Het verwijzende rechtscollege vraagt of artikel 102 van de herstelwet discriminerend is in de interpretatie dat een werknemer die voltijds is tewerkgesteld bij één werkgever recht heeft op een uitkering voor vermindering van arbeidsprestaties met een vijfde, terwijl die uitkering niet wordt toegekend aan een werknemer die voltijds is tewerkgesteld door de cumulatie van twee halftijdse betrekkingen bij twee werkgevers en die zijn arbeidsprestaties bij elke werkgever tegelijk vermindert met een tiende van een voltijdse betrekking, samen een vijfde van een voltijdse betrekking.
La juridiction a quo demande si l'article 102 de la loi de redressement est discriminatoire dans l'interprétation selon laquelle un travailleur occupé à temps plein auprès d'un seul employeur a droit à des allocations (d'interruption) en cas de réduction des prestations de travail d'un cinquième, alors que cette même allocation n'est pas octroyée au travailleur qui est occupé à temps plein en cumulant deux emplois à mi-temps auprès de deux employeurs et qui réduit simultanément ses prestations de travail, chez chaque employeur, d'un dixième d'un emploi à temps plein, le tout équivalant à un cinquième d'un emploi à temps plein.
