Vertaling van "benadrukt voorts indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk " (Nederlands → Frans) :

Het Hof benadrukt voorts: "Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat die beleidswijziging met onmiddellijke ingang moet worden doorgevoerd en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien".
Elle poursuit en soulignant que "si le législateur estime qu'un changement de politique s'impose, il peut décider de lui donner effet immédiat et, en principe il n'est pas tenu de prévoir un régime transitoire".

Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat die beleidswijziging met onmiddellijke ingang moet worden doorgevoerd en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien.
Si le législateur estime qu'un changement de politique s'impose, il peut décider de lui donner un effet immédiat et il n'est pas tenu, en principe, de prévoir un régime transitoire.

Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat die onmiddellijk ingaat en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien.
Si le législateur estime un changement de politique nécessaire, il peut juger que celui-ci s'applique immédiatement et il n'est en principe pas tenu de prévoir un régime transitoire.

Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat zij met onmiddellijke ingang moet worden doorgevoerd en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien.
Si le législateur estime qu'un changement de politique s'impose, il peut décider de lui donner un effet immédiat et il n'est pas tenu, en principe, de prévoir un régime transitoire.

Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat die onmiddellijk ingaat en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien.
Si le législateur estime qu'un changement de politique s'impose, il peut décider de lui donner un effet immédiat et, en principe, il n'est pas tenu de prévoir un régime transitoire.

(3) GwH 8 mei 2013, nr. 63/2013, B.4.1: "Indien de wetgever een beleidswijziging noodzakelijk acht, vermag hij te oordelen dat zij met onmiddellijke ingang moet worden doorgevoerd en is hij in beginsel niet ertoe gehouden in een overgangsregeling te voorzien.
(3) C.C., 8 mai 2013, n° 63/2013, B.4.1 : "Si le législateur estime qu'un changement de politique s'impose, il peut décider de lui donner un effet immédiat et il n'est pas tenu, en principe, de prévoir un régime transitoire.

19. neemt kennis van Aanbeveling 2008/473/EG van de Commissie van 5 juni 2008 inzake de beperking van de wettelijke aansprakelijkheid van wettelijke auditors en auditkantoren , waarin de lidstaten worden opgeroepen de aansprakelijkheid van auditors te beperken met inachtneming van hun eigen nationale wettelijke en feitelijke omstandigheden; neemt voorts nota van de doelstelling van deze aanbeveling de gelijke concurrentievoorwaarden voor ondernemingen en auditors te versterken door middel van meer samenhang tussen de lidstaten op dit terrein; benadrukt dat het beperken van de aansprakelijkheid van auditors en auditkantoren, zoals de Commissie voorstelt in haar aanbeveling, niet strijdig mag zijn met de beginselen van wetgeving op het gebied van wettelijke aansprakelijkheid in bepaalde lidstaten, waaronder het recht op schadevergoeding voor gedupeerden; onderstreept in het kader van de huidige economische en financiële crisis dat de aanbeveling de kwaliteit van de wettelijke audit of het vertrouwen in de functie van wettelijke audits niet in twijfel mag trekken; verzoekt de Commissie het Parlement uiterlijk in 2010 op de hoogte te stellen van de uitwerking en de follow-up van deze aanbeveling, waarbij met name de vraag van belang is of en in hoeverre de aanbeveling conform de doelstelling van de richtlijn leidt tot meer samenhang tussen de lidstaten; benadrukt dat, indien verdere maatregelen noodzakelijk blijken, de Commissie een onderzoek moet verrichten naar de mogelijke gevolgen die de beperking van de wettelijke aansprakelijkheid van auditors en auditkantoren heeft voor de kwaliteit van de audits, de financiële zekerheid en de concentratie op de auditmarkt;
19. prend note de la recommandation 2008/473/CE de la Commission du 5 juin 2008 sur la limitation de la responsabilité civile des contrôleurs légaux des comptes et des cabinets d'audit invitant les États membres à limiter la responsabilité des contrôleurs dans le respect de leur législation nationale et des circonstances particulières; prend note également de l'objectif poursuivi par cette recommandation, à savoir promouvoir des conditions de concurrence égales entre les entreprises et les cabinets d'audit par une plus grande convergence entre les États membres dans ce domaine; souligne que l'objectif de limitation de la responsabilité des contrôleurs et des cabinets d'audit proposé par la recommandation de la Commission ne doit pas porter atteinte aux principes juridiques gouvernant la responsabilité civile dans certains États membres, comme le principe du droit des victimes à une indemnisation; souligne que, dans le contexte de l'actuelle crise économique et financière, la recommandation ne devrait pas remettre en question la qualité du contrôle légal ni la confiance placée dans la fonction des contrôles légaux; invite la Commission à l'informer, au plus tard en 2010, des effets et du suivi de cette recommandation, la question importante étant notamment de savoir si et dans quelle mesure la recommandation a produit, conformément à l'objectif de la directive, une plus grande convergence entre les États membres; souligne que, dans le cas où d'autres mesures se révéleraient nécessaires, la Commission doit réaliser une étude d'impact analysant les effets possibles de la limitation de la responsabilité civile des contrôleurs et des cabinets d'audit en matière de qualité des contrôles, de sécurité financière et de concentration du marché de l'audit;

onderstreept dat gemeenschappelijk gebruik van gegevens en informatie een waardevol instrument kan zijn in de internationale bestrijding van het terrorisme en daaraan gerelateerde criminaliteit, maar benadrukt dat solide waarborgen voor gegevensbescherming gemeenschappelijk gebruik van gegevens vergemakkelijkt en tegelijk de bescherming van de persoonlijke levenssfeer verzekert, en dat dit gemeenschappelijk gebruik in elk geval gebaseerd moet zijn op een bindende internationale overeenkomst waarbij het Parlement en het Amerikaans Congres volledig betrokken zijn; beklemtoont dat de noodzakelijke uitwisseling van gegevens in overeenstemming moet zijn met de bestaande overeenkomst tussen de EU en de Verenigde Staten over uitlevering en wederzijdse rechtsbijstand en de wetgeving van de EG en de EU inzake gegevensbescherming, en dat zij gepaard moet gaan met coördinatie tussen inlichtingendiensten en rechtshandhavingsinstanties, indien nodig ook op operationeel niveau, en met justitiële samenwerking, via de bestaande overeenkomst tussen de EU en de Verenigde Staten inzake uitlevering en wederzijdse rechtsbijstand;
souligne que le partage de données et d'informations peut constituer un instrument précieux dans la lutte internationale contre le terrorisme et la criminalité qui lui est liée, mais aussi que le partage de données à caractère personnel doit intervenir dans un cadre juridique approprié comportant des règles et des conditions précises, garantissant une protection adéquate de la vie privée et des libertés civiles des individus et fournissant des mécanismes ouvrant la voie, le cas échéant, à des moyens de recours et qu'il doit, dans tous les cas, se fonder sur un accord international contraignant, associant pleinement le Parlement et le Congrès; souligne que l'échange de données devrait intervenir, lorsqu'il est nécessaire, conformément à l'accord existant entre l'Union européenne et les États-Unis sur l'extradition et l'assistance juridique mutuelle devrait respecter la législation de la Communauté européenne et de l'Union européenne en matière de protection des données, et qu'il devrait s'accompagner d'une coordination entre services de renseignement et services répressifs, allant même, le cas échéant, jusqu'au niveau opérationnel, et d'une coopération judiciaire au titre de l'accord sur l'extradition et l'assistance juridique