Traduction de «beginsel heeft willen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

beginsel dat de faillissementsaanvrage die het eerst aanhangig gemaakt is,voorrang heeft
principe de la priorité de la saisine

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Uit de parlementaire voorbereiding van het decreet van 5 april 1995 blijkt dat de decreetgever het toezicht op de naleving van de milieuwetgeving in beginsel heeft willen « scheiden van de handhavingsinstrumenten », onder meer bestaande uit bestuurlijke maatregelen, bestuurlijke geldboeten en strafsancties, om aldus « de preventieve rol [te kunnen] onderstrepen die van het toezicht uitgaat, namelijk voorkomen dat er milieu-inbreuken en milieumisdrijven worden begaan » (Parl. St., Vlaams Parlement, 2006-2007, nr. 1249/1, p. 12).
Il ressort des travaux préparatoires du décret du 5 avril 1995 que le législateur décrétal a voulu, en principe, « séparer » le contrôle du respect de la législation environnementale et les « instruments de police », qui consistent notamment en des mesures administratives, des amendes administratives et des sanctions pénales, pour pouvoir ainsi « souligner le but préventif du contrôle, qui est d'éviter que des infractions et des délits environnementaux soient commis » (Doc. parl., Parlement flamand, 2006-2007, n° 1249/1, p. 12).

Het gegeven dat de grondwetgever het beginsel van de evaluatie van de magistraten tijdens de uitoefening van hun rechterlijk ambt conform artikel 152 van de Grondwet heeft geacht, onderstelt tevens dat niet ervan kan worden uitgegaan dat hij, op grond van de onafhankelijkheid van de magistraten, de wetgever heeft willen beletten de korpschefs te evalueren.
En réalité, la circonstance que le Constituant a jugé conforme à l'article 152 de la Constitution le principe de l'évaluation des magistrats dans l'exercice de leur fonction juridictionnelle, interdit de considérer qu'il ait pu vouloir empêcher le législateur, au nom de l'indépendance des magistrats, de soumettre les chefs de corps à une évaluation.

Wij gaan akkoord met die verantwoording maar wij willen opmerken dat door het chaotische verloop van onze wetgevende werkzaamheden het beginsel van de onverenigbaarheid tussen een ambt van voorzitter, ondervoorzitter of lid van het bureau van de provincieraad weggezuiverd is uit de laatste versie van de tekst, waarover wij ons thans uitspreken. Artikel 6 (dat artikel 49 van de provinciewet wijzigt) heeft dit beginsel niet overgenomen dat in de door de commissie in eerste lezing aangenomen tekst voorkwam maar volgens de opmerkingen van de Raad van State overbodig was aangezien artikel 101bis integraal deel uitmaakte van de tekst.
En effet, l'article 6 (modifiant l'article 49 de la loi provinciale), n'a pas repris ce principe qui figurait dans le texte adopté en première lecture par la commission mais qui était, comme l'a souligné le Conseil d'État, inutile dès lors que l'article 101bis faisait partie intégrante du texte.

In het voorliggend wetsontwerp heeft men het beginsel van de onherroepelijkheid willen behouden om « shopping » en adopties op proef te voorkomen, terwijl men bij wijze van uitzondering in extreme gevallen en op verzoek van het openbaar ministerie toch een nieuwe adoptie toestaat.
Dans le projet de loi à l'examen, on a voulu conserver le principe de l'irrévocabilité, pour éviter le « shopping » et les adoptions à l'essai, tout en permettant à titre d'exception une nouvelle adoption, dans des cas extrêmes et à la requête du ministère public.

Uit het aangehaalde uittreksel uit de parlementaire voorbereiding blijkt dat de decreetgever met de in het geding zijnde bepaling het reeds in het meststoffendecreet vervatte beginsel van de « standstill op het niveau van het Vlaamse Gewest », wat de dierlijke mestproductie betreft (artikel 33), tijdelijk heeft willen aanvullen met een beginsel van « standstill op het niveau van de veeteeltinrichtingen » (artikelen 33bis en 33ter ).
L'extrait précité des travaux préparatoires fait apparaître que, par la disposition en cause, le législateur décrétal a voulu compléter temporairement le principe, déjà contenu dans le décret relatif aux engrais, du « standstill au niveau de la Région flamande » en ce qui concerne la production d'engrais animal (article 33) par un principe de « standstill au niveau des entreprises d'élevage de bétail » (articles 33bis et 33ter ).

Uit de hiervoor in herinnering gebrachte parlementaire voorbereiding blijkt dat de wetgever de betwiste voorwaarde heeft ingevoerd om het Belgisch recht in overeenstemming te brengen met het Europees recht en meer bepaald met het beginsel van het vrije verkeer van diensten en van kapitaal, en dat hij de toepasselijke regels overigens heeft willen verduidelijken.
Il apparaît des travaux préparatoires rappelés ci-dessus que le législateur a inséré la condition litigieuse en vue de rétablir la conformité du droit belge au droit européen et plus particulièrement au principe de la libre circulation des services et des capitaux et qu'il a par ailleurs voulu clarifier les règles applicables.

Overwegende, wat betreft de motieven die in casu door de verwerende partij worden aangevoerd om te weigeren inzage te verlenen van het fiscaal dossier van verzoeksters gewezen echtgenoot, dat het bepaalde in artikel 6, § 2, 2°, van de wet van 11 april 1994 alleen verstaan moet worden binnen de perken van een wettelijke geheimhoudingsverplichting en dat het fiscale beroepsgeheim, zoals wordt vermeld in het eerste lid van artikel 337 van het WIB 92, alleen geldt buiten de uitoefening van het ambt; dat het tweede lid van dezelfde bepaling die interpretatie adstrueert in zoverre het ervan uitgaat dat de ambtenaren van de administratie der directe belastingen binnen de uitoefening van hun ambt blijven wanneer zij aan andere administratieve diensten van de Staat en aan rechtscolleges de inlichtingen verstrekken die in de fiscale dossiers voorkomen; dat de wet van 11 april 1994 aan die opsomming van degenen die aanspraak kunnen maken op het fiscaal geheim, impliciet doch stellig de particulieren heeft toegevoegd die, in de uitoefening van hun grondwettelijk recht en onder de voorwaarden gesteld in de wetgeving, inzage vragen van het fiscaal dossier; dat hoewel artikel 6, § 2, 1°, van de wet van 11 april 1994, wat de inachtneming van de persoonlijke levenssfeer van de gewezen echtgenoot betreft, de administratieve overheid dwingt een aanvraag om inzage van een bestuursdocument, gedaan met toepassing van de genoemde wet, af te wijzen, wanneer de bekendmaking afbreuk doet aan de persoonlijke levenssfeer, behoudens voorafgaand instemming van de betrokken persoon, er op grond van de in beginsel vertrouwelijke aard van het fiscaal dossier evenwel geen reden bestaat om af te wijken van het fundamentele recht van de belastingplichtige om de gegrondheid van een schuld die het bestuur van hem vordert te betwisten, wat het recht impliceert om zich de gegevens te laten meedelen die noodzakelijk zijn om de door het bestuur aangevoerde gegevens te begrijpen en in voorkomend geval te ...
Considérant, quant aux motifs avancés en l'espèce par la partie adverse pour refuser de donner accès au dossier fiscal de l'ex-conjoint de la requérante, que l'obstacle inscrit à l'article 6, § 2, 2°, de la loi du 11 avril 1994 ne s'entend que dans les limites d'une obligation légale de secret et que le secret professionnel fiscal ne vaut, comme l'indique l'alinéa 1 de l'article 337 du C. I. R. 92, qu'en dehors de l'exercice des fonctions; que l'alinéa 2 de la même disposition appuie cette interprétation dans la mesure où il répute agir dans l'exercice de leurs fonctions les fonctionnaires de l'administration des contributions directes qui communiquent aux autres services administratifs de l'Etat et aux juridictions les renseignements figurant dans des dossiers fiscaux; que la loi du 11 avril 1994 a implicitement mais certainement ajouté à cette énumération des bénéficiaires des secrets fiscaux, les particuliers qui, dans l'exercice de leur droit constitutionnel et aux conditions fixées par la législation, demandent un accès au dossier fiscal; que si, en ce qui concerne le respect de la vie privée de l'ex-conjoint, l'article 6, § 2, 1°, de la loi du 11 avril 1994 contraint l'autorité administrative à refuser l'accès à un document administratif pour une demande adressée en application de ladite loi lorsque la publicité porte atteinte à la vie privée, sauf accord préalable écrit de la personne concernée, le caractère en principe confidentiel du dossier fiscal ne justifie cependant pas que l'on déroge au droit fondamental du contribuable de contester le bien-fondé d'une dette que l'administration lui réclame, ce qui implique le droit de se faire communiquer les données nécessaires pour comprendre et le cas échéant contester les éléments avancés par l'administration; qu'en l'occurrence, la requérante prouve un intérêt particulier à connaître la situation fiscale de son ex-conjoint puisque c'est sur son patrimoine que la partie adverse entend récupérer les impôts imp ...

Hoewel de vraag betrekking lijkt te hebben op de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek, wordt tevens verwezen naar het arrest nr. 72/92 van 18 november 1992, waarin het Hof heeft geoordeeld : dat de waarborgen die voortvloeien uit de algemene beginselen van het strafrecht gelden onafhankelijk van de kwalificatie strafrechtelijk of niet-strafrechtelijk die de wet zou kunnen geven aan de maatregelen die zij voorschrijft; dat de kwalificatie « administratief » die de wet van 30 juni 1971 betreffende de administratieve geldboeten toepasselijk in geval van inbreuk op sommige sociale wetten geeft aan de geldboeten waarin zij voorziet derhalve geen miskenning van die principes kan verantwoorden; dat het aan de overheid die belast is met de bestraffing van de inbreuken toekomt de aan de overtreder verweten feiten te bewijzen, niet alleen wanneer zij beslist een boete op te leggen maar ook wanneer een beroep voor de rechter wordt ingediend en dat de wetgever evenmin het beginsel van het vermoeden van onschuld heeft willen laten varen.
Bien que la question semble porter sur les dispositions du Code judiciaire, il est également fait référence à l'arrêt n° 72/92 du 18 novembre 1992, dans lequel la Cour a jugé : que les garanties résultant des principes généraux du droit pénal s'appliquent indépendamment de la qualification de pénales ou de non pénales que la loi pourrait donner aux mesures qu'elle prescrit; que la qualification d'administratives que la loi du 30 juin 1971 relative aux amendes administratives applicables en cas d'infraction à certaines lois sociales donne aux amendes qu'elle prévoit ne saurait donc justifier une méconnaissance de ces principes; qu'il incombe à l'autorité chargée de la répression des infractions d'établir les faits reprochés au contrevenant, non seulement lorsqu'elle décide d'infliger une amende mais également lorsqu'un recours est introduit devant le juge; que le législateur n'a pas davantage voulu abandonner le principe de la présomption d'innocence.