Uit bestaande jurisprudentie blijkt evenwel dat het Hof niet zozeer instemt met een algemene territoriale beperking als wel voorstander is van wetgeving die geval per geval volledig kunstmatige constructies moet voorkomen[13].
Il ressort néanmoins de la jurisprudence actuelle que la Cour n’accepte pas les restrictions territoriales générales, mais qu’elle privilégie les dispositions législatives destinées à prévenir, au cas par cas, les montages purement artificiels[13].
