Vertaling van "beslissing zouden onder " (Nederlands → Frans) :

b) een samenvatting van de inhoud van de grensoverschrijdende voorafgaande fiscale beslissing, met onder meer een omschrijving van de relevante zakelijke activiteiten of verrichtingen of reeks van verrichtingen, in algemene bewoordingen gesteld, die niet mag leiden tot de openbaarmaking van een handels-, nijverheids- of beroepsgeheim of een fabrieks- of handelsprocédé, of van inlichtingen die in strijd zouden zijn met de openbare orde;
b) un résumé du contenu de la décision fiscale anticipée en matière transfrontière, y compris une description des activités commerciales, opérations ou série d'opérations concernées, présenté de manière abstraite, sans donner lieu à la divulgation d'un secret commercial, industriel ou professionnel, d'un procédé commercial ou d'informations dont la divulgation serait contraire à l'ordre public;

2° een samenvatting van de inhoud van de grensoverschrijdende voorafgaande beslissing in fiscale zaken, met onder meer een omschrijving van de relevante zakelijke activiteiten of transacties of reeks van transacties, in algemene bewoordingen gesteld, die niet mag leiden tot de openbaarmaking van een handels-, bedrijfs-, nijverheids- of beroepsgeheim of een fabrieks- of handelswerkwijze, of van inlichtingen die in strijd zouden zijn met de openbare orde ;
2° un résumé du contenu de la décision fiscale anticipée en matière transfrontalière, y compris une description des activités commerciales, opérations ou série d'opérations concernées, présenté de manière abstraite, sans donner lieu à la divulgation d'un secret commercial, industriel ou professionnel, d'un procédé commercial ou d'informations dont la divulgation serait contraire à l'ordre public ;

b) een samenvatting van de inhoud van de grensoverschrijdende voorafgaande fiscale beslissing of voorafgaande verrekenprijsafspraak, met onder meer een omschrijving van de relevante handelsactiviteiten, verrichtingen of reeks van verrichtingen, in algemene bewoordingen gesteld, die niet mogen leiden tot de openbaarmaking van een handels-, nijverheids- of beroepsgeheim, een handelsprocédé of inlichtingen die in strijd zouden zijn met de openbare orde;
b) un résumé du contenu de la décision fiscale anticipée en matière transfrontière ou de l'accord préalable en matière de prix de transfert, y compris une description des activités commerciales, opérations ou série d'opérations concernées, présenté de manière abstraite, sans donner lieu à la divulgation d'un secret commercial, industriel ou professionnel, d'un procédé commercial ou d'informations dont la divulgation serait contraire à l'ordre public;

59. Vooraf zij opgemerkt dat de primair gestelde vraag weliswaar zowel naar artikel 132, lid 1, onder g), van richtlijn 2006/112 als naar eventuele ' andere bepalingen ' van deze richtlijn verwijst, maar dat uit het verzoek om een prejudiciële beslissing niet kan worden afgeleid op grond van welke andere bepalingen van die richtlijn dan artikel 132, lid 1, onder g), ervan diensten die advocaten verrichten in het kader van een nationaal stelsel van rechtsbijstand, van btw zouden kunnen zijn vrijgesteld.
59. A titre liminaire, il convient de relever que, si la question posée à titre principal se réfère tant à l'article 132, paragraphe 1, sous g), de la directive 2006/112 qu'à d'éventuelles ' autres dispositions ' de cette directive, la demande de décision préjudicielle ne permet pas d'identifier celles des dispositions de ladite directive, autres que l'article 132, paragraphe 1, sous g), de cette dernière, sur la base desquelles les prestations de services des avocats effectuées dans le cadre d'un régime national d'aide juridictionnelle pourraient être exonérées de la TVA.

De lidstaten mogen de punten v) en vi) alleen toepassen in individuele gevallen, wanneer er ernstige gronden zijn om aan te nemen dat de verzoeker probeert relevante elementen te verbergen die waarschijnlijk tot een negatieve beslissing zouden leiden en op voorwaarde dat de verzoeker ten volle de gelegenheid heeft gekregen om, rekening houdend met de bijzondere procedurele behoeften van niet-begeleide minderjarigen, aan te tonen dat hij geldige redenen had voor de onder v) en vi) bedoelde acties, onder meer door zijn vertegenwoordiger te raadplegen.
Les États membres ne peuvent appliquer les points v) et vi) que dans des cas individuels où il existe des raisons sérieuses de penser que le demandeur tente de cacher des éléments pertinents susceptibles de conduire à une décision négative et pour autant que le demandeur ait eu tout loisir, compte tenu des besoins procéduraux spéciaux des mineurs non accompagnés, de démontrer qu’il a agi à bon droit dans le cas des actions visées aux points v) et vi), notamment en consultant son représentant.

De lidstaten mogen de punten v) en vi) alleen toepassen in individuele gevallen, wanneer er ernstige gronden zijn om aan te nemen dat de verzoeker probeert relevante elementen te verbergen die waarschijnlijk tot een negatieve beslissing zouden leiden en op voorwaarde dat de verzoeker ten volle de gelegenheid heeft gekregen om, rekening houdend met de bijzondere procedurele behoeften van niet-begeleide minderjarigen, aan te tonen dat hij geldige redenen had voor de onder v) en vi) bedoelde acties, onder meer door zijn vertegenwoordiger te raadplegen;
Les États membres ne peuvent appliquer les points v) et vi) que dans des cas individuels où il existe des raisons sérieuses de penser que le demandeur tente de cacher des éléments pertinents susceptibles de conduire à une décision négative et pour autant que le demandeur ait eu tout loisir, compte tenu des besoins procéduraux spéciaux des mineurs non accompagnés, de démontrer qu’il a agi à bon droit dans le cas des actions visées aux points v) et vi), notamment en consultant son représentant;

Gelet op het feit dat de Dienst Regulering geen elementen heeft vastgesteld die zouden toelaten om een nieuwe raadplegingsperiode te eisen, zoals bedoeld in artikel 55, § 4, a) van het Licentiebesluit; Gelet op het feit dat de Dienst Regulering inbreuken op de vigerende reglementering heeft vastgesteld die niet toelaten het resultaat van het verloop van de raadplegingen te bevestigen, zoals bedoeld in artikel 55, § 4, d) van het Licentiebesluit; Gelet op het feit dat de Dienst Regulering geen bemerkingen heeft bij het door BAC voorgestelde principe van "CPI +/- X" als formule voor tariefcontrole en gelet op het feit dat de Dienst Regulering geen bemerkingen heeft bij de oefening van `rebalancing' die BAC heeft doorgevoerd bij zijn tariefsysteem, ziet de Dienst Regulering geen grond om zelf een totaal andere formule voor tariefcontrole en een tariefsysteem op te leggen, zoals bedoeld in artikel 55, § 4, c) van het Licentiebesluit Beslist de Dienst Regulering op grond van artikel 55, § 4, b) van het Licentiebesluit dat het tariefsysteem en de formule voor tariefcontrole, zoals voorgesteld door Brussels Airport Company na afloop van de raadplegingen en zoals weergegeven onder punt 5.1. van deze beslissing, moet aangepast worden als volgt : A. Het door Brussels Airport Company meegedeelde tariefsysteem, te weten : - de vergoeding voor landen en opstijgen zoals bepaald in artikel 1 van het meegedeelde tariefsysteem en weergegeven onder punt 5.1 van deze beslissing; - de vergoeding voor het stationeren van vliegtuigen zoals bepaald in artikel 3 van het meegedeelde tariefsysteem en weergegeven onder punt 5.1 van deze beslissing; - de passagiersvergoeding zoals bepaald in artikel 4 van het meegedeelde tariefsysteem en weergegeven onder punt 5.1 van deze beslissing; - de veiligheidsvergoeding zoals bepaald in artikel 5 van het meegedeelde tariefsysteem en weergegeven onder punt 5.1 van deze beslissing; wordt voor elk jaar van de gereguleerde periode 2016-2021 naar bene ...
Considérant la circonstance que le Service de Régulation ne dispose d'aucun élément permettant de justifier la tenue d'une nouvelle période de consultation comme prévu à l'article 55, § 4, a) de l'Arrêté royal de Licence; Considérant que les manquements à la réglementation en vigueur constatés par le Service de Régulation ne permettent pas de confirmer le résultat du déroulement des consultations, comme prévu à l'article 55, § 4, d) de l'Arrêté royal de Licence; Considérant l'absence de remarque du Service de Régulation concernant le principe proposé par BAC de « CPI +/- X » comme principe de contrôle tarifaire ainsi que l'absence de remarque concernant l''exercice de « rebalancing » que BAC a mis en oeuvre dans son système tarifaire, le Service de Régulation considère qu'il n'y a pas de fondement pour la mise en oeuvre d'une formule totalement différente pour le contrôle tarifaire et le système tarifaire, comme visé à l'article 55, § 4, c) de l'Arrêté royal de Licence. Le Service de Régulation décide en exécution de l'article 55, § 4, b) de l'Arrêté royal de Licence, que le système tarifaire et la formule de contrôle tarifaire, tels que présentés par Brussels Airport Company au terme des consultations et comme repris au point 5.1. de la présente décision, doivent être adaptés de la manière suivante : A. Le système tarifaire communiqué par Brussels Airport Company, à savoir : - la redevance d'atterrissage et de décollage telle que fixée à l'article 1 du système tarifaire communiqué et figurant au point 5.1. de la présente décision; - la redevance pour le stationnement d'un aéronef tel que fixée à l'article 3 du système tarifaire communiqué et figurant au point 5.1. de la présente décision; - la charge pour les passagers telle que fixée à l'article 3 du système tarifaire communiqué et figurant au point 5.1. de la présente décision; - la redevance de sûreté telle que fixée à l'article 5 du système tarifaire communiqué et figurant au point 5.1. de la présente déci ...

De verzoekende partijen doen in de beide zaken gelden dat de minderjarigen die de volle leeftijd van 16 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten en aan wie, op grond van de aangevochten bepalingen, administratieve sancties worden opgelegd, op discriminerende wijze worden behandeld, in zoverre zij niet dezelfde procedurele waarborgen genieten als de minderjarigen die door het openbaar ministerie worden vervolgd wegens als misdrijf omschreven feiten : laatstgenoemden vallen in de regel onder de bevoegdheid van de jeugdrechter, die enkel op vordering van de procureur des Konings optreedt, onafhankelijk en onpartijdig is en beschermende maatregelen neemt die afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de minderjarigen en het milieu waarin ze leven; zij genieten aldus een gedifferentieerde en individuele benadering, worden strafrechtelijk niet aansprakelijk geacht en kunnen steeds hoger beroep instellen tegen de beslissingen die ten aanzien van hen zijn genomen; de eerstgenoemden daarentegen zouden afhankelijk zijn van de beslissing van de ambtenaar die wordt aangewezen bij de wet, zouden strafrechtelijk aansprakelijk worden geacht en als volwassenen worden behandeld aan wie, zonder onderzoek, boeten met een strafrechtelijk karakter zouden worden opgelegd; de jeugdrechter zou enkel kunnen optreden indien de minderjarige daartoe het initiatief neemt, zou niet kunnen overgaan tot de onderzoeksmaatregelen bedoeld in artikel 50 van de wet van 8 april 1965 en zou beslissingen wijzen waartegen geen hoger beroep zou kunnen worden ingesteld.
Les parties requérantes font valoir, dans les deux affaires, que les mineurs ayant atteint l'âge de 16 ans accomplis au moment des faits, auxquels sont infligées des sanctions administratives sur la base des dispositions attaquées, sont traités de manière discriminatoire en ce qu'ils ne bénéficient pas des mêmes garanties procédurales que les mineurs poursuivis par le ministère public pour des faits qualifiés infractions : les seconds relèvent en règle du juge de la jeunesse, lequel intervient sur saisine exclusive du procureur du Roi, est indépendant et impartial et prend des mesures de protection qui sont fonction de la personnalité des mineurs et du milieu dans lequel ils vivent; ils bénéficient ainsi d'une approche différenciée et individuelle, sont présumés pénalement irresponsables et peuvent toujours faire appel des décisions prises à leur égard; les premiers, en revanche, seraient tributaires de la décision du fonctionnaire désigné par la loi, seraient présumés pénalement responsables et traités comme des adultes auxquels seraient infligées, sans investigation, des amendes à caractère pénal; le juge de la jeunesse ne pourrait intervenir que si le mineur en prend l'initiative, ne pourrait procéder aux mesures d'investigation prévues à l'article 50 de la loi du 8 avril 1965 et rendrait des décisions qui ne seraient pas susceptibles d'appel.

Het Hof van Beroep te Brussel stelt het Hof een vraag over de bestaanbaarheid van artikel 11, eerste lid, van de wet van 23 maart 1999 en van artikel 97, negende lid, van de wet van 15 maart 1999 met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet voor zover zij aanleiding geven tot een verschil in behandeling onder de rechtsonderhorigen wat betreft het recht om voor het hof van beroep een nieuwe grief aan te voeren in de zin van die artikelen : de beperkingen waarin het voormelde artikel 377, tweede lid, voorziet, zouden alleen gelden voor diegenen die het hof van beroep hebben aangezocht vóór 1 maart 1999 en die bijgevolg zouden afhangen van de datum van kennisgeving van de beslissing van de directeur waartegen zij beroep zouden hebben ingesteld.
La Cour d'appel de Bruxelles interroge la Cour sur la compatibilité de l'article 11, alinéa 1, de la loi du 23 mars 1999 et de l'article 97, alinéa 9, de la loi du 15 mars 1999 avec les articles 10 et 11 de la Constitution en tant qu'ils créent entre les justiciables une différence de traitement quant au droit d'invoquer devant la cour d'appel un grief nouveau au sens de ces articles : les limitations prévues par l'article 377, alinéa 2, précité ne s'imposeraient qu'à ceux qui ont saisi la cour d'appel avant le 1 mars 1999 et qui, dès lors, auraient été tributaires de la date de la notification de la décision du directeur contre laquelle ils auraient introduit un recours.

« Schendt artikel 632 van het Gerechtelijk Wetboek, doordat in het eerste lid erin wordt voorzien dat de bevoegdheid van de rechtbank van eerste aanleg recht doende in fiscale zaken wordt bepaald door de ligging van het kantoor waar de belasting is of moet worden geïnd, al dan niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre wegens een beslissing van 23 november 1989 van de secretaris-generaal van het Ministerie van Financiën betreffende de aanwijzing, als kantoor ' waar de belasting moet worden geïnd ', van het ontvangkantoor Namen 4 vennootschappen voor de rechtspersonen die hun maatschappelijke zetel of hun voornaamste inrichting in het arrondissement Waals-Brabant hebben, een onderscheid in het leven wordt geroepen dat geenszins objectief of evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de 'justitie dichter bij de burger' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ?
« En ce qu'il dispose, en alinéa premier, que la compétence du Tribunal de première instance statuant en matière fiscale est déterminée par la situation du bureau où la perception de l'impôt a été ou doit être faite, l'article 632 du Code judiciaire n'est-il pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, en raison d'une décision prise par le secrétaire général du Ministère des finances le 23 novembre 1989 relative à la désignation, comme bureau où la perception doit être faite ' de la recette de Namur 4 sociétés pour les personnes morales ayant leur siège social ou leur principal établissement dans l'arrondissement du Brabant wallon, il créerait une distinction qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ?