Vertaling van "beroepen tot vernietiging laattijdig zouden " (Nederlands → Frans) :

De Vlaamse Regering voert aan dat de beroepen tot vernietiging laattijdig zouden zijn in zoverre de artikelen 114 en 133/50, §§ 4 en 5, van het decreet van 18 mei 1999, zoals vervangen bij het bestreden artikel 36, voorheen bestaande bepalingen overnemen.
Le Gouvernement flamand fait valoir que les recours en annulation seraient tardifs en ce que les articles 114 et 133/50, §§ 4 et 5, du décret du 18 mai 1999, tels qu'ils ont été remplacés par l'article 36 attaqué, reprennent des dispositions qui existaient auparavant.

« Aangezien de gezamenlijke decreten of gezamenlijke decreten en ordonnanties vanuit formeel oogpunt decreten of ordonnanties zijn, zouden ze, als het onderhavige wetsvoorstel aangenomen zou worden, zoals elk ander decreet of elke andere ordonnantie onderworpen zijn aan de adviesbevoegdheid van de Raad van State, afdeling Wetgeving, en aan de bevoegdheid van het Grondwettelijk Hof wat betreft de beroepen tot vernietiging, de vorderingen tot schorsing en de prejudiciële vragen.
« Puisque les décrets conjoints ou décret et ordonnance conjoints sont, au point de vue formel, des décrets ou des ordonnances, ils seraient, si la proposition de loi à l'examen était adoptée, soumis comme toute autre norme décrétale ou ordonnancielle à la compétence d'avis du Conseil d'État, section de législation, et à la compétence de la Cour constitutionnelle en matière de recours en annulation, demandes de suspension et questions préjudicielles.

De Vlaamse Regering betwist de ontvankelijkheid van de beroepen tot vernietiging, doordat de verzoekende partijen hun beroep niet op rechtsgeldige wijze zouden hebben ingesteld (zaak nr. 5324) of doordat zij niet van het vereiste belang bij de vernietiging van de bestreden bepalingen zouden doen blijken (zaak nr. 5328).
Le Gouvernement flamand conteste la recevabilité des recours en annulation, en ce que les parties requérantes n'auraient pas introduit valablement leur recours (affaire n° 5324) ou en ce qu'elles ne justifieraient pas de l'intérêt requis à l'annulation des dispositions attaquées (affaire n° 5328).

Uit het beperkte onderzoek van de ontvankelijkheid van de beroepen tot vernietiging waartoe het Hof in het kader van de vorderingen tot schorsing is kunnen overgaan, blijkt in dit stadium van de rechtspleging niet dat de verzoekende partijen niet zouden doen blijken van het vereiste belang.
L'examen limité de la recevabilité des recours en annulation auquel la Cour a pu procéder dans le cadre des demandes de suspension ne fait pas apparaître, au stade actuel de la procédure, que les parties requérantes ne justifieraient pas de l'intérêt requis.

De Ministerraad betwist de ontvankelijkheid van de beroepen tot vernietiging omdat de verzoekende partijen, die aangestelde commissarissen van politie en aangestelde hoofdinspecteurs van politie zijn, geen belang zouden hebben bij de vernietiging van de bestreden bepaling die hun niet het voordeel zou opleveren waarop zij rekenen, vermits die bepaling uitsluitend van toepassing is op de aangestelde hoofdcommissarissen.
Le Conseil des ministres conteste la recevabilité des recours en annulation au motif que les parties requérantes, qui sont des commissaires de police commissionnés et des inspecteurs principaux de police commissionnés, n'auraient pas intérêt à l'annulation de la disposition attaquée, qui ne leur procurerait pas l'avantage escompté, vu que cette disposition est uniquement applicable aux commissaires divisionnaires commissionnés.

Uit artikel 18 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof volgt dat, in geval van een vernietiging van de bestreden bepalingen, de verzoekende partijen ofwel een beroep tot vernietiging kunnen instellen voor de Raad van State, ofwel een procedure voor de justitiële gerechten tegen de individuele beslissingen die hun statutaire situatie regelen en die gebaseerd zijn op de in het geding zijnde bepalingen, zelfs in het geval waarin de termijnen om die beroepen in te stellen zouden zijn verstreken.
Il résulte de l'article 18 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d'arbitrage que, dans l'hypothèse d'une annulation des dispositions attaquées, les parties requérantes pourront introduire soit un recours en annulation devant le Conseil d'Etat, soit une procédure devant les juridictions de l'ordre judiciaire contre les décisions individuelles réglant leur situation statutaire fondées sur les dispositions en cause, même dans l'hypothèse où les délais pour introduire ces recours seraient expirés.