Vertaling van "bepaling waardoor werkgevers " (Nederlands → Frans) :

Artikel 2, tweede lid, van dat besluit wordt aangevuld met een bepaling waardoor werkgevers aan wie de ambtshalve aansluiting werd betekend tussen 1 september 2011 en 31 augustus 2014 (d.w.z. drie jaar vóór de inwerkingtreding van het koninklijk besluit van 27 mei 2014) nog slechts beschikken over een termijn van drie maanden om een aanvraag tot vermindering van de bijdrage voor ambtshalve aansluiting in te dienen.
L'article 2, alinéa 2, de cet arrêté est complété par une disposition aux termes de laquelle les employeurs à qui a été notifiée l'affiliation d'office entre le 1 septembre 2011 et le 31 août 2014 (c'est-à-dire trois ans avant l'entrée en vigueur de l'arrêté royal du 27 mai 2014) ne disposent encore que d'un délai de trois mois pour introduire une demande de réduction de la cotisation d'affiliation d'office.

De heer Barbeaux dient een amendement in (stuk Senaat nr. 2-1566/2, amendement nr. 27) dat ertoe strekt een artikel 50bis in te voegen. Dit artikel bevat een bepaling waardoor de artikelen 47, 48, 49 en 50 van de programmawet betreffende de financiële sanctie in geval van niet-naleving van bepaalde verplichtingen van de werkgever bij sluiting van ondernemingen, in werking treden op de dag van de publicatie in het Belgisch Staatsblad.
M. Barbeaux dépose un amendement (do c. Sénat, nº 2-1566/2, amendement nº 27) tendant à insérer un article 50 bis. Cet article contient une disposition prévoyant que les articles 47, 48, 49 et 50 de la loi-programme relatifs à la sanction financière en cas de non-respect par l'employeur de certaines obligations en cas de fermeture d'entreprises entrent en vigueur le jour de la publication au Moniteur belge.

In dat opzicht is tijdens de parlementaire voorbereiding van de in het geding zijnde bepaling verklaard dat, wanneer « de werkgever de werknemer aangeeft voor een periode die overeenstemt met het volledige kwartaal, met een loon waardoor de verschuldigde bijdragen meer zullen bedragen dan de solidariteitsbijdrage [.] laatstgenoemde bijdrage niet verschuldigd zal zijn » (Parl. St., Kamer, 2008-2009, DOC 52-1607/001, p. 52), en dit terwijl de sanctie waarin artikel 1bis, § 1, 5°, C), van de wet van 30 juni 1971 voorziet, van toepassing blijft.
A cet égard, il a été déclaré au cours des travaux préparatoires de la disposition en cause que lorsque « l'employeur déclare le travailleur pour une période correspondant à l'entièreté du trimestre avec une rémunération faisant que les cotisations dues seront supérieures au montant de la cotisation de solidarité [.] cette dernière ne sera pas due » (Doc. parl., Chambre, 2008-2009, DOC 52-1607/001, p. 52), et ce alors que la sanction prévue par l'article 1bis, § 1, 5°, C), de la loi du 30 juin 1971 demeure applicable.

bepaling van landspecifieke doelen voor beschikbaarheid van opleiding en levenlang leren voor oudere werknemers, gespecificeerd naar leeftijdsgroep en geslacht, waardoor het percentage mensen van alle generaties die basis- of vervolgopleidingen volgen toeneemt; en vergemakkelijking van de toegang tot opleidingen voor oudere werknemers doordat werkgevers stimulansen/bonussen instellen voor mensen die besluiten hun opleiding na hun 50ste voort te zetten;
définition d'objectifs propres à chaque pays, par catégorie d'âge et par sexe, pour l'accès des travailleurs âgés à la formation et à l'apprentissage tout au long de la vie afin d'augmenter le taux de formation continue et permanente pour toutes les générations, et accès à la formation facilité pour les travailleurs âgés au moyen de la mise en place, par les employeurs, d'incitations ou de bonus à l'intention des travailleurs âgés qui décident de poursuivre leur formation après 50 ans;

(iv) bepaling van landspecifieke doelen voor beschikbaarheid van opleiding en levenlang leren voor oudere werknemers, gespecificeerd naar leeftijdsgroep en geslacht, waardoor het percentage mensen van alle generaties die basis- of vervolgopleidingen volgen toeneemt; en vergemakkelijking van de toegang tot opleidingen voor oudere werknemers doordat werkgevers stimulansen/bonussen instellen voor mensen die besluiten hun opleiding na hun 50 voort te zetten;
(iv) définition d'objectifs propres à chaque pays, par catégorie d'âge et par sexe, pour l'accès des travailleurs âgés à la formation et à l'apprentissage tout au long de la vie afin d'augmenter le taux de formation continue et permanente pour toutes les générations, et accès à la formation facilité pour les travailleurs âgés au moyen de la mise en place, par les employeurs, d'incitations ou de bonus à l'intention des travailleurs âgés qui décident de poursuivre leur formation après 50 ans;

Overwegende dat artikel 7, eerste lid, 2° van het voormelde koninklijk besluit van 19 december 2000 voorziet in de intrekking van de erkenning als havenarbeider wanneer deze laatste zich schuldig maakt aan feiten die een dringende reden voor ontslag uitmaken; dat deze bepaling, die ook reeds voorkwam in het vorige koninklijk besluit van 10 januari 1977, traditioneel in die zin geïnterpreteerd werd dat ze betrekking heeft op feiten waardoor elke professionele samenwerking tussen de collectiviteit van het havenbedrijf en de betrokken havenarbeider onmiddellijk en volledig onmogelijk gemaakt wordt (R.v.St., Broeckx, nr. 24.937, 20 december 1984, Arr. R.v.St., 1984, 2284-2304; Arbrb. Antwerpen, 20 februari 1981, A.R. nr. 74.575, onuitgeg.); dat in een recent vonnis (Arbrb. Antwerpen, 17 oktober 2003, A.R. nr. 335.784, onuitgeg) echter geoordeeld werd dat deze bepaling betrekking heeft op feiten die zich voordoen in de uitvoering van een concrete arbeidsrechtelijke situatie tussen een concrete werkgever en een havenarbeider, die deze werkgever toelaten hem om dringende reden te ontslaan; dat dit besluit tot doel heeft de huidige rechtsonzekerheid omtrent deze bepaling weg te nemen, door uitdrukkelijk te voorzien dat deze betrekking heeft op feiten waardoor de verdere professionele samenwerking tussen de havenarbeider en het havenbedrijf in zijn geheel onmiddellijk en volledig onmogelijk wordt;
Considérant que l'article 7, alinéa 1, 2° de l'arrêté royal précité du 19 décembre 2000 prévoit le retrait de la reconnaissance comme ouvrier portuaire lorsque ce dernier s'est rendu coupable d'un fait donnant lieu à la rupture immédiate du contrat de travail pour motif grave; que cette disposition qui apparaissait déjà dans le précédent arrêté royal du 10 janvier 1977 a été interprétée traditionnellement comme ayant trait à des faits rendant définitivement et immédiatement impossible la poursuite de toute collaboration professionnelle entre la collectivité du port et l'ouvrier portuaire concerné (Conseil d'Etat, Broeckx, n° 24.937,20 décembre 1984, arrêts du Conseil d'Etat, Broeckx, 1984, 2284-2304; Tribunal du Travail d'Anvers, 20 février 1981, RG n° 74.575, non publié); qu'il a cependant été jugé dans un arrêt récent (Tribunal du Travail d'Anvers, 17 octobre 2003, RG n° 335.784, non publié) que cette disposition vise des faits qui se produisent dans l'exécution d'une situation concrète de droit du travail entre un employeur réel et un ouvrier portuaire, qui autorisent cet employeur à le licencier pour motif grave; que cet arrêté royal a pour but de supprimer l'insécurité juridique actuelle en ce qui concerne cette disposition en prévoyant expressément qu'elle concerne des faits rendant immédiatement et totalement impossible la poursuite d'une collaboration professionnelle entre le port dans son ensemble et l'ouvrier portuaire;

Gelet op het verzoek op spoedbehandeling gemotiveerd door het feit dat in het verleden enige verwarring kon ontstaan omdat er in de rechtspraak uiteenlopende opvattingen bestaan omtrent de vraag of voor de berekening van het vakantiegeld rekening moet worden gehouden met het deel van de bezoldiging dat niet als basis dient voor de berekening van de sociale zekerheidsbijdragen; dat de sociale partners in het interprofessioneel akkoord 2003-2004 overeengekomen zijn hieromtrent ondubbelzinnige rechtszekerheid te garanderen door de opneming van een bepaling in het koninklijk besluit van 30 maart 1967 waardoor uitdrukkelijk bepaald wordt dat die loonbestanddelen niet in aanmerking genomen worden voor het berekenen van het bedrag van het vakantiegeld; dat het in deze context eveneens aangewezen is de stortingen en premies die de werkgever in het voordeel van zijn personeel ten laste neemt terzake van buitenwettelijke voordelen inzake ouderdom of vroegtijdig overlijden of van een aanvullende verzekering voor hospitalisatie, uitdrukkelijk op te nemen in de voordelen die niet als loon worden aangemerkt voor de berekening van de sociale zekerheidsbijdragen;
Vu l'urgence motivée par le fait que dans le passé, il pouvait y avoir quelque confusion parce que la jurisprudence comprenait des interprétations divergentes au sujet de la question de savoir si le calcul du pécule de vacances doit tenir compte de la partie de la rémunération ne servant pas de base au calcul des cotisations de sécurité sociale; que les partenaires sociaux avaient convenu dans l'accord interprofessionnel 2003-2004 de garantir en la matière une sécurité juridique sans équivoque en insérant une disposition dans l'arrêté royal du 30 mars 1967 qui stipule formellement que ces éléments constitutifs du salaire ne sont pas pris en considération pour le calcul du montant du pécule des vacances; que dans ce contexte, il est également recommandé que les versements et primes que l'employeur prend à charge en faveur de son personnel pour les avantages vieillesse ou décès prématuré extralégaux ou pour une assurance hospitalisation complémentaire soient formellement inclus dans les avantages qui ne peuvent être considérés comme du salaire pour le calcul des cotisations de sécurité sociale;

IR 312/42 voorrang heeft op de wettelijke bepaling van artikel 296 WIB omdat werknemers niet moeten opdraaien voor de gevolgen van het eventuele faillissement van hun werkgever, waardoor het voor de curator wettelijk niet mogelijk is de ingehouden bedrijfsvoorheffing in de staatskas te storten.
IR 312/42 prévalait sur le prescrit légal de l'article 296 CIR, en précisant qu'il n'appartenait pas aux travailleurs d'assumer des risques liés à la mise en faillite de leur ancien employeur, entraînant l'impossibilité légale pour le curateur de verser effectivement au Trésor le précompte retenu.