Vertaling van "arbitragehof heeft opgemerkt " (Nederlands → Frans) :

De uitdrukkelijke of stilzwijgende weigering om de dialoog aan te vatten mag niet verhinderen dat een wetsvoorstel wordt goedgekeurd, zoals het Arbitragehof trouwens heeft opgemerkt in zijn arrest 2/92 : « Het overleg heeft tot doel de overheid die de beslissingsmacht heeft, te verplichten rekening te houden met de opvatting van een andere overheid, zonder dat evenwel de beslissende overheid haar vrijheid van handelen verliest».
Le refus exprès ou implicite de dialoguer ne peut constituer un frein au vote d'une proposition de loi comme l'a souligné la Cour d'arbitrage (arrêt 2/92). « La concertation a pour but d'obliger l'autorité investie du pouvoir de décision à prendre en considération l'opinion d'une autre autorité sans toutefois que l'autorité compétente pour décider perde sa liberté d'agir».

De Raad van State heeft opgemerkt dat, wat de tweede paragraaf, 3º, betreft, de regering het arrest van het Arbitragehof niet heeft gevolgd.
Le Conseil d'État a fait remarquer qu'en ce qui concerne le deuxième paragraphe, 3º, le Gouvernement n'a pas suivi l'arrêt de la Cour d'arbitrage.

Zoals de Raad van State heeft opgemerkt in zijn advies (punt 2.3), heeft de bevoegdheidsuitbreiding van het Arbitragehof inderdaad tot gevolg dat de bevoegdheid van de andere rechtscolleges dienovereenkomstig wordt beperkt.
Ainsi que le Conseil d'État l'a observé dans son avis (point 2.3), l'extension de la compétence de la Cour d'arbitrage a effectivement pour effet de limiter d'autant celle des autres juridictions.

Zoals het Arbitragehof reeds heeft opgemerkt, geldt echter het volgende : « De bevoegdheid van de federale wetgever om de kiesverrichtingen te regelen omvat niet de bevoegdheid om in die aangelegenheid het gebruik der talen te regelen » (35).
Or, ainsi que l'a rappelé la Cour d'arbitrage, « La compétence du législateur fédéral pour régler les opérations électorales n'inclut pas le pouvoir de régler l'emploi des langues dans cette matière » (35).

« Zoals het Arbitragehof in zijn arrest van 18 november 1992 heeft opgemerkt, omvatten de rechten en vrijheden de waarborgen die voortvloien uit de algemene beginselen van het strafrecht, zoals die betreffende de bewijslast of het respect voor de rechten van de verdediging.
« Ainsi que l'a relevé la Cour d'arbitrage, dans son arrêt du 18 novembre 1992, les droits et libertés contiennent les garanties résultant des principes généraux du droit pénal, tels ceux relatifs à la charge de la preuve ou au respect des droits de la défense.

In het advies dat zij heeft uitgebracht over het voorontwerp van wet tot hervorming van de adoptie heeft de afdeling wetgeving van de Raad van State, de « niet-definitieve aard van sommige bepalingen en leemten in het ontwerp » vaststellend, in het bijzonder opgemerkt : « [...] in de memorie van toelichting [wordt] onderstreept dat ' ... naar aanleiding van de bespreking van onderhavig wetsontwerp (zal) moeten worden onderzocht of op termijn de mogelijkheid moet worden voorzien de adoptie toe te laten door twee samenwonenden van gelijk geslacht. Dit zal uiteraard het voorwerp moeten zijn van een ruim maatschappelijk debat dat tevens in het parlementaire halfrond zijn weerklank zal vinden'. Dat is een fundamentele vraag, want het gaat om de levenswijze en de burgerlijke staat van de personen die als adoptant in aanmerking kunnen komen. De oplossing waarvoor in het ontwerp (ontworpen artikel 344-2 van het Burgerlijk Wetboek) is gekozen, namelijk adoptie alleen toestaan hetzij aan twee al dan niet gehuwde personen van een verschillend geslacht, hetzij aan vrijgezellen, is klaarblijkelijk niet definitief. De steller van het ontwerp wordt erop attent gemaakt dat enerzijds zulk een aangelegenheid niet mag worden overgelaten aan de instanties van de gemeenschappen in het kader van het onderzoek naar de geschiktheid van de kandidaat-adoptant om een kind te adopteren en dat anderzijds aan het Arbitragehof vaak prejudiciële vragen zijn gesteld in verband met adoptie, waarbij problemen inzake gelijkheid en non-discriminatie tussen de verschillende categorieën van adoptanten zijn opgeworpen » (ibid., 2000-2001, DOC 50-1366/001 en 50-1367/001, pp. 157-158).
Dans l'avis qu'elle a rendu sur l'avant-projet de loi réformant l'adoption, la section de législation du Conseil d'Etat, constatant « le caractère non définitif de certaines dispositions et lacunes du projet », avait observé en particulier : « [...] l'exposé des motifs souligne qu'il faudra examiner, '... à l'occasion de la discussion du présent projet, si, à terme, il faut prévoir de permettre à deux cohabitants du même sexe d'adopter. Cette question devra naturellement faire l'objet d'un large débat de société qui devra se répercuter dans l'hémicycle parlementaire'. Cette question est fondamentale puisqu'elle concerne le mode de vie, l'état civil des personnes qui pourront se porter candidates à une adoption. L'option retenue par le projet (article 344-2 en projet du Code civil), à savoir réserver l'adoption soit à des couples de sexe différent mariés ou non, soit à des célibataires, n'est visiblement pas définitivement arrêtée. L'attention de l'auteur du projet est attirée d'une part, sur le fait qu'une telle question ne peut être abandonnée aux autorités communautaires dans le cadre de l'examen de l'aptitude à adopter et que, d'autre part, la Cour d'arbitrage a souvent été saisie de questions préjudicielles en rapport avec l'adoption soulevant des problèmes d'égalité et de non-discrimination par rapport aux différentes catégories d'adoptants » (ibid., 2000-2001, DOC 50-1366/001 et 50-1367/001, pp. 157-158).

1. Zoals het Arbitragehof heeft opgemerkt in zijn arrest nr. 86/2005, beantwoordt het door de wetgever gebruikte procédé in zijn jaarlijkse herhaling niet aan de wetgevingstechnische vereisten (15).
1. Comme l'a observé la Cour d'arbitrage dans son arrêt n° 86/2005, le procédé, devenu annuel, utilisé par le législateur ne répond pas à des impératifs légistiques (15).

In haar advies over het voorontwerp dat de bestreden wet zou worden, had de afdeling wetgeving van de Raad van State opgemerkt dat de nieuwe bepaling zich ertoe beperkt « over te nemen wat reeds wordt voorgeschreven bij artikel 878, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek » en voegde zij eraan toe : « Gelet op de motivering van het arrest van het Arbitragehof is het daarom twijfelachtig of die toevoeging voldoende tegemoet komt aan de grief die het Hof tot staving van de vernietiging ervan heeft aangevoerd » (Parl. St., 2003-2004, DOC 51-1309/001, pp. 44-45).
Dans l'avis qu'elle a donné sur l'avant-projet qui allait devenir la loi attaquée, la section de législation du Conseil d'Etat avait fait observer que la disposition nouvelle se bornait « à reproduire ce que prévoit déjà l'article 878, alinéa 2, du Code judiciaire » et elle ajoutait : « Eu égard à la motivation de l'arrêt de la Cour d'arbitrage, il est, dès lors, douteux que cet ajout rencontre à suffisance le grief retenu par la Cour d'arbitrage à l'appui de son annulation » (Doc. parl., 2003-2004, DOC 51-1309/001, pp. 44-45).

Zoals het Arbitragehof in diverse arresten heeft opgemerkt, kan overmacht bovendien altijd als voorbehoud worden aangevoerd (bijvoorbeeld Arbitragehof, nr. 32/95 van 4 april 1995) en kan het worden toegepast als een louter mondelinge beslissing wordt aangevochten waarvoor geen schriftelijk stuk is afgegeven.
Comme l'a rappelé la Cour d'arbitrage dans divers arrêts, la force majeure est de surcroît toujours réservée (Cour d'arbitrage, n° 32/95 du 4 avril 1995, par exemple) et pourrait être appliquée au cas où la décision litigieuse, purement verbale, n'a pas fait l'objet de la remise d'un écrit.

Wat het functioneel belang van de tweede verzoeker in de zaak nr. 2348 betreft, wordt in de memorie van antwoord opgemerkt dat de bijzondere wetgever aan het begrip « belang » voor het Arbitragehof dezelfde betekenis wilde toekennen als dat begrip heeft voor de Raad van State, die een functioneel belang van een lid van een beraadslagende vergadering aanvaardt.
En ce qui concerne l'intérêt fonctionnel du deuxième requérant dans l'affaire n 2348, celui-ci fait observer dans son mémoire en réponse que le législateur spécial a voulu donner à la notion d'« intérêt » devant la Cour d'arbitrage la même signification que celle qu'elle a devant le Conseil d'Etat et que celui-ci admet qu'un membre d'une assemblée délibérante peut invoquer un intérêt fonctionnel.