Traduction de «bepaling zou immers het voormelde taalevenwicht tussen » (Néerlandais → Français) :

Een dergelijke bepaling zou immers het voormelde taalevenwicht tussen Nederlandstalige en Franstalige magistraten van het parket en het arbeidsauditoraat in het administratief arrondissement Brussel-Hoofdstad waarborgen.
En effet, une telle disposition garantirait l'équilibre linguistique précité entre les magistrats néerlandophones et francophones du parquet et de l'auditorat du travail dans l'arrondissement administratif de Bruxelles-Capitale.

Uit punt 27a van Protocol I bij het voormelde Verdrag tussen België en Nederland, zoals het voortvloeit uit artikel 3 van het Protocol, blijkt immers dat deze bepaling verband houdt met artikel 29, paragraaf 1, van het Verdrag, zoals het is gewijzigd bij het Protocol (« Met betrekking tot artikel 29 » en « Niettegenstaande de bepalingen van paragraaf 1 »), en dat ze betrekking heeft op « belastingen die worden geheven ten behoeve van de staatkundige onderdelen of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen » van de verdragsluitende Staten, « voor zover deze niet (25) door de verdragsluitende Staten zelf worden geheven » (26) , dit wil zeggen, volgens het beoogde doel, belastingen waarvan de dienst niet door de federale overheid wordt verzorgd, hetgeen betekent dat het nieuwe artikel 29, paragraaf 1, bestemd is om daarop te worden toegepast, zelfs indien zulks eerst op « de datum waarop België Nederland langs diplomatieke weg op de hoogte heeft gesteld van zijn instemming met deze toepassing » zou zijn.
Il résulte en effet du point 27a du Protocole I à la Convention précitée entre la Belgique et les Pays-Bas, tel qu'il résulte de l'article 3 du Protocole, que cette disposition se rattache à l'article 29, paragraphe 1 , de la Convention, telle que modifiée par le Protocole (« Ad article 29 » et « Nonobstant les dispositions du paragraphe 1 »), et qu'elle concerne « les impôts perçus pour le compte des subdivisions politiques ou des collectivités locales » des États contractants, « pour autant que ceux-ci ne soient [pas] (25) perçus par les États contractants eux-mêmes » (26) , c'est-à-dire, selon l'intention poursuivie, ceux dont le service n'est pas assuré par l'autorité fédérale, ce qui signifie que l'article 29, paragraphe 1 , nouveau a vocation à s'y appliquer, même si cela ne serait qu'à « la date à laquelle la Belgique notifiera aux Pays-Bas par la voie diplomatique son consentement à l'application de cette disposition ».

Uit punt 27a van Protocol I bij het voormelde Verdrag tussen België en Nederland, zoals het voortvloeit uit artikel 3 van het Protocol, blijkt immers dat deze bepaling verband houdt met artikel 29, paragraaf 1, van het Verdrag, zoals het is gewijzigd bij het Protocol (« Met betrekking tot artikel 29 » en « Niettegenstaande de bepalingen van paragraaf 1 »), en dat ze betrekking heeft op « belastingen die worden geheven ten behoeve van de staatkundige onderdelen of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen » van de verdragsluitende Staten, « voor zover deze niet (25) door de verdragsluitende Staten zelf worden geheven » (26) , dit wil zeggen, volgens het beoogde doel, belastingen waarvan de dienst niet door de federale overheid wordt verzorgd, hetgeen betekent dat het nieuwe artikel 29, paragraaf 1, bestemd is om daarop te worden toegepast, zelfs indien zulks eerst op « de datum waarop België Nederland langs diplomatieke weg op de hoogte heeft gesteld van zijn instemming met deze toepassing » zou zijn.
Il résulte en effet du point 27a du Protocole I à la Convention précitée entre la Belgique et les Pays-Bas, tel qu'il résulte de l'article 3 du Protocole, que cette disposition se rattache à l'article 29, paragraphe 1, de la Convention, telle que modifiée par le Protocole (« Ad article 29 » et « Nonobstant les dispositions du paragraphe 1 »), et qu'elle concerne « les impôts perçus pour le compte des subdivisions politiques ou des collectivités locales » des États contractants, « pour autant que ceux-ci ne soient [pas] (25) perçus par les États contractants eux-mêmes » (26) , c'est-à-dire, selon l'intention poursuivie, ceux dont le service n'est pas assuré par l'autorité fédérale, ce qui signifie que l'article 29, paragraphe 1, nouveau a vocation à s'y appliquer, même si cela ne serait qu'à « la date à laquelle la Belgique notifiera aux Pays-Bas par la voie diplomatique son consentement à l'application de cette disposition ».

Dat zou immers betekenen dat de opheffing van de volledig bicamerale bepaling betreffende de bevoegdheid tot gevolg zou hebben dat ook de optioneel bicamerale bepalingen vervallen en dat er in feite een hiërarchie tussen de wetten zou ontstaan naar gelang zij zijn aangenomen volgens de volledig bicamerale procedure dan wel volgens de optioneel bicamerale procedure.
Cela signifierait que l'abrogation de la disposition bicamérale égalitaire relative à la compétence rendrait caduques les dispositions bicamérales optionnelles, et qu'il y aurait, de fait, une hiérarchie entre les lois adoptées selon la procédure égalitaire et celles adoptées selon la procédure égalitaire.

Dat zou immers betekenen dat de opheffing van de volledig bicamerale bepaling betreffende de bevoegdheid tot gevolg zou hebben dat ook de optioneel bicamerale bepalingen vervallen en dat er in feite een hiërarchie tussen de wetten zou ontstaan naar gelang zij zijn aangenomen volgens de volledig bicamerale procedure dan wel volgens de optioneel bicamerale procedure».
Cela signifierait que l'abrogation de la disposition bicamérale égalitaire relative à la compétence rendrait caduques les dispositions bicamérales optionnelles, et qu'il y aurait, de fait, une hiérarchie entre les lois adoptées selon la procédure égalitaire et celles adoptées selon la procédure bicamérale optionnelle».

Zonder dat het noodzakelijk zou zijn het verblijfsstatuut dat wordt verkregen met toepassing van de in het geding zijnde bepaling te vergelijken met datgene dat kan worden toegekend krachtens artikel 9bis van de wet die wordt toegepast in het licht van de voormelde instructies, kan worden aangenomen dat het verschil in behandeling dat door de in het geding zijnde bepaling in het leven wordt geroepen tussen Belgische kinderen, alsmede de inbreuk op het recht van die kinderen op de eerbiediging van hun recht op het gezinsleven dat voortvloeit uit de toepassing ervan, niet onevenredig kunnen worden geacht, aangezien hun ouders een recht van verblijf op het grondgebied kunnen verkrijgen met toepassing van het voormelde artikel 9 bis.
Sans qu'il soit nécessaire de comparer le statut de séjour qui est obtenu en application de la disposition en cause et celui qui peut être octroyé en vertu de l'article 9bis de la loi appliqué à la lumière des instructions précitées, il peut être admis que la différence de traitement créée entre enfants belges par la disposition en cause, ainsi que l'atteinte au droit de ces enfants au respect de leur droit à la vie familiale, qui résulte de son application, ne sauraient être jugées disproportionnées dès lors que leurs parents peuvent obtenir un droit de séjour sur le territoire en application de l'article 9bis précité.

Het verschil in behandeling dat ter toetsing aan het Hof is voorgelegd, zou bij die bepaling gecreëerd worden, op het vlak van de aansprakelijkheidsregeling, zowel tussen de jagers en de landbouwers als tussen eerstgenoemden en « elke andere aansprakelijke van een fout in de zin van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek »; de jagers waarop de wet van 14 juli 1961 betrekking heeft, zou immers volgens de verwijzende rechter « de middelen van verweer naar gemeen recht worden ontzegd ten aanzien van een vordering tot herstel van de schade ».
La différence de traitement soumise au contrôle de la Cour est celle qu'opérerait cette disposition, sur le plan du régime de responsabilité, tant entre les chasseurs et les cultivateurs qu'entre les premiers et « tout autre responsable d'une faute au sens de l'article 1382 du Code civil »; les chasseurs visés par la loi du 14 juillet 1961 se verraient ôter en effet, selon le juge a quo , « les moyens de défense de droit commun face à une action en réparation du dommage ».

Volgens de verwijzende rechter zou de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling teweegbrengen tussen degenen die recht hebben op een rente wegens een arbeidsongeval in de zin van het voormelde artikel 6, § 1, naargelang zij het slachtoffer zijn geweest van een ongeval dat een blijvende arbeidsongeschiktheid van meer dan 25 pct. heeft veroorzaakt of dat zij het slachtoffer van verschillende ongevallen zouden zijn geweest : in het eerste geval zou het bedrag van de rente, krachtens de in het geding zijnde bepaling, 25 pct. van het loon op basis waarvan zij is vastgesteld, niet mogen overschrijden, terwijl in het tweede geval de som van de toegekende renten hoger zou mogen zijn dan het bedrag van de rente die in het eerste geval wordt toegekend.
Selon le juge a quo , la disposition en cause créerait une différence de traitement entre bénéficiaires d'une rente d'accident du travail au sens de l'article 6, § 1, précité, suivant qu'ils auraient été victimes d'un accident ayant entraîné une incapacité professionnelle permanente de plus de 25 p.c. ou qu'ils auraient été victimes de plusieurs accidents : dans le premier cas, le montant de la rente ne pourrait, en vertu de la disposition en cause, excéder 25 p.c. de la rémunération sur la base de laquelle elle est établie alors que, dans le second, la somme des rentes octroyées pourrait être supérieure au montant de la rente octroyée dans le premier cas.

Hoewel het koninklijk besluit genomen ter uitvoering van de in het geding zijnde bepaling ook zelf aan de Koning de bevoegdheid verleent om diverse maatregelen te nemen, volgt daaruit niet, in tegenstelling tot wat de verzoekers voor de Raad van State uiteenzetten in de zaak nr. 2111, dat de in het geding zijnde bepaling zou kunnen worden geïnterpreteerd als zou zij de Koning toestaan om « aan Zichzelf nieuwe bijzondere machten te subdelegeren », zonder beperking in de tijd : de genoemde maatregelen zullen immers, bij gebrek aan een tegenaanwijzing, het voorwerp uitmaken van gewone koninklijke besluiten die wetsbepalingen niet kunnen wijzigen of opheffen, vervangen of aanvullen en die onderworpen worden aan de integrale controle van de hoven en rechtbanken; zij zullen worden genomen op basis van een machtiging waarvan het onderwerp niet mag worden verward met dat van de machtiging vervat in het voormelde artikel 10, 2°, en die, bijgevolg, niet mag worden beschouwd als zijnde op onbeperkte wijze verlengd.
S'il est vrai aussi que l'arrêté royal pris en exécution de la disposition en cause confère lui-même au Roi le pouvoir de prendre diverses mesures, il ne s'ensuit pas, contrairement à ce qu'exposent les requérants devant le Conseil d'Etat dans l'affaire n° 2111, que la disposition en cause pourrait être interprétée comme permettant au Roi de « Se subdéléguer de nouveaux pouvoirs spéciaux », sans limite dans le temps : lesdites mesures feront en effet l'objet, à défaut d'indication contraire, d'arrêtés royaux ordinaires qui ne peuvent modifier, abroger, remplacer ou compléter des dispositions législatives et qui sont soumis au contrôle intégral des cours et tribunaux; elles seront prises sur la base d'une habilitation dont l'objet ne doit pas être confondu avec celui de l'habilitation qui est contenue par l'article 10, 2°, précité et qui, par conséquent, ne peut être tenue pour prolongée de manière illimitée.