Vertaling van "beginsel verschoonbaar is tenzij hij een grove " (Nederlands → Frans) :

Een opiniepeiling die onlangs werd gehouden bij de voorzitters van de rechtbanken van koophandel, wijst trouwens uit dat de meeste magistraten die op de vragen hebben geantwoord, ervan uitgaan dat een natuurlijke persoon in beginsel verschoonbaar is tenzij hij een grove fout heeft begaan, een fout die sommigen gelijkschakelen met de kennelijk grove fout bedoeld in artikel 530 van het Wetboek van vennootschappen.
Un sondage d'opinion effectué récemment auprès de présidents de tribunaux de commerce permet d'ailleurs de constater que « la majorité des magistrats qui ont répondu au questionnaire considèrent que l'excusabilité de la personne physique est de principe, sauf faute lourde, que certains assimilent à la faute grave et caractérisée de l'article 530 du Code des sociétés.

[10] Volgens dit beginsel heeft geen enkele lidstaat het recht om de verkoop van een product dat in een andere lidstaat rechtmatig geproduceerd of in de handel gebracht is, op zijn grondgebied te verbieden, tenzij hij kan aantonen dat een dergelijke verkoop om dwingende redenen als de bescherming van de gezondheid of de veiligheid gerechtvaardigd is.
[9] D’après ce principe, aucun État membre n’a le droit d’interdire, sauf pour des motifs démontrés d’intérêt légitime comme la protection de la santé ou la sécurité, la vente sur son territoire de tout produit légalement produit ou commercialisé dans un autre État membre.

Aan het Hof wordt een vraag gesteld over de bestaanbaarheid van de twee in het geding zijnde bepalingen met de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de lasthebber ad hoc, die door de strafrechter is aangewezen zodra er een belangenconflict bestaat, het financieel in gebreke blijven van de rechtspersoon die hij vertegenwoordigt, moet dragen, zonder dat de erelonen van de « lasthebber ad hoc, meestal een advocaat », kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, zodat, « in het geval waarin de vertegenwoordigde rechtspersoon wegens zijn faillissement of zijn insolvabiliteit in gebreke blijft, de aangewezen advocaat, tenzij hij het verleende mandaat stelselmatig weigert, het risico loopt geen billijke vergoeding van zijn prestaties te verkrijgen, terwijl hij, in alle gevallen waarin een advocaat door een rechter wordt aangewezen, in beginsel het recht heeft een vergoeding van zijn prestaties te eisen ».
La Cour est interrogée sur la compatibilité des deux dispositions en cause avec les articles 10, 11 et 23 de la Constitution, combinés avec l'article 6.3, c), de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que le mandataire ad hoc, désigné par le juge pénal dès l'instant où il existe un conflit d'intérêts, doit supporter la défaillance financière de la personne morale qu'il représente, sans que les honoraires du « mandataire ad hoc, généralement avocat », puissent être inclus dans les frais de justice répressive, de sorte que « l'avocat désigné, sauf à décliner systématiquement le mandat conféré, risque, en cas de défaillance de la personne morale représentée en raison de sa faillite ou de son insolvabilité, de ne pas obtenir une rémunération équitable de ses prestations alors que dans toutes les hypothèses où un avocat est désigné par un juge, il est en droit, en principe, de revendiquer une indemnisation de ses prestations ».

« Schenden artikel 2bis van de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering en artikel 2, 1°, van de programmawet van 27 december 2006, in die zin geïnterpreteerd, voor het eerste artikel, dat het de hoven en rechtbanken ertoe verplicht een lasthebber ad hoc aan te wijzen zodra er een belangenconflict bestaat en, voor het tweede artikel, dat de erelonen van die lasthebber ad hoc, meestal een advocaat, moeten worden aangemerkt als verweerkosten die niet kunnen worden opgenomen in de gerechtskosten in strafzaken, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.3, onder c), van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aangezien, in het geval waarin de vertegenwoordigde rechtspersoon wegens zijn faillissement of zijn insolvabiliteit in gebreke blijft, de aangewezen advocaat, tenzij hij het verleende mandaat stelselmatig weigert, het risico loopt geen billijke vergoeding van zijn prestaties te verkrijgen, terwijl hij, in alle gevallen waarin een advocaat door een rechter wordt aangewezen, in beginsel het recht heeft een vergoeding van zijn prestaties te eisen ? ».
« Les articles 2bis du titre préliminaire du Code de procédure pénale et 2, 1°, de la loi-programme du 27 décembre 2006 interprétés en tant, pour le premier, qu'il oblige les cours et tribunaux à procéder à la désignation d'un mandataire ad hoc dès l'instant où il existe un conflit d'intérêts et, pour le second, que les honoraires de ce mandataire ad hoc, généralement avocat, doivent être qualifiés comme frais de défense non susceptibles d'être inclus dans les frais de justice répressive, violent-ils les articles 10, 11 et 23 de la Constitution lus en combinaison avec l'article 6, 3c, de la Convention européenne des droits de l'homme dès lors que l'avocat désigné, sauf à décliner systématiquement le mandat conféré, risque, en cas de défaillance de la personne morale représentée en raison de sa faillite ou de son insolvabilité, ne pas obtenir une rémunération équitable de ses prestations alors que dans toutes les hypothèses où un avocat est désigné par un juge, il est en droit, en principe, de revendiquer une indemnisation de ses prestations ? ».

Het Hof wordt verzocht de bestaanbaarheid na te gaan, met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, van het tweede lid van het voormelde artikel 82, in die zin geïnterpreteerd dat de echtgenoot of de wettelijk samenwonende van de verschoonbaar verklaarde gefailleerde, in fiscale zaken, alleen zou kunnen worden bevrijd van de eigen schulden van de gefailleerde, zodat hij niet zou kunnen worden bevrijd van het gedeelte van de belasting met betrekking tot zijn belastbare inkomsten.
La Cour est invitée à examiner la compatibilité, avec le principe d'égalité et de non-discrimination, de l'alinéa 2 de l'article 82 précité, interprété en ce sens que le conjoint ou le cohabitant légal du failli excusé ne pourrait être libéré, en matière fiscale, que des seules dettes propres au failli, de sorte qu'il ne pourrait être libéré de la quotité de l'impôt afférente à ses revenus imposables.

3. Eenieder die, handelend op grond van de in de erfrechtverklaring geattesteerde informatie, betalingen verricht of een goed overdraagt aan een persoon die in de erfrechtverklaring wordt genoemd als bevoegd om betalingen of goederen in ontvangst te nemen, wordt geacht een transactie te hebben verricht met een persoon die bevoegd is betalingen of goederen te ontvangen, tenzij hij weet, of door grove nalatigheid niet weet, dat de inhoud van de erfrechtverklaring niet met de werkelijkheid overeenstemt.
3. Toute personne qui, agissant sur la base des informations certifiées dans un certificat, effectue des paiements ou remet des biens à une personne désignée dans le certificat comme étant habilitée à accepter des paiements ou des biens est réputée avoir conclu une transaction avec une personne ayant le pouvoir d'accepter des paiements ou des biens, sauf si elle sait que le contenu du certificat ne correspond pas à la réalité ou si elle l'ignore en raison d'une négligence grave.

Artikel 8, tweede lid, WLVO 1992 voorziet dat de grove schuld van de verzekerde in beginsel wel gedekt is, tenzij het schadegeval valt onder één van de uitgesloten gevallen van grove schuld die in de verzekeringsovereenkomst op uitdrukkelijke en beperkende wijze is bepaald.
L'article 8, alinéa 2, de la LCAT 1992 prévoit qu'en principe, la faute lourde de l'assuré est effectivement couverte, sauf si le sinistre relève de l'un des cas exclus de faute lourde déterminés expressément et limitativement dans le contrat d'assurance.

Het Agentschap past artikel IV. 1.a van Bijlage I van het Verdrag toe in die zin dat het afstand doet van zijn immuniteit in geval van enig geschil zoals bepaald in artikel XXVI van deze Bijlage, waarmee een bedrag is gemoeid dat 10 400 (tien duizend vierhonderd) rekeneenheden niet te boven gaat, en welk geschil niet in onderlinge overeenstemming kon worden geregeld, tenzij naar het oordeel van de Raad van het Agentschap, de zaak een zodanig belangrijk beginsel betreft dat hij er niet mede kan instemmen afstand te doen van de immuniteit.
L'Agence applique l'article IV. 1.a. de l'Annexe I de la Convention en ce sens qu'elle renoncera à son immunité dans tout différend prévu à l'article XXVI de ladite Annexe dont la somme contestée n'excède pas 10 400 (dix mille quatre cents) unités de compte, et qui n'aura pas pu être réglée à l'amiable sauf si, de l'avis du Conseil de l'Agence, le cas soulève une question de principe telle qu'il n'y a pas lieu de renoncer à l'immunité.

Het principe dat een natuurlijk persoon verschoonbaar is, tenzij er sprake is van een grove fout, was blijkbaar ook reeds de bedoeling van de wetgever in 1997, maar werd door de rechtspraak te weinig gevolgd.
Le principe selon lequel une personne physique est excusable sauf en cas de faute grave était visiblement déjà l'objectif du législateur de 1997 mais a été peu suivi par la jurisprudence.