Traduction de «brusselse hoofdstedelijke gewest ertoe lijkt te verplichten het daarin bedoelde » (Néerlandais → Français) :

De Raad van State is van oordeel (advies 51. 219/AV, randnr. 3) dat het voorgestelde artikel 64bis van de bijzondere wet van 16 januari 1989 (artikel 3 van het voorstel) het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest ertoe lijkt te verplichten het daarin bedoelde bedrag strikt aan te wenden voor zijn mobiliteitsbeleid (luidens de toelichting inclusief het openbaar vervoer).
Le Conseil d'État est d'avis (avis 51. 219/AG, nº 3) que l'article 64bis proposé, de la loi spéciale du 16 janvier 1989 (article 3 de la proposition) semble imposer à la Région de Bruxelles-Capitale d'affecter strictement la somme prévue à sa politique de mobilité (en ce compris les transports en commun, selon les développements).

De Raad van State is van oordeel (advies 51.219/AV, randnr. 3) dat het voorgestelde artikel 64bis van de bijzondere wet van 16 januari 1989 (artikel 3 van het voorstel) het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest ertoe lijkt te verplichten het daarin bedoelde bedrag strikt aan te wenden voor zijn mobiliteitsbeleid (luidens de toelichting inclusief het openbaar vervoer).
Le Conseil d'État est d'avis (avis 51.219/AG, nº 3) que l'article 64bis proposé, de la loi spéciale du 16 janvier 1989 (article 3 de la proposition) semble imposer à la Région de Bruxelles-Capitale d'affecter strictement la somme prévue à sa politique de mobilité (en ce compris les transports en commun, selon les développements).

De heer Laeremans dient amendement nr. 3 in (stuk Senaat, nr. 5-1752/2) dat ertoe strekt het, door het 2º van het enig artikel, voorgestelde artikel 118, § 2, tweede lid, te vervangen door wat volgt : « Onverminderd de bepalingen van het voorgaande lid, moet de in artikel 134 bedoelde regel, voor wat het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest betreft, worden aangenomen met een meerderheid in elke taalgroep».
M. Laeremans dépose l'amendement nº 3 (doc. Sénat, nº 5-1752/2) tendant à remplacer, au 2º de l'article unique, l'article 118, § 2, alinéa 2, proposé, par ce qui suit: « Sans préjudice de l'alinéa précédent, la règle visée à l'article 134 est adoptée, en ce qui concerne la Région de Bruxelles-Capitale, à la majorité des suffrages au sein de chaque groupe linguistique».

De heer Laeremans dient amendement nr. 3 in (stuk Senaat, nr. 5-1753/2) dat ertoe strekt in het 2º van het enig artikel het voorgestelde artikel 123, § 2, tweede lid, te vervangen door wat volgt : « Onverminderd de bepalingen uit het voorgaande lid, moet de in artikel 134 bedoelde regel, voor wat het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest betreft, worden aangenomen met een meerderheid in elke taalgroep».
M. Laeremans dépose l'amendement nº 3 (doc. Sénat, nº 5-1753/2) tendant à remplacer, au 2º de l'article unique, l'article 123, § 2, alinéa 2, proposé, par ce qui suit: « Sans préjudice de l'alinéa précédent, la règle visée à l'article 134 est adoptée, en ce qui concerne la Région de Bruxelles-Capitale, à la majorité des suffrages au sein de chaque groupe linguistique».

Met ingang van 30 juli 1993 moeten de artikelen 3, 4 en 5 van de wet van 12 juli 1985 derhalve met toepassing van artikel 83 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980, dat van overeenkomstige toepassing is verklaard op het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest door artikel 38 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse instellingen, aldus worden begrepen dat zij niet langer de Koning en de federale minister bevoegd voor leefmilieu, maar de gewestregeringen machtigen de daarin bedoelde maatregelen te nemen in zoverre zij ertoe strekken het leefmilieu, met inbegrip van hun effecten op de gezondheid van de mens, te beschermen, behoudens in zoverre die bepalingen de Koning machtigen productnormen vast te stellen voor toestellen die niet-ioniserende stralingen, infrasonen of ultrasonen kunnen opwekken, doorzenden of ontvangen.
Depuis le 30 juillet 1993, les articles 3, 4 et 5 de la loi du 12 juillet 1985 doivent donc, par application de l'article 83 de la loi spéciale du 8 août 1980, lequel est déclaré applicable à la Région de Bruxelles-Capitale par l'article 38 de la loi spéciale du 12 janvier 1989 relative aux institutions bruxelloises, être compris en ce sens qu'ils n'habilitent plus le Roi et le ministre fédéral compétent en matière d'environnement mais les gouvernements régionaux pour adopter les mesures qui y sont visées en ce qu'elles ont pour but de protéger l'environnement, en ce compris leurs effets sur la santé de l'homme, sauf pour ce qui concerne l'habilitation donnée au Roi en vue de fixer des normes de produits pour des installations susceptibles de produire, de transmettre ou de recevoir des radiations non ionisantes.

De verzoekende partijen - daarin gevolgd door de Vlaamse Regering - betogen in de eerste plaats dat artikel 11, doordat het aan het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) de controle toekent van de erkenningsvoorwaarden in verband met de opstelling en de uitbating van de PET-scanners en het toezicht op de toepassing daarvan, de in het middel bedoelde artikelen schendt, die in die aangelegenheid een exclusieve bevoegdheid zouden toekennen aan de gemeenschappen of aan de instellingen van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest.
Les parties requérantes - rejointes en cela par le Gouvernement flamand - soutiennent tout d'abord que l'article 11, en attribuant à l'Institut national d'assurance maladie-invalidité (INAMI) le contrôle des conditions d'agrément relatives à l'installation et à l'exploitation des scanners PET et le contrôle de l'application de celles-ci, viole les articles visés au moyen qui attribueraient en cette matière une compétence exclusive aux communautés ou aux institutions de la Région de Bruxelles-Capitale.

In uiterst ondergeschikte orde voert het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest aan dat de betwiste bepalingen van de ordonnantie van 29 augustus 1991 de radio- en televisieomroepen niet verplichten tot het kosteloos uitzenden van de bedoelde aankondigingen.
En ordre tout à fait subsidiaire, la Région de Bruxelles-Capitale fait valoir que les dispositions litigieuses de l'ordonnance du 29 août 1991 n'imposent nullement aux services de radiodiffusion et de télévision d'émettre gratuitement les annonces en question.