension, allocations de chômage et indemnités AMI) et effectuant des prestations en violation des règles qui régissent l'octroi de ces allocations, soit par des étrangers non autorisés à travailler, ce qui, dans un cas comme dans l'autre, a pour effet de réduire les offres pour les demandeurs d'emploi réguliers (Doc. parl., Sénat, 1977-1978, n° 415-1, p. 36).

Zoals het Hof reeds bij herhaling heeft geoordeeld (zie onder meer in de arresten nrs. 46/2002, 126/2002, 188/2002 en 86/2007), maakt de in het geding zijnde bepaling deel uit van een geheel van maatregelen ter bestrijding, op een meer doeltreffende wijze dan in het verleden, van de bedrieglijke praktijken van de koppelbazen, die, enerzijds, bestaan in het niet-betalen van sociale bijdragen, de bedrijfsvoorheffing en de btw en, anderzijds, in het bezetten van een belangrijk aantal werkplaatsen, hetzij door personen die sociale uitkeringen genieten (pensioenen, werkloosheidsuitkeringen en ZIV-uitkeringen) en wier prestaties in strijd zijn met de betrokken uitkeringsreglementering, hetzij door buitenlanders die niet gemachtigd zijn te werken. In beide gevallen is het effect een even grote vermindering van het aanbod voor de werknemers die een regelmatige betrekking zoeken (Parl. St., Senaat, 1977-1978, nr. 415-1, p. 36).
Comme la Cour l'a déjà jugé à plusieurs reprises (voy. notamment les arrêts n 46/2002, 126/2002, 188/2002 et 86/2007), la disposition en cause fait partie d'un ensemble de mesures visant à lutter, de manière plus efficace que dans le passé, contre les pratiques frauduleuses des pourvoyeurs de main-d'oeuvre qui se traduisent, d'une part, par le non-paiement des cotisations de sécurité sociale, du précompte professionnel et de la TVA et, d'autre part, par l'occupation d'un nombre important de postes de travail soit par des personnes bénéficiant d'allocations sociales (pension, allocations de chômage et indemnités AMI) et effectuant des prestations en violation des règles qui régissent l'octroi de ces allocations, soit par des étrangers non autorisés à travailler, ce qui, dans un cas comme dans l'autre, a pour effet de réduire les offres pour les demandeurs d'emploi réguliers (Doc. parl., Sénat, 1977-1978, n° 415-1, p. 36).

Het feit dat artikel 37 van het decreet van 22 december 1994 in werking is getreden op 1 juli 1994 vormde geen probleem, gelet op drie elementen : de terugwerkende kracht, hoezeer zij ook vatbaar was voor kritiek, kon de verzoekster haar recht op overplaatsing niet ontnemen, vermits de procedure met het oog op overplaatsingen reeds in februari 1994 diende aan te vangen en gewoonlijk werd afgesloten, hetzij in de loop van de maand juni, hetzij in de loop van de maand juli, bij een ministeriële beslissing van overplaatsing; geen enkel besluit van de Franse Gemeenschapsregering werd genomen om op het hoger kunstonderwijs de wijzigingen toe te passen die het koninklijk besluit van 22 maart 1969 sedert 1969 heeft ondergaan, met inbegrip van hetgeen het besluit van de Franse Gemeenschapsexecutieve van 10 juni 1993 betreft dat, voor de andere onderwijssectoren, de overplaatsingsregeling heeft vervangen door een regeling van wijziging van aanwijzing; gesteld dat een dergelijk besluit zou hebben bestaan of thans zou worden genomen, dan zou dat besluit ofwel terugwerkende kracht hebben tot 1 juli 1994, maar het is niet duidelijk wat het dienstige gevolg zou zijn van een dergelijke terugwerkende kracht, aangezien de overplaatsingsregeling voor het jaar 1994-1995 reeds in de maand februari 1994 in werking moest worden gesteld, ofwel zou het een andere inhoud hebben of een bepaling bevatten die er uitdrukkelijk in voorziet dat er geen aanleiding toe bestond de regelmatig aangevatte procedures van overplaatsing af te sluiten, en in dat geval zou het hoe dan ook niet mogelijk zijn geweest terug te vallen op de regeling van nieuwe aanwijzing, aangezien de verzoeken tot nieuwe aanwijzing reeds in de maand januari 1994 hadden moeten worden gedaan, terwijl in illo tempore per definitie de overplaatsingsregeling van kracht was.
Le fait que l'article 37 du décret du 22 décembre 1994 soit entré en vigueur le 1 juillet 1994 ne faisait pas problème, compte tenu de trois éléments : la rétroactivité, toute critiquable qu'elle soit, ne pouvait pas être de nature à priver la requérante de son droit à la mutation puisque la procédure en vue des mutations devait être lancée dès le mois de février 1994 et se clôturait habituellement soit dans le courant du mois de juin, soit dans le courant du mois de juillet, par une décision ministérielle de mutation; aucun arrêté du Gouvernement de la Communauté française n'a été pris pour appliquer à l'enseignement artistique supérieur les modifications de l'arrêté royal du 22 mars 1969 intervenues depuis 1969, y compris pour ce qui concerne l'arrêté de l'Exécutif de la Communauté française du 10 juin 1993 qui a, pour les autres secteurs de l'enseignement, remplacé le régime des mutations par un régime de changement d'affectation; à supposer qu'un tel arrêté eût existé ou qu'un tel arrêté soit pris aujourd'hui, ou bien il rétroagirait au 1 juillet 1994, mais on ne voit pas très bien quel pourrait être l'effet utile d'une telle rétroactivité puisque le régime des mutations pour l'année 1994-1995 devait être mis en oeuvre dès le mois de février 1994, ou bien il aurait en outre contenu ou contiendrait une disposition disant explicitement qu'il n'y avait pas lieu de clôturer les procédures de mutation régulièrement entamées, dans lequel cas il n'eût de toute façon pas non plus été possible de recourir au régime des changements d'affectation, puisque les demandes de changement eussent dû être faites dès le mois de janvier 1994 alors que, par hypothèse, in illo tempore, c'est le régime des mutations qui était en vigueur.