Een treffend voorbeeld daarvan is aan de ene kant de met veel machtsvertoon doorgedrukte afzwakking van de voorwaarden van het stabiliteitspact die enkele grote lidstaten voor zichzelf noodzakelijk vonden, en aan de andere kant de onzinnige en allang verouderde voorwaarden voor toetreding tot de eurozone die aan de nieuwe lidstaten worden opgelegd en die op geen enkele wijze rekening houden met het noodzakelijke inflatieniveau en andere parameters die niet meer dan bijeffecten en logischerwijze het gevolg zijn van een zeer dynamische economie die sneller groeit dan het EU-gemiddelde.
Un exemple classique de cette situation est qu’il existe, d’une part, l’imposition brutale de concessions du côté du Pacte de stabilité, certains grands États membres de l’UE ayant décidé qu’ils ne pouvaient s’en passer et, d’autre part les nouveaux États membres qui se voient imposer des conditions absurdes et obsolètes pour leur entrée dans la zone euro, qui ne prennent pas dûment en compte les niveaux d’inflation nécessaires ainsi que d’autres indicateurs qui ne sont rien de plus que des manifestations secondaires et accessoires d’économies très dynamiques progressant à un rythme plus rapide que la moyenne de l’UE.
