Traduction de «bevoegde rechter noch » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

bevoegde rechter | bevoegde rechterlijke instantie
for compétent | for de compétence | juridiction compétente

aanwijzing van de bevoegde rechter door inschakeling van een hogere rechter
règlement des juges faisant intervenir une juridiction hiérarchiquement supérieure

bevoegd rechter | competente rechter
juge compétent

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het instellen van de administratiefrechtelijke handhavingsprocedure verhindert niet dat de verjaring tegen de benadeelde van een mededingingsinbreuk loopt, noch dat de burgerlijke rechter de behandeling van een vordering tot vergoeding van de schade uit een inbreuk op de mededingingsregels voortzet zonder de definitieve uitspraak van de bevoegde rechter voor de administratiefrechtelijke handhavingsprocedure te moeten afwachten.
L'engagement de la procédure de répression administrative n'empêche ni l'écoulement du délai de prescription au détriment de la personne lésée, ni la poursuite par le juge civil de l'examen d'une action en réparation du dommage découlant d'une infraction aux règles de la concurrence, sans devoir attendre une décision définitive du juge compétent pour la répression administrative.

Is het op grond van artikel 82 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, in voorkomend geval artikel 91, lid 1, sub c, van dit Verdrag, en de op grond van deze voorschriften vastgestelde maatregelen alsook op basis van het kaderbesluit 2005/214/JBZ van de Raad van 24 februari 2005 inzake de toepassing van het beginsel van wederzijdse erkenning op geldelijke sancties toegestaan, dat respectievelijk het beginsel van de wederzijdse erkenning van rechterlijke uitspraken en beslissingen en de unierechtelijke maatregelen ter verbetering van de verkeersveiligheid volgens de lidstaat — doordat hij in een normatieve handeling heeft bepaald dat geen rekening dient te worden gehouden met de noodzakelijke voorwaarden voor een beroep bij een met name in strafzaken bevoegde rechter noch met de toepasbaarheid van de nationale regels van procesrecht inzake rechtsmiddelen met betrekking tot de tenlastelegging van een strafbaar feit — niet worden toegepast op een beslissing over de oplegging van een geldelijke sanctie waarbij voor de beslissing in de omstandigheden van het hoofdgeding tegelijkertijd het volgende geldt:
Y a-t-il lieu de conclure que l’article 82 TFUE, et, le cas échéant, également l’article 91, paragraphe 1, sous c), TFUE, ainsi que les mesures adoptées sur le fondement des dispositions précitées et la décision-cadre 2005/214/JAI du Conseil du 24 février 2005 concernant l’application du principe de reconnaissance mutuelle aux sanctions pécuniaires, tolèrent que le principe de reconnaissance mutuelle des décisions judiciaires et jugements ou les mesures prises pour l’amélioration de la sécurité routière en droit de l’Union, ne s’appliquent pas, à la discrétion de l’État-membre, alors que celui-ci aurait prévu par un acte normatif de ne pas respecter la faculté d’intenter un recours devant une juridiction compétente en matière pénale, et autorisent l’application des modalités procédurales nationales en cas de recours contre l’accusation d’avoir commis une infraction, eu présence d’une décision d’infliger une sanction pécuniaire à la suite d’une infraction routière, dans les conditions de l’affaire au principal lorsque les éléments suivants sont réunis:

Is het op grond van artikel 82 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, in voorkomend geval artikel 91, lid 1, sub c, van dit Verdrag, en de op grond van deze voorschriften vastgestelde maatregelen alsook op basis van het kaderbesluit 2005/214/JBZ van de Raad van 24 februari 2005 inzake de toepassing van het beginsel van wederzijdse erkenning op geldelijke sancties toegestaan, dat respectievelijk het beginsel van de wederzijdse erkenning van rechterlijke uitspraken en beslissingen en de maatregelen ter verbetering van de verkeersveiligheid niet worden toegepast op een beslissing over de oplegging van een geldelijke sanctie wegens een volgens het Unierecht als „licht” te kwalificeren inbreuk op de verkeerswetgeving in de omstandigheden van het hoofdgeding, daar de betrokken lidstaat heeft bepaald dat geen rekening dient te worden gehouden met de noodzakelijke voorwaarden voor een beroep bij een met name in strafzaken bevoegde rechter noch met de toepasbaarheid van de nationale regels van procesrecht inzake rechtsmiddelen met betrekking tot de tenlastelegging van een strafbaar feit?
Y a-t-il lieu de conclure que l’article 82 TFUE, et, le cas échéant, également l’article 91, paragraphe 1, sous c), TFUE, ainsi que les mesures adoptées sur le fondement des dispositions précitées et la décision-cadre 2005/214/JAI du Conseil du 24 février 2005 concernant l’application du principe de reconnaissance mutuelle aux sanctions pécuniaires, tolèrent que le principe de reconnaissance mutuelle des décisions judiciaires et jugements ou des mesures prises pour l’amélioration de la sécurité routière ne s’appliquent pas à une décision d’infliger une sanction pécuniaire à la suite d’une infraction routière dans les conditions de l’affaire au principal, cet agissement pouvant être qualifié de «mineur» en droit de l’Union, alors que l’État membre aurait prévu de s’écarter du respect dû à la faculté d’intenter un recours devant une juridiction compétente en matière pénale, et autorisent l’application des modalités procédurales nationales en cas de recours contre l’accusation d’avoir commis une infraction.

Dit doet geen afbreuk aan enige verplichting voor de rechter of de bevoegde rechtbank om zowel belastende en ontlastende bewijzen te zoeken, noch aan het recht van de verdediging om overeenkomstig het nationale recht bewijsmateriaal aan te brengen.
Cette disposition s’entend sans préjudice de toute obligation incombant au juge ou à la juridiction compétente de rechercher des éléments de preuve tant à charge qu'à décharge, et sans préjudice du droit de la défense de présenter des éléments de preuve conformément au droit national applicable .

Wanneer de overeenkomst noch het toepasselijke recht, noch de bevoegde rechter bepaalt, zijn doorgaans immers de artikelen 4 van het Verdrag van 19 juni 1980, 5, 1°, van het Verdrag van Brussel en 5.1 van het Verdrag van Lugano van toepassing.
En effet, à défaut de la détermination du droit applicable et du juge compétent dans le contrat, les articles 4 de la Convention du 19 juin 1980, 5, 1°, de la Convention de Bruxelles et 5.1, de la Convention de Lugano trouveront, en règle générale, à s'appliquer.

1. Naar luidt van artikel 624 van het Gerechtelijk Wetboek kunnen, met uitzondering van de gevallen waarin de wet uitdrukkelijk bepaalt welke rechter bevoegd is om kennis te nemen van de vordering, deze naar keuze van de eiser worden gebracht : « voor de rechter van de woonplaats van de verweerder of van één der verweerders; voor de rechter van de plaats waar de verbintenissen, waarover het geschil loopt, of een ervan zijn ontstaan of waar zij worden, zijn of moeten worden uitgevoerd; voor de rechter van de woonplaats gekozen voor de uitvoering van de akte; of voor de rechter van de plaats waar de gerechtsdeurwaarder heeft gesproken tot de verweerder in persoon, indien noch de verweerder noch, in voorkomend geval, een van de verweerders een woonplaats heeft in België of in het buitenland».
1. Aux termes de l'article 624 du Code judiciaire, hormis les cas où la loi détermine expressément le juge compétent pour connaître de la demande, celle-ci peut, au choix du demandeur, être portée: « devant le juge du domicile du défendeur ou d'un des défendeurs; devant le juge du lieu dans lequel les obligations en litige ou l'une d'elles sont nées ou dans lequel elles sont, ont été ou doivent être exécutées; devant le juge du domicile élu pour l'exécution de l'acte; devant le juge du lieu où l'huissier de justice a parlé à la personne du défendeur si celui-ci ni, le cas échéant, aucun des défendeurs n'a de domicile en Belgique ou à l'étranger».

Op dit ogenblik kan de notaris-vereffenaar de initiële bevoegdheid die hem werd toegekend immers niet overdragen aan een andere territoriaal bevoegde notaris-vereffenaar, noch deze bevoegdheid krijgen van de rechtbank (artikel 11 van het Gerechtelijk Wetboek verbiedt de rechter zijn rechtsmacht over te dragen).
En effet, le notaire-liquidateur ne peut actuellement transférer la compétence qui lui a été initialement octroyée à un autre notaire territorialement compétent, ni recevoir ce pouvoir du tribunal (l'article 11 du Code judiciaire interdit en effet au juge de déléguer sa juridiction).

In dit opzicht wordt de burgerlijke partij noch « tegen haar wil afgetrokken van de bevoegde onpartijdige en onafhankelijke rechter », noch « louter afhankelijk » gemaakt van « opportuniteitsoverwegingen door het openbaar ministerie ».
De ce point de vue, la partie civile n'est ni « distraite contre son gré du juge compétent, impartial et indépendant », ni rendue « simplement dépendante » de « considérations d'opportunité formulées par le ministère public ».

« Schenden de artikelen 49 en 52ter van de wet van 8 april 1965 [betreffende de jeugdbescherming] niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij het de minderjarige niet mogelijk maken verplicht te worden bijgestaan door een advocaat wanneer hij in spoedeisende gevallen voor een onderzoeksrechter verschijnt, noch beroep in te stellen tegen een beslissing die de onderzoeksrechter in dat geval te zijnen aanzien zou hebben genomen, terwijl de artikelen 52ter, 52quater en 54bis die waarborgen aan de minderjarige toekennen wanneer hij voor de jeugdrechter of de jeugdrechtbank verschijnt en die ' natuurlijk bevoegde rechter ' een beslissing te zijnen aanzien heeft genomen ?
« Les articles 49 et 52ter de la loi du 8 avril 1965 [relative à la protection de la jeunesse] ne violent-ils pas les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ne permettent pas au mineur d'être obligatoirement assisté d'un avocat lorsqu'il comparaît en urgence devant un juge d'instruction, ni d'interjeter appel d'une décision qui serait prise à son encontre, dans ce cas, par le juge d'instruction, alors que ces garanties sont accordées au mineur par les articles 52ter, 52quater et 54bis lorsqu'il comparaît devant le juge de la jeunesse ou le tribunal de la jeunesse et qu'une décision est prise à son encontre par ce ' juge naturellement compétent ' ?