Traduction de «beginsel van motivering » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

beginsel van gelijk loon voor gelijk werk | beginsel van gelijke beloning | beginsel van gelijke beloning van mannelijke en vrouwelijke werknemers voor gelijke arbeid | beginsel van gelijke beloning van mannelijke en vrouwelijke werknemers voor gelijke of gelijkwaardige arbeid
concept à travail égal, salaire égal | principe à travail égal, salaire égal | principe de l'égalité des rémunérations entre travailleurs masculins et travailleurs féminins pour un même travail | principe de l'égalité des rémunérations entre travailleurs masculins et travailleurs féminins pour un même travail ou un travail de même valeur | principe de l'égalité salariale

beginsel van de uitputting van rechten | beginsel van uitputting van de rechten
principe de l'épuisement des droits | principe d'épuisement des droits

aanvullend/secundair beginsel | basisbeginsel | nevenprincipe/-beginsel
principe de subsidiarité

beginsel de veroorzaker betaalt
principe demandeur-payeur

beginsel ne bis in idem
principe ne bis in idem

beginsel van niet-discriminatie
principe de non-discrimination

beginsel van de niet-terugwerkende kracht
principe de la non-rétroactivité

beginsel
principe

beginsel van wederzijdse erkenning [ Cassis-van-Dijon-zaak ]
principe de reconnaissance mutuelle [ affaire Cassis de Dijon ]

rechtszekerheidsbeginsel [ beginsel van gelijkheid en rechtszekerheid ]
principe de sécurité juridique [ certitude juridique | principe d'égalité et de sécurité juridique | sécurité juridique ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Zij zijn van mening dat de Europese Commissie aldus is voorbijgegaan aan de artikelen 107, lid 1, 108, lid 2, en 296, tweede alinea, van het VWEU, aan artikel 14, lid 1, van de verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, aan het beginsel van motivering van de rechtshandelingen, alsook aan de procedureregels inzake de bewijslast en de bewijsvoering.
Elles considèrent que la Commission européenne a ainsi méconnu les articles 107, paragraphe 1, 108, paragraphe 2, et 296, deuxième alinéa, du TFUE, l'article 14, paragraphe 1, du règlement (CE) n° 659/1999 du Conseil, du 22 mars 1999, portant modalités d'application de l'article 108 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne, le principe de motivation des actes juridiques ainsi que les règles de procédure gouvernant la charge et l'administration de la preuve.

Eerste middel, ontleend aan schending van de artikelen 107, lid 1, 108 en 296, tweede alinea, VWEU en artikel 14 van verordening (EG) nr. 659/1999 (1), schending van het beginsel van motivering van de rechtshandelingen en schending van de procedurele regels inzake de bewijslast en de bewijslevering, voor zover de Commissie ten onrechte en zonder motivering heeft vastgesteld dat de verzoekende partijen de enige ware begunstigden van de steun waren.
Premier moyen tiré d’une violation des articles 107, paragraphe 1, 108 et 296, deuxième alinéa, TFUE, de l’article 14 du règlement (CE) no 659/1999 (1), du principe de motivation des actes juridiques et des règles de procédure gouvernant la charge et l’administration de la preuve, dans la mesure où la Commission aurait constaté à tort et sans en fournir les motifs, que les parties requérantes étaient les seules véritables bénéficiaires de l’aide.

Tweede middel, ontleend aan schending van de artikelen 107, lid 1, en 296, tweede alinea, VWEU en van het beginsel van motivering van de rechtshandelingen en aan een onjuiste beoordeling van de feiten, voor zover de Commissie ten onrechte en zonder motivering heeft vastgesteld dat de garantieregeling de mededinging door andere coöperaties en aanbieders van beleggingsproducten kon vervalsen en daardoor het handelsverkeer tussen lidstaten ongunstig kon beïnvloeden.
Deuxième moyen tiré d’une violation des articles 107, paragraphe 1, et 296, deuxième alinéa, TFUE et du principe de motivation des actes juridiques et d’une erreur d’appréciation des faits, dans la mesure où la Commission aurait constaté à tort et sans en fournir les motifs, que le régime de garantie était susceptible de fausser la concurrence d’autres coopératives et de fournisseurs de produits d’investissement ainsi que d’affecter les échanges entre États membres.

De Raad van State is echter van oordeel dat deze precisering overbodig is, aangezien, met betrekking tot de motivering van alle beslissingen, de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van de bestuurshandelingen, alsook het algemene beginsel van kennisgeving van alle beslissingen aan de betrokken persoon, hoe dan ook van toepassing zijn.
Cependant, le Conseil d'Etat a estimé cette précision inutile puisqu'en ce qui concerne la motivation de toutes décisions, la loi du 29 juillet 1991 relative à la motivation formelle des actes administratifs, de même que le principe général de la notification de toutes décisions à la personne concernée s'appliquent d'emblée.

Die bepaling heeft geen ander doel dan te herinneren aan verplichtingen die reeds voortvloeien, enerzijds, wat de motivering van de beslissing in kwestie betreft, uit de wet van 29 juli 1991 `betreffende de uitdrukkelijke motivering van de bestuurshandelingen', en anderzijds, wat de kennisgeving van die beslissing betreft, uit een algemeen beginsel dat toepasselijk is zelfs indien geen enkele regeling zulks voorschrijft (2).
Cette disposition n'a d'autre objet que de rappeler des obligations résultant, d'une part, en ce qui concerne la motivation de la décision dont il s'agit, de la loi du 29 juillet 1991 `relative à la motivation formelle des actes administratifs' et, d'autre part, en ce qui concerne la notification de cette décision, d'un principe général applicable même en l'absence de texte (2).

Schendt artikel 216bis van het Wetboek van Strafvordering het beginsel van de scheiding der machten, het beginsel van de onafhankelijkheid der rechters, het beginsel van het recht op een eerlijk proces, het beginsel van het recht op een behoorlijke rechtsbedeling, het vertrouwensbeginsel, artikel 6 EVRM en artikel 10 en 11 van de Grondwet in zoverre hierdoor het openbaar ministerie de bevoegdheid heeft om vrij te kiezen met welke rechtsonderhorige, die desgevallend zijn bereidheid te kennen gaf de aan een ander veroorzaakte schade te vergoeden en ten aanzien van wie de strafvordering is ingesteld, zij wel of niet besluit tot een minnelijke schikking te komen zonder daarover enige motivering te moeten geven en zonder dat op dat besluit en de eventueel tot stand gekomen minnelijke schikking enige voldoende, effectieve en inhoudelijke rechterlijke controle mogelijk is ?
L'article 216bis du Code d'instruction criminelle viole-t-il le principe de la séparation des pouvoirs, le principe de l'indépendance des juges, le principe du droit à un procès équitable, le principe du droit à une bonne administration de la justice, le principe de la confiance légitime, l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que le ministère public a ainsi le pouvoir de choisir librement avec quel justiciable, qui a manifesté, le cas échéant, sa volonté de réparer le dommage causé à autrui et contre qui l'action publique a été intentée, il décide de conclure ou non une transaction, sans être tenu de fournir une motivation à cet égard et sans que cette décision et l'éventuelle transaction conclue puissent faire l'objet d'un contrôle juridictionnel suffisant, effectif et concret ?

Gelet op de regel dat de werkzaamheden van de jury geheim zijn, vormt de mededeling van de voor de verschillende proeven van een vergelijkend onderzoek behaalde cijfers in beginsel een afdoende motivering van de besluiten van de jury (reeds aangehaalde arresten Parlement/Innamorati, punt 31, en Konstantopoulou/Hof van Justitie, punt 32, en arrest Gerecht van 28 maart 2012, Marsili/Commissie, F‑19/10, punt 51).
Compte tenu de ce secret, la communication des notes obtenues aux différentes épreuves d’un concours constitue, en principe, une motivation suffisante des décisions du jury (arrêts Parlement/Innamorati, précité, point 31, et Konstantopoulou/Cour de justice, précité, point 32 ; arrêt du Tribunal du 28 mars 2012, Marsili/Commission, F‑19/10, point 51).

Deze voorwaarden zijn niet in strijd met artikel 11, lid 1, van de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden en met artikel 25, tweede volzin, van het Statuut. Ook al impliceren deze bepalingen in beginsel dat in een individueel bezwarend besluit alle gronden voor de vaststelling ervan worden uiteengezet, zodat de adressaat van het besluit de gegrondheid ervan kan beoordelen en de Unierechter eventueel de wettigheid van het besluit kan controleren, dit neemt niet weg dat de kennis van de betrokkene van de context waarin een besluit tot stand is gekomen een motivering van dat besluit kan vormen.
Ces conditions ne sont pas contraires à l’article 11, paragraphe 1, du régime applicable aux autres agents et à l’article 25, deuxième phrase, du statut, dès lors que, si ces dispositions impliquent, en principe, qu’une décision individuelle faisant grief expose l’ensemble des motifs pour lesquels elle a été adoptée, afin de permettre à son destinataire d’en apprécier le bien-fondé et au juge de l’Union d’exercer, le cas échéant, son contrôle de légalité sur ladite décision, il n’en demeure pas moins que la connaissance, par l’intéressé, du contexte dans lequel est intervenue une décision est susceptible de constituer une motivation de ladite décision.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).

Een volkomen gelijkheid van motieven en van motivering zou in de beide gevallen het beginsel « non bis in idem » schenden, terwijl verschillende motieven en een verschillende motivering zouden aantonen dat er geen schending is van dat beginsel.
Une identité de motifs et de motivation dans les deux cas violerait le principe « non bis in idem », tandis que des motifs et une motivation différents démontreraient qu'il n'y a pas violation de ce principe.