Vertaling van "begrip aansprakelijke " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Internationaal Straftribunaal voor Rwanda | Internationaal Tribunaal voor de vervolging van personen aansprakelijk voor genocide en andere ernstige schendingen van het internationale humanitaire recht, begaan op het grondgebied van Rwanda en van Rwandese burgers aansprakelijk voor genocide en andere van dergelijke schendingen, begaan op het grondgebied van buurlanden, tussen 1 januari 1994 en 31 december 1994 | Internationaal Tribunaal voor Rwanda | Rwanda-tribunaal | ICTR [Abbr.]
Tribunal international pour le Rwanda | Tribunal pénal international pour le Rwanda | Tribunal pour le Rwanda | TPIR [Abbr.]

aansprakelijk of niet-aansprakelijk
responsabilité ou non-responsabilité

Statuut van het Internationaal Straftribunaal voor Rwanda | Statuut van het Internationaal Tribunaal voor de vervolging van personen aansprakelijk voor genocide en andere ernstige schendingen van het internationale humanitaire recht, begaan op het grondgebied van Rwanda en van Rwandese burgers aansprakelijk voor genocide en andere van dergelijke schendingen begaan op het grondgebied van buurlanden, tussen 1 januari 1994 en 31 december 1994 | Statuut van het Internationaal Tribunaal voor Rwanda
statut du tribunal pénal international pour le Rwanda

juridisch begrip
concept juridique

boekhoudkundig begrip
notion comptable

aansprakelijk
responsable

begrip hebben voor budgettaire beperkingen
comprendre des limites budgétaires

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Met betrekking tot het door de Europese Unie uitgeoefende subrogatoir verhaal heeft de verwijzende rechter beslist om de uitspraak aan te houden, rekening houdend met een prejudiciële vraag die hij in het kader van een vorig geschil aan het Hof van Justitie over het begrip « aansprakelijke derde » had gesteld.
En ce qui concerne le recours subrogatoire exercé par l'Union européenne, le juge a quo a décidé de surseoir à statuer compte tenu d'une question préjudicielle qu'il avait, dans le cadre d'un litige antérieur, posée à la Cour de justice concernant la notion de « tiers responsable ».

Het Hof van Justitie heeft die vraag bij het voormelde arrest van 15 oktober 2015 beantwoord en met name beslist dat het in artikel 85bis, lid 1, van het Statuut bedoelde begrip « aansprakelijke derde » « binnen de rechtsorde van de Unie autonoom en uniform moet worden uitgelegd » (HvJ, 15 oktober 2015, C-494/14, arrest Europese Unie t. Axa Belgium SA, punt 28) en « ziet op elke persoon, met inbegrip van de verzekeraar, die naar nationaal recht verplicht is om de door het slachtoffer of diens rechtverkrijgenden geleden schade te vergoeden » (ibid., punt 36).
La Cour de justice a répondu à cette question par l'arrêt du 15 octobre 2015 précité, et a notamment décidé que la notion de « tiers responsable » visée dans l'article 85bis, § 1, du Statut doit « recevoir une interprétation autonome et uniforme au sein de l'ordre juridique de l'Union » (CJUE, arrêt Union européenne c. Axa Belgium SA, C-494/14, point 28) et « vise toute personne, y compris les assureurs, tenue, en vertu du droit national, de réparer le dommage subi par la victime ou par ses ayants droit » (ibid., point 36).

In de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende sociale en diverse bepalingen is met betrekking tot die bepaling vermeld : « Krachtens artikel 46 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 geniet de werkgever een immuniteit van burgerlijke aansprakelijkheid voor de arbeidsongevallen die door zijn fout of door de fout van zijn aangestelden of lasthebbers zijn veroorzaakt. Deze immuniteit is het logisch gevolg van het forfaitair karakter van de schadeloosstelling inzake arbeidsongevallen. De wet stelt dat deze immuniteit niet geldt bij opzettelijke fout van de werkgever, zijn lasthebbers of aangestelden. In de beroepsziektenregeling geldt een gelijkaardig beginsel. Daar stelt de wet echter de zwaarwichtige fout van de werkgever inzake arbeidsveiligheid en hygiëne met een opzettelijke fout gelijk. Het doel van deze wet is die gelijkstelling ook inzake arbeidsongevallen door te trekken. Inzake beroepsziekten wordt de zwaarwichtige fout niet in abstracto gedefinieerd : men verwijst naar een schriftelijke verwittiging door de ambtenaren van de bevoegde inspectiediensten. Er wordt voorgesteld hetzelfde criterium ook inzake arbeidsongevallen te hanteren, maar daaraan nog het begrip zwaarwichtige tekortkoming toe te voegen. Het begrip arbeidsongeval is immers ruimer dan het begrip beroepsziekte, en het is niet de bedoeling de werkgever burgerlijk aansprakelijk te stellen voor lichte fouten, ook wanneer zij door de inspectiediensten werden gesignaleerd. Een andere keuze zou trouwens de inspectiediensten kunnen aanzetten geen proces-verbaal meer te maken bij niet ernstige gevallen, hetgeen ook niet de bedoeling is. [...] Het gevaar waarop deze diensten wijzen kan van uiteenlopende aard zijn, net zoals het begrip arbeidsongeval uiteenlopende toestanden betreft.
Dans l'exposé des motifs du projet de loi portant des dispositions sociales et diverses cette disposition est commentée de la manière suivante : « En vertu de l'article 46 de la loi de 10 avril 1971 sur les accidents du travail, l'employeur bénéficie d'une immunité de responsabilité civile pour les accidents du travail survenus par sa faute ou celle d'un de ses préposés ou mandataires. Cette immunité est la conséquence logique du caractère forfaitaire de la réparation des accidents du travail. La loi précise que cette immunité ne joue pas en cas de faute intentionnelle de l'employeur, de ses préposés ou de ses mandataires. Dans le régime des maladies professionnelles, la loi consacre un principe semblable. Elle assimile cependant à la faute intentionnelle de l'employeur la faute lourde en matière de sécurité et d'hygiène du travail. Le but de la présente loi est d'étendre cette assimilation au régime des accidents du travail. En matière de maladie professionnelle, la faute lourde n'est pas définie abstraitement, mais par référence à un avertissement écrit notifié par un fonctionnaire des services d'inspection compétents. Il est proposé de se référer également à ce critère en matière d'accident du travail mais d'ajouter en outre la notion de manquement grave. La notion d'accident du travail est en effet plus large que celle de maladie professionnelle, et il n'entre pas dans l'intention de la proposition de déclarer l'employeur civilement responsable de fautes bénignes, mêmes signalées par les services d'inspection. Le choix contraire pourrait d'ailleurs dissuader les services d'inspection de dresser procès-verbal dans des cas bénins, ce qui n'est pas le but recherché. [...] Le danger relevé par ces services peut être très divers, à la mesure de la notion d'accident du travail.

13. herhaalt dat SVO een concept is op basis waarvan ondernemingen sociale en ecologische aspecten vrijwillig in hun bedrijfsstrategie opnemen; merkt op dat de omzetting in de praktijk van het begrip SVO het vertrouwen in het bedrijfsleven kan herstellen, hetgeen van wezenlijk belang is voor de Europese sociale markteconomie; merkt echter op dat vanwege de verschillende interpretaties van het begrip SVO, op basis waarvan verschillende ondernemingen verschillende normen hebben ontwikkeld betreffende sociale beoordeling, boekhouding en verslaglegging, de vraag kan worden gesteld of dit begrip vergelijkingen mogelijk maakt; erkent de inspanningen van de EU om meer algemene richtsnoeren voor de omschrijving en het gebruik van het begrip SVO toe te passen; merkt echter op dat het begrip nog altijd op verschillende manieren kan worden uitgelegd en worden gebruikt; verzoekt de EU met klem binnen internationale fora concrete stappen te zetten om ervoor te zorgen dat SVO niet geheel op vrijwilligheid berust en duidelijke wettelijke verplichtingen betreffende mensenrechten en CLS voor ondernemingen vast te stellen, evenals doeltreffende manieren om hen in geval van schendingen aansprakelijk te stellen; is bijvoorbeeld van mening dat wanneer multinationals lidstaten om investeringsgaranties verzoeken, de lidstaten dergelijke garanties aan de uitvoering van de officiële SVO-richtsnoeren moeten verbinden;
13. rappelle que la responsabilité sociale des entreprises est un concept en vertu duquel les entreprises incorporent volontairement des préoccupations sociales et environnementales dans leur stratégie d'activité; constate que l'application des principes de la responsabilité sociale des entreprises peut rétablir la confiance à l'égard de celles-ci, laquelle est indispensable à l'économie sociale de marché de l'Europe; constate toutefois que l'hétérogénéité du concept de responsabilité sociale des entreprises, qui fait que les différentes entreprises ont élaboré des normes divergentes en matière de responsabilité sociale, d'audit et d'information, pose un problème de comparabilité; reconnaît les efforts consentis par l'Union pour appliquer des orientations plus générales à la définition et à l'application de la responsabilité sociale des entreprises; fait toutefois observer que la diversité et l'hétérogénéité du concept n'en subsistent pas moins; demande instamment à l'Union européenne d'effectuer des démarches concrètes au sein des enceintes internationales pour rompre avec l'approche purement volontaire qui caractérise la responsabilité sociale des entreprises et de définir des obligations juridiques claires pour ces dernières dans le domaine des droits de l'homme et des normes fondamentales de travail, ainsi que de recourir à des moyens efficaces pour les rendre comptables de leur action en cas de violation; considère, par exemple, que lorsque les États membres sont sollicités par des entreprises multinationales pour garantir des investissements, ils devraient lier ces garanties à l'application des orientations officielles en matière de responsabilité sociale des entreprises;

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Tribunal Dâmbovița — Uitlegging van de artikelen 2, sub 1, en 6 van richtlijn 2003/88/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 november 2003 betreffende een aantal aspecten van de organisatie van de arbeidstijd (PB L 299, blz. 9) — Begrip „arbeidstijd” — Nationale regeling volgens welke een boswachter aansprakelijk is voor alle schade die zich voordoet in zijn perceel bos, ondanks het feit dat zijn arbeidsovereenkomst voorziet in een arbeidstijd van maximaal acht uur per dag — Begrip „maximale wekelijkse arbeidstijd” — Daadwerkelijke wekelijkse arbeidstijd langer dan wettelijke maximale wekelijkse arbeidstijd — Gevolgen voor de bezoldiging en de financiële vergoedingen van de betrokkene
Demande de décision préjudicielle — Tribunal Dâmbovița — Interprétation des art. 2 (point 1) et 6 de la directive 2003/88/CE du Parlement européen et du Conseil, du 4 novembre 2003, concernant certains aspects de l'aménagement du temps de travail (JO L 299, p. 9) — Notion de «temps de travail» — Réglementation nationale tenant un garde forestier responsable de tout préjudice survenu dans son canton forestier, malgré les clauses de son contrat de travail le soumettant à une durée maximale journalière de huit heures de travail — Notion de «durée maximale hebdomadaire de travail» — Durée hebdomadaire réelle dépassant la durée hebdomadaire maximale légale — Incidence sur la rémunération et les indemnités financières de l'intéressé

Subsidiair, stelt verzoekster dat de Commissie blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door het begrip onderneming in de zin van artikel 81 EG onjuist uit te leggen en bijgevolg haar een geldboete op te leggen die aan de hand van de geconsolideerde omzet van de Groupe Gascogne is berekend, terwijl volgens haar de Commissie zich op de gecumuleerde maatschappelijke omzet van de Groupe Gascogne en Sachsa had moeten baseren, daar zij niet de redenen heeft uiteengezet waarom de andere dochtermaatschappijen van de Groupe Gascogne dienden te worden opgenomen in de „onderneming” die aansprakelijk is voor de in de bestreden beschikking als mededingingsbeperkend aangemerkte gedragingen van Sachsa.
Par son deuxième moyen invoqué à titre subsidiaire, la requérante prétend que la Commission aurait commis une erreur de droit en interprétant de manière erronée la notion d'entreprise au sens de l'article 81 CE et, en conséquence en lui infligeant une amende calculée par rapport au chiffre d'affaires consolidé du Groupe Gascogne, alors que, selon la requérante, elle aurait dû se baser sur le chiffre d'affaires social cumulé du Groupe Gascogne et de Sachsa, faute d'avoir exposé les raisons pour lesquelles les autres filiales du Groupe Gascogne devraient être incluses dans «l'entreprise» responsable des pratiques de Sachsa jugées anticoncurrentielles dans la décision attaquée.

« Is de wet van 14 juli 1961 tot regeling van het herstel der door grof wild aangerichte schade verenigbaar met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij voorziet in een vermoeden juris et de jure van aansprakelijkheid van de in artikel 1 van de genoemde wet bedoelde houder van het jachtrecht, waarbij hem de middelen van verweer naar gemeen recht worden ontzegd ten aanzien van een vordering tot herstel van de schade waarvan sprake, en waarbij aldus de gelijkheid wordt verbroken tussen de jager en de landbouwer, tussen de jager en elke andere aansprakelijke van een fout in de zin van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, terwijl, enerzijds, de beperking van de populatie van grof wild niet valt onder een discretionaire bevoegdheid die aan diezelfde jager zou toekomen en, anderzijds, de praktische onmogelijkheid om de fout te bewijzen een achterhaald begrip schijnt te zijn ?
« La loi du 14 juillet 1961, en vue d'assurer la réparation des dégâts causés par le gros gibier, est-elle compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'elle prévoit une présomption juris et de jure de responsabilité dans le chef du titulaire du droit de chasse visé à l'article 1 de ladite loi, lui ôtant les moyens de défense de droit commun face à une action en réparation du dommage dont question, rompant ainsi l'égalité entre le chasseur et le cultivateur, entre le chasseur et tout autre responsable d'une faute au sens de l'article 1382 du Code civil alors que, d'une part, la limitation de la population du gros gibier ne ressort pas d'un pouvoir discrétionnaire qui serait dévolu à ce même chasseur et que, d'autre part, l'impossibilité pratique de prouver la faute semble être une notion dépassée ?

10° Geschilbeslissingen te nemen in aansprakelijkheidsdossiers ten aanzien van derden waarin de federale politie of personeelsleden hiervan betrokken zijn, hetzij als aansprakelijke, hetzij als benadeelde, met in begrip van de toekenning van rechtsbijstand aan de personeelsleden van deze dienst;
10° Décisions de contentieux à prendre dans les dossiers de responsabilité impliquant des tiers dans lesquels la police fédérale ou les membres de son personnel sont concernés soit en qualité de responsable, soit en qualité de partie préjudiciée, en ce compris pour l'attribution de l'assistance en justice aux membres du personnel de ce service;

De richtlijn voert voor de beoordeling van een gebrek aan overeenstemming in een geding voor een rechtbank het begrip weerlegbaar vermoeden in, wat betekent dat de verkoper, die voor een gebrek aan overeenstemming (tekortkoming van het goed) aansprakelijk is, aan de hand van bepaalde criteria kan aantonen dat het goed op het ogenblik van de levering in overeenstemming was met de overeenkomst.
Aux fins de la détermination d'un défaut de conformité dans les cas où une procédure judiciaire est engagée, la directive établit le concept de présomption réfragable, en vertu duquel le vendeur qui répond d'un défaut de conformité (défectuosité du bien) peut démontrer sur la base de certains critères que, au moment de la livraison, le bien était en conformité avec le contrat.

- Ik heb er begrip voor dat de vice-eerste minister bij de uitwerking van een nieuwe regeling voor de schadevergoeding bij treinvertragingen niet zo ver wil gaan om op basis van juridische vaststellingen de nabestaanden aansprakelijk te stellen.
- Je puis comprendre que la vice-première ministre ne veuille pas, lors de l'élaboration d'un nouveau règlement concernant les dommages et intérêts en cas de retard des trains, aller jusqu'à faire peser la responsabilité civile sur les proches parents, sur la base de constatations juridiques.