Vertaling van "bijvoorbeeld reeds vergoed " (Nederlands → Frans) :

Als een slachtoffer bijvoorbeeld reeds vergoed werd door zijn eigen "hospitalisatie " of "inkomensgarantie"-verzekeraar, kan deze verzekeraar niet middels indeplaatsstelling de Staat aanspreken, zelfs al kan hij desgevallend wel de aansprakelijke exploitant aanspreken.
Si une victime a déjà été indemnisée par son propre assureur "hospitalisation" ou "revenu garanti", par exemple, cet assureur ne pourra pas se retourner par subrogation contre l'Etat, même s'il peut le cas échéant se retourner contre l'exploitant responsable.

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

De seponeringen om opportuniteitsredenen vertegenwoordigen 25,1% van alle sepotbeslissingen en maken voor de beschouwde periode 15,8% van de zaken uit: hier dient vermeld te worden dat sommige van deze seponeringen gebaseerd zijn op omstandigheden eigen aan de feiten, wanneer de feiten van geringe aard zijn, bijvoorbeeld omdat ze slechts een beperkte maatschappelijke weerslag hadden, en dat andere seponeringen gerechtvaardigd worden door omstandigheden eigen aan de persoon van de dader, die bijvoorbeeld het slachtoffer reeds vergoed heeft, of die voldoet aan de voorwaarden voor de pretoriaanse probatie.
Les classements sans suite pour poursuites inopportunes représentent 25,1% de tous les classements et concernent donc 15,8% des affaires de la période considérée: il faut noter encore que parmi ces classements, certains peuvent être liés à la nature des faits, considérés comme peu graves, par exemple parce qu'ils ont causé un préjudice peu important, d'autres, à la personne de l'auteur, qui peut, par exemple, avoir déjà indemnisé la victime, ou rempli les conditions d'une probation prétorienne.

Bovendien is het zo dat, onder meer de verschillende leden van de Hoge Raad voor Personen met een Handicap, herhaaldelijk is gesteld dat de integratietegemoetkoming dient voor ondefinieerbare kosten ingevolge de handicap, en dus voor andere kosten dan die die reeds vergoed worden door bijvoorbeeld het RIZIV. In die zin is de integratietegemoetkoming dus zelfs helemaal niet bedoeld voor het aanschaffen van een rolstoel.
Par ailleurs, il est exact qu'il a été répété à plusieurs reprises entre autres aux différents membres du Conseil supérieur des personnes handicapées que l'allocation d'intégration sert à couvrir des frais indéfinissables consécutif au handicap et donc des frais autres que ceux qui sont déjà remboursés par exemple par l'INAMI. En ce sens, l'allocation d'intégration n'est donc pas du tout destinée à l'achat d'une chaise roulante.