Vertaling van "arrest hatton geoordeeld heeft " (Nederlands → Frans) :

Zoals het Hof eveneens bij zijn arrest nr. 5/2007 van 11 januari 2007 heeft geoordeeld, heeft de ontstentenis van een wettelijk vermoeden van toerekenbaarheid in artikel 67ter niet tot gevolg dat wordt verhinderd dat de verkeersovertredingen ten laste worden gelegd van een natuurlijke persoon of een rechtspersoon, aangezien die tenlastelegging dient te gebeuren door de rechter volgens de regels van het gemeen recht.
Comme la Cour l'a jugé par son arrêt n° 5/2007 du 11 janvier 2007, l'absence d'une présomption légale d'imputabilité dans l'article 67ter n'a pas pour effet d'empêcher l'imputation des infractions de roulage à une personne physique ou morale, cette imputation devant être faite par le juge selon les règles de droit commun.

Uiteindelijk werd er wel een prejudiciële vraag voorgelegd aan het Grondwettelijk Hof (arrest van 21 mei 2015) dat nu geoordeeld heeft dat het billijk is dat de fiscus onderworpen wordt aan de regeling van de rechtsplegingsvergoeding en dat dit niet het grondwettelijk gewaarborgd gelijkheidsbeginsel schendt.
Une question préjudicielle a finalement été soumise à la Cour constitutionnelle (arrêt du 21 mai 2015); celle-ci vient de juger qu'il est équitable que le fisc soit soumis au régime de l'indemnité de procédure et que le principe d'égalité garanti par la Constitution n'est pas violé.

Antwoord : Het is correct dat het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen in zijn arrest van 17 oktober 1996 (gevoegde zaken C-283/94, C-291/94 en C-292/94) geoordeeld heeft dat een Lid-Staat het verlenen van het belastingvoordeel voorzien bij artikel 5, lid 1, van de in de richtlijn 90/435 van de Raad van 23 juli 1990 betreffende de gemeenschappelijke fiscale regeling voor moedervennootschappen en dochterondernemingen uit verschillende Lid-Staten (vrijstelling van bronbelasting), niet afhankelijk mag stellen van de voorwaarde dat de moedermaatschappij op het ogenblik van de uitkering, gedurende een periode die ten minste gelijk is aan die welke de Lid-Staat krachtens artikel 3, lid 2, van de richtlijn heeft gesteld, een minimumdeelneming van 25 % van het kapitaal van de dochteronderneming heeft bezeten.
Réponse : Il est vrai que, par arrêt du 17 octobre 1996 (affaires jointes C-283/94, C-291/94 et C-292/94), la Cour de justice des Communautés européennes a jugé qu'un État membre ne peut pas subordonner l'octroi de l'avantage fiscal prévu à l'article 5, § 1 , de la directive 90/435/C.E.E. du Conseil, du 23 juillet 1990, concernant le régime fiscal commun applicable aux sociétés mères et filiales d'États membres différents (exemption de retenue à la source), à la condition que, au moment de la distribution des bénéfices, la société mère ait détenu une participation minimale de 25 % dans le capital de la filiale pendant une période au moins égale à celle qui a été fixée par cet État membre en vertu de l'article 3, § 2, de la directive.

In zijn advies over dit ontwerp heeft de Raad van State opgemerkt dat « het GrondwettelijkHof, in arrest nr. 125/2005 van 13 juli 2005, geoordeeld [heeft] dat de strafbaarstellingen van deze terroristische misdrijven in overeenstemming zijn met het legaliteitsbeginsel in strafzaken.
Le Conseil d'État, dans son avis concernant le présent projet, a estimé que « la Cour constitutionnelle, dans l'arrêt nº 125/2005 du 13 juillet 2005, [a] déjà jugé auparavant que les incriminations de ces infractions terroristes sont conformes au principe de légalité en matière pénale.

Deze werkwijze heeft immers aanleiding gegeven tot een belangrijk arrest d.d. 30 april 1996 van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (18), waarin dat Hof geoordeeld heeft dat de bepalingen van de voornoemde richtlijn directe werking hebben en bijgevolg door particulieren kunnen worden aangevoerd vóór de nationale rechtscolleges.
Cette procédure a, en effet, fait l'objet d'un important arrêt du 30 avril 1996 de la Cour de Justice des Communautés européennes (18) par lequel elle a jugé que les dispositions de la directive précitée sont d'effet direct et peuvent donc être invoquées par les particuliers devant les juridictions nationales.

Het Hof heeft in B.10.2 van zijn arrest nr. 15/2009 van 5 februari 2009 geoordeeld dat, aangezien de keuze van de wetgever met betrekking tot de rechtsplegingsvergoeding redelijk verantwoord is, rekening houdend met wat is vermeld in B.7.6.6 van zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 betreffende de rechtzoekenden die de juridische tweedelijnsbijstand genieten, de verschillen die bestaan tussen de advocaten en de technische raadgevers met betrekking tot hun plaats in het proces en de aard van hun optreden rechtvaardigen dat de wetgever de specifieke reglementering die hij heeft aangenomen voor de verhaalbaarheid van de kosten en erelonen van advocaten, niet heeft uitgebreid tot alle andere raadgevers die mogelijk in een gerechtelijke procedure optreden.
La Cour a, en B.10.2 de son arrêt n° 15/2009 du 5 février 2009, jugé que, dès lors que le choix du législateur quant à l'indemnité de procédure est raisonnablement justifié, compte tenu de ce qui est dit en B.7.6.6 de son arrêt n° 182/2008 du 18 décembre 2008 concernant les personnes qui bénéficient de l'aide juridique de seconde ligne, les différences qui existent entre les avocats et les conseils techniques en ce qui concerne leur place dans le procès et la nature de leur intervention justifient que le législateur n'ait pas étendu la réglementation spécifique qu'il a adoptée pour la répétibilité des frais et honoraires d'avocat à l'ensemble des autres conseils qui sont éventuellement susceptibles d'intervenir dans une procédure judiciaire.

Bij zijn arrest nr. 217.243 van 16 januari 2012 heeft de Raad van State geoordeeld dat « de Brusselse regelgeving inzake geluidshinder [...] niet ' dezelfde werking ' heeft ' als een toegangsverbod tot de luchthaven ' in de zin waarin het Hof [van Justitie van de Europese Unie] erover heeft geoordeeld ».
Par son arrêt n° 217.243 du 16 janvier 2012, le Conseil d'Etat a jugé que « la réglementation bruxelloise sur le bruit [...] n'a pas ' les mêmes effets qu'une interdiction d'accès audit aéroport ' au sens où la Cour [de justice de l'Union européenne] l'a jugé ».

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft in een zaak met betrekking tot niet-ioniserende stralingen afkomstig van gsm-antennes geoordeeld : « Het Hof heeft herhaaldelijk verklaard dat in zaken waarbij milieugerelateerde kwesties worden opgeworpen, de Staat een ruime beoordelingsmarge moet genieten (Hatton en anderen, voormeld, § 100).
Dans une affaire relative à des radiations non ionisantes provenant d'antennes GSM, la Cour européenne des droits de l'homme a jugé : « La Cour a déclaré à maintes reprises que, dans des affaires soulevant des questions liées à l'environnement, l'Etat devait jouir d'une marge d'appréciation étendue (Hatton et autres, précité, § 100).