Traduction de «artikelen die volgens de raad van state optioneel bicameraal » (Néerlandais → Français) :

Volgt men de definitie van de Senaat, dan kan men evengoed stellen dat er inzake administratieve rechtbanken nauwelijks procedurevoorschriften bestaanDe Senaat gaat trouwens veel verder dan de Raad van State en bestempelt zelfs artikelen die volgens de Raad van State optioneel bicameraal zijn, als verplicht bicameraal ( ).
Si l'on suit la définition du Sénat, on peut tout aussi bien affirmer qu'il n'existe guère de prescriptions de procédure en ce qui concerne les tribunaux administratifsLe Sénat va du reste beaucoup plus loin que le Conseil d'Etat et qualifie même de bicaméraux égalitaires des articles qui, selon le Conseil d'Etat, sont bicaméraux optionnels ( ).

« Schenden de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat, om een publiekrechtelijk rechtspersoon aansprakelijk te stellen, het gegeven dat die laatstgenoemde een handeling heeft aangenomen die door de Raad van State nietig is verklaard of nietig kan worden verklaard, niet volstaat om het bestaan van een aan hem toe te schrijven fout te bewijzen, maar dat eveneens moet worden aangetoond dat de administratie bij die gelegenheid een nalatig gedrag heeft aangenomen of zich verkeerd heeft gedragen, volgens het criterium van de normaal zorgvuldige en voorzichtige administratie die zich in dezelfde omstandigheden bevindt, in zoverre, in dat geval, die bepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen de privaatrechtelijke personen en de publiekrechtelijke personen, waarbij de eerstgenoemden immers burgerrechtelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld door het loutere feit dat zij een rechtsbepaling hebben geschonden, zonder dat daarnaast moet worden aangetoond dat zij eveneens een nalatig gedrag hebben aangenomen of zich verkeerd hebben gedragen, volgens het criterium van de normaal zorgvuldige en voorzichtige persoon die zich in dezelfde omstandigheden bevindt ?
« Les articles 1382 et 1383 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, s'ils doivent être interprétés en ce sens que pour engager la responsabilité d'une personne morale de droit public, la circonstance que cette dernière a adopté un acte annulé ou annulable par le Conseil d'Etat ne suffit pas pour établir l'existence d'une faute lui étant imputable, mais il faut également démontrer que l'administration a, à cette occasion, adopté un comportement négligent ou commis une erreur de conduite suivant le critère de l'administration normalement soigneuse et prudente placée dans les mêmes conditions, en ce que dans ce cas, ces dispositions créeraient une différence de traitement entre les personnes de droit privé et les personnes de droit public, la responsabilité civile des premières pouvant en effet être engagée du simple fait d'avoir violé une disposition de droit et sans qu'il soit nécessaire, pour le surplus, d'établir qu'elles ont également adopté un comportement négligent ou commis une erreur de conduite suivant le critère de la personne normalement soigneuse et prudente placée dans les mêmes conditions ?

De nog geldende wijzigingen van artikelen die worden gewijzigd, vervangen of opgeheven, moeten volgens de Raad van State worden vermeld.
Le Conseil d'État estime qu'il y a lieu d'indiquer les modifications encore en vigueur subies par des articles qui sont modifiés, remplacés ou abrogés.

Volgens de Raad van State zijn de woorden « , en dit onverminderd de toepassing van de artikelen 5bis en 5ter » overbodig (advies 52.273/AV, nr. 6).
D'après le Conseil d'État, les mots « , et ce sans préjudice de l'application des articles 5bis et 5ter » sont inutiles (avis 52.273/AG, nº 6).

De commentaar bij de artikelen vermeldt expliciet wanneer én waarom het niet aangewezen werd geacht om het advies van de Raad van State te volgen.
Le commentaire des articles mentionne expressément les cas où il n'a pas été jugé indiqué de suivre l'avis du Conseil d'Etat et les raisons pour ce faire.

Gelet op artikel 108 van de Grondwet; Gelet op de wet van 5 mei 2014 betreffende de internering, gewijzigd door de wet van 4 mei 2016, inzonderheid op de artikelen 3, 9°, en 23, § 1, derde lid; Gelet op het advies van de Inspecteur van Financiën, gegeven op 4 augustus 2016; Gelet op de akkoordbevinding van de Minister van Begroting van 8 september 2016; Gelet op het overleg dat plaatsvond op de Interministeriële Conferentie voor de Justitiehuizen van 5 september 2016; Gelet op het verzoek om spoedbehandeling, gemotiveerd door de omstandigheid dat de wet van 5 mei 2014 betreffende de internering, die nog grondig werd gewijzigd door de wet van 4 mei 2016 houdende internering en diverse bepalingen inzake Justitie, op 1 oktober 2016 in werking treedt; Gelet op het advies 60.102/1/V van de Raad van State, gegeven op 19 september 2016, in toepassing van artikel 84, § 1, 3°, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State; Overwegende dat de inwerkingtredingsdatum die door de wet van 5 februari 2016 was vastgesteld op 1 juli 2016, door de wet van 4 mei 2016 werd uitgesteld naar 1 oktober 2016 juist om de noodzakelijke uitvoeringsmaatregelen te kunnen nemen en het terrein de nodige voorbereidingen te kunnen laten treffen; Overwegende dat voorliggend koninklijk besluit moest worden opgesteld na een grondige aftasting van het terrein teneinde duidelijke en werkbare procedures uit te werken om aan de slachtoffers kenbaar te kunnen maken volgens welke regels zij, in de door de voornoemde wet bepaalde gevallen, kunnen vragen om te worden geïnformeerd, om te worden gehoord of om voorwaarden in hun belang te laten opleggen bij de uitvoeringsmodaliteiten van de internering; Overwegende dat voorliggend besluit aldus dringend noodzakelijk is om uitvoering te geven aan het artikel 3, 9°, van de wet van 5 mei 2014.
Vu l'article 108 de la Constitution Vu la loi du 5 mai 2014 relative à l'internement, modifée par la loi du 4 mai 2016, notamment les articles 3, 9° et 23, § 1, alinéa 3; Vu l'avis de l'Inspecteur des Finances, donné le 4 août 2016 ; Vu l'accord du Ministre du Budget, donné le 8 septembre 2016; Vu la concertation tenue lors de la Conférence Interministérielle des Maisons de justice du 5 septembre 2016 ; Vu l'urgence motivée par la circonstance que la loi du 5 mai 2014 relative à l'internement, qui était encore fondamentalement modifiée par la loi du 4 mai 2016 relative à l'internement et à diverses dispositions en matière de Justice, entre en vigueur le 1 octobre 2016; Vu l'avis 60.102/1/V du Conseil d'Etat, donné le 19 septembre 2016, en application de l'article 84, § 1, 3°, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat; Considérant que la date d'entrée en vigueur qui était fixée par la loi du 5 février 2016 le 1 juillet 2016, était postposée par la loi du 4 mai 2016 au 1 octobre 2016 justement pour permettre de prendre les mesures d'exécution et de permettre au terrain de faire les préparations nécessaires.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).

Gelet op de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, artikel 57ter/1, ingevoegd bij wet van 2 januari 2001, opgeheven door de wet van 12 januari 2007 en hersteld door de wet van 8 mei 2013; Gelet op de wet van 12 januari 2007 betreffende de opvang van asielzoekers en van bepaalde andere categorieën van vreemdelingen, artikelen 11 § 3, lid 2, 2° en 64; Gelet op het advies van de Inspectie van Financiën, gegeven op 22 februari 2016; Gelet op het advies nr. 59.077/4 van de Raad van State van 5 april 2016, overeenkomstig artikel 84, § 1, lid 1, 2°, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State; Overwegende de verplichtingen die volgen uit richtlijn 2013/33/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 tot vaststelling van normen voor de opvang van verzoekers om internationale bescherming; Overwegende dat de noodzaak bestaat om tussen de gemeenten een evenwichtige spreiding van de plaatsen in lokaal opvanginitiatief voor asielzoekers te organiseren; Op de voordracht van de Staatssecretaris voor Asiel en Migratie en de Minister van Maatschappelijke Integratie, en op het advies van de in Raad vergaderde Ministers, Hebben Wij besloten en besluiten Wij :
Vu la loi organique du 8 juillet 1976 des centres publics d'action sociale, l'article 57 ter/1, inséré par la loi du 2 janvier 2001, abrogé par la loi du 12 janvier 2007 et rétabli par la loi du 8 mai 2013; Vu la loi du 12 janvier 2007 sur l'accueil des demandeurs d'asile et de certaines autres catégories d'étrangers, les articles 11, § 3, alinéa 2, 2° et 64; Vu l'avis de l'Inspection des Finances du 22 février 2016; Vu l'avis n° 59.077/4 du Conseil d'Etat du 5 avril 2016, en application de l'article 84 § 1 er, alinéa 1, 2°, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat; Considérant les obligations découlant de la directive 2013/33/UE du Parlement européen et du Conseil du 26 juin 2013 établissant des normes pour l'accueil des personnes demandant la protection internationale; Considérant la nécessité d'organiser une répartition harmonieuse entre les communes des places en initiative locale d'accueil pour les demandeurs d'asile; Sur la proposition du Secrétaire d'Etat à l'Asile et la Migration et du Ministre de l'Intégration sociale, et de l'avis des Ministres qui en ont délibéré en Conseil, Nous avons arrêté et arrêtons :

Als de federale wetgever evenwel bevoegd blijft voor het wijzigen van de artikelen 279 en 280, mag volgens de Raad van State niet worden vermeld " onverminderd de artikelen 279 en 280" , maar moet worden bepaald dat dit wordt voorbehouden aan de federale wetgever.
Si toutefois le législateur fédéral reste compétent pour modifier les articles 279 et 280, le Conseil d'État demande de ne pas mentionner « sans préjudice des articles 279 et 280 » et d'indiquer que cette compétence est réservée au législateur fédéral.