Vertaling van "arbeidsrechtbank redelijk " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

redelijke aanpassingen | redelijke voorzieningen
aménagement raisonnable

Omschrijving: Een eetstoornis met wisselende symptomatologie doorgaans specifiek voor de vroege kinderjaren. Zij behelst over het algemeen voedselweigering en buitensporige kieskeurigheid bij aanwezigheid van voldoende voedselaanbod, een redelijk competente verzorger en in de afwezigheid van een organische ziekte. De toestand gaat al dan niet samen met ruminatie (d.w.z. herhaalde regurgitatie zonder misselijkheid of gastro-intestinale ziekte). | Neventerm: | ruminatiestoornis bij jonge kinderen
Définition: Trouble de l'alimentation caractérisé par des manifestations variées, habituellement spécifique de la première et de la deuxième enfance. Il implique en général un refus alimentaire et des caprices alimentaires excessifs, alors que la nourriture est appropriée, que l'entourage est adéquat, et qu'il n'y a pas de maladie organique. Le trouble peut s'accompagner d'une rumination (d'une régurgitation répétée de nourriture non accompagnée de nausées ou d'une maladie gastro-intestinale). | Mérycisme de l'enfance

arbeidsrechtspraak [ arbeidsgerecht | Arbeidshof | arbeidsrechtbank ]
juridiction du travail [ Conseil de prud'hommes | prud'hommes | tribunal du travail ]

arbeidsrechtbank
tribunal du travail

arbeidsgerecht | arbeidsrechtbank | arbeidsrechter
Conseil de prud'hommes | Cour du travail | juridiction de travail | Tribunal du travail

persoon te wiens aanzien er een redelijk vermoeden bestaat dat hij is betrokken bij het plegen van een strafbaar feit
personne présumée avoir participé à un fait punissable pouvant donner lieu à extradition

redelijk
raisonnable

redelijke huurprijs
loyer modéré

redelijke keuzevrijheid
liberté de choix raisonnable

redelijke zekerheid (nom féminin)
assurance raisonnable

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bovendien dient er ook aan te worden herinnerd dat de procedure voor de arbeidsrechtbank redelijk eenvoudig is.
Il convient d'ailleurs de rappeler que la procédure devant le tribunal du travail est relativement simple.

De toewijzing, aan de arbeidsrechtbank, van de geschillen betreffende de verplichting voor de vennootschappen tot het betalen van een bijdrage bestemd voor het sociaal statuut der zelfstandigen is bijgevolg redelijk verantwoord.
L'attribution au tribunal du travail des contestations relatives à l'obligation pour les sociétés de payer une cotisation destinée au statut social des travailleurs indépendants est par conséquent raisonnablement justifiée.

In vergelijking met gelijkaardige termijnen (inzake de door een sociaal organisme genomen beslissingen bedraagt de termijn om beroep aan te tekenen bij de arbeidsrechtbank bijvoorbeeld één maand, voor de indiening van een bezwaar bij de Raad van State bedraagt hij zestig dagen...) lijkt dit een redelijk voorstel, aangezien de belastingplichtige eerst beschikt over een termijn van twee maanden om hetzij het volledige bedrag van de belasting, hetzij het gedeelte ervan dat hij niet betwist, te betalen (de luidens het aanslagbiljet verschuldigde belasting moet immers binnen de twee maanden worden betaald).
Comparée à des délais analogues (en ce qui concerne les décisions prises par un organisme social, le délai d'appel auprès du tribunal du travail est par exemple d'un mois; pour l'introduction d'un recours au Conseil d'Etat, le délai est de soixante jours...), cette proposition semble raisonnable, étant donné que le contribuable dispose d'abord d'un premier délai de deux mois pour payer soit le montant total de l'impôt, soit la partie de ce montant qu'il ne conteste pas (l'impôt dû selon l'avertissement-extrait de rôle doit en effet être payé dans les deux mois).

In zijn arrest nr. 58/2005 van 16 maart 2005 inzake een prejudiciële vraag gesteld door de Arbeidsrechtbank van Antwerpen, oordeelde het Arbitragehof dat in die interpretatie, het artikel 10, eerste lid van de wet van 22 maart 2001 tot instelling van een inkomensgarantie voor ouderen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt. Het Arbitragehof oordeelde dat die regel tot onevenredige gevolgen leidt voor hen die niet op de bijstandsgerechtigde leeftijd, maar pas later een recht op inkomensgarantie doen gelden en tot een verschil in behandeling leidt waarvoor geen objectieve en redelijke verantwoording bestaat.
Dans son arrêt nº 58/2005 du 16 mars 2005 concernant une question préjudicielle posée par le Tribunal du travail d'Anvers, la Cour d'arbitrage a estimé que dans cette interprétation, l'article 10, alinéa 1 , de la loi du 22 mars 2001 instituant la garantie de revenus aux personnes âgées, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que cette règle a des effets disproportionnés pour ceux qui font valoir le droit à la garantie de revenus, non pas à l'âge à partir duquel il peut être obtenu, mais seulement ultérieurement, et entraîne une différence de traitement pour laquelle il n'existe pas de justification objective et raisonnable.

Hieruit vloeit voort dat het verschil in behandeling, wat het voordeel van een maatregel van uitstel betreft, tussen de werkgever die strafrechtelijk wordt vervolgd en diegene die voor de arbeidsrechtbank beroep instelt tegen de in het geding zijnde forfaitaire vergoeding niet redelijk is verantwoord.
Il en résulte que la différence de traitement, en ce qui concerne le bénéfice d'une mesure de sursis, entre l'employeur poursuivi pénalement et celui qui introduit un recours devant le tribunal du travail contre l'indemnité forfaitaire en cause n'est pas raisonnablement justifiée.

« Stelt artikel 124 van de programmawet van 27 december 2006 een verschil in behandeling in dat niet is verantwoord door een objectief en redelijk criterium en schendt het daardoor de artikelen 10 en 11 van de Belgische Grondwet, in zoverre de aanvrager die bij het Fonds voor de beroepsziekten (FBZ) om de erkenning van een beroepsziekte verzoekt, over een termijn van één jaar beschikt om bij de arbeidsrechtbank een beroep in te stellen tegen een door het FBZ te zijnen aanzien genomen beslissing (artikel 53 van de gecoördineerde wetten), terwijl de aanvrager die om schadeloosstelling door het Asbestfonds verzoekt, zijn beroep bij de arbeidsrechtbank dient in te stellen binnen een termijn van drie maanden ?
« L'article 124 de la loi-programme du 27 décembre 2006, crée-t-il une différence de traitement non justifiée par un critère objectif et raisonnable et viole-t-il par là les articles 10 et 11 de la Constitution belge, en ce que le demandeur qui sollicite la reconnaissance d'une maladie professionnelle auprès du FMP dispose d'un délai d'un an pour introduire un recours devant le tribunal du travail contre une décision prise à son égard par le FMP (article 53 des lois coordonnées) alors que le demandeur qui sollicite son indemnisation par le Fonds Amiante doit introduire son recours au tribunal du travail dans un délai de trois mois ?

Hoewel de wetgever de gevolgen van de overschrijding van de redelijke termijn heeft ondervangen met de bepaling vervat in artikel 21ter van de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering en hoewel dat artikel niet van toepassing is op het beroep dat voor de arbeidsrechtbank wordt ingesteld, is die rechtbank daarom nog niet vrijgesteld van de verplichting rekening te houden met de gevolgen van een overschrijding van de redelijke termijn die zij vaststelt.
Si le législateur a aménagé les conséquences du dépassement du délai raisonnable par la disposition contenue à l'article 21ter du titre préliminaire du Code de procédure pénale et si cet article ne s'applique pas au recours exercé devant le tribunal du travail, celui-ci n'est pas dispensé pour autant de tirer les conséquences d'un dépassement du délai raisonnable qu'il constate.

Het begrip « overschrijding van de redelijke termijn » valt immers niet samen met het begrip « verzachtende omstandigheid », en niets in de wet van 30 juni 1971 staat de ambtenaar of de arbeidsrechtbank toe artikel 1ter van die wet toe te passen in het geval van de overschrijding van de redelijke termijn.
En effet, la notion de dépassement du délai raisonnable ne se confond pas avec celle de circonstance atténuante, et rien, dans la loi du 30 juin 1971, n'autorise le fonctionnaire ou le tribunal du travail à appliquer l'article 1ter de cette loi dans l'hypothèse du dépassement du délai raisonnable.