Vertaling van "aangezien het verdrag in geen enkele termijn voorziet " (Nederlands → Frans) :

In dit geval moet de verklaring zo spoedig mogelijk worden afgelegd, aangezien het Verdrag in geen enkele termijn voorziet wanneer de derde Verdragsluitende Staat de op grond van artikel 48, d, verplichte kennisgeving ontvangt van de depositaris.
Dans ce cas la déclaration doit être faite le plus tôt possible, la Convention ne prévoyant aucun délai, lorsque l'État contractant tiers reçoit du dépositaire la notification prescrite par l'article 48, alinéa d.

Het is noch betwistbaar noch betwist dat wanneer er een conflict bestaat tussen een verdrag dat ten aanzien van de Belgische Staat nog niet in werking is gereden, en de Grondwet, de voorrang moet worden gegeven aan de Grondwet, aangezien er vóór de inwerkingtreding van het verdrag in hoofde van de Staat die aan de onderhandeling van het verdrag deelnam, geen enkele toepassingsverplichting bestond, hoewel de Staat die het verdrag ondertekende, zich moet onthouden van handelingen die het verdrag zijn voorwerp of zijn doel zouden ontnemen (Verdrag van Wenen, artikel 18).
Il n'est ni contestable ni contesté que lorsqu'il existe un conflit entre un traité non encore en vigueur à l'égard de l'État belge et la Constitution, la primauté doit être reconnue à la Constitution, car avant l'entrée en vigueur du traité, il n'existe dans le chef de l'État ayant participé à la négociation de celui-ci, aucune obligation d'exécution, encore que l'État qui a signé le traité doive s'abstenir d'actes qui priveraient le traité de son objet et de son but (Convention de Vienne, article 18).

568. Er is geen enkele termijn bepaald om de in artikel 39, 1, vermelde andersluidende verklaring af te leggen. Die verklaring kan dus te allen tijde worden afgelegd en het Verdrag bevat geen enkele regel betreffende een eventuele intrekking ervan.
568. Aucun délai n'est prévu pour faire la déclaration contraire envisagée au paragraphe 1 de l'article 39; cette déclaration peut donc être faite à tout moment, et la Convention ne contient aucune règle quant à son retrait éventuel.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 6 mai 2015 en cause de K.F. contre P.P. et D.H., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 18 mai 2015, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 318 du Code civil, en ce qu'il prescrit que l'action de celui qui revendique la paternité de l'enfant doit être intentée dans l'année de la découverte qu'il est le père de l'enfant, ne viole-t-il pas les articles 10, 11 et 22bis de la Constitution, voire d'autres dispositions légales supranationales telles notamment la Convention européenne des droits de l'homme (en son article 8), en ce qu'il érige en fin de non-recevoir absolue l'action en contestation de paternité non intentée dans le délai légal, sans possibilité pour le juge saisi de pareille demande d'apprécier si, compte tenu des intérêts en présence (et singulièrement l'intérêt supérieur et primordial de l'enfant) et du comportement des parties, la vérité biologique ne doit pas coïncider avec la réalité socio-affective vécue par l'enfant concerné, dans une espèce où il n'a jamais existé et n'existe actuellement aucun lien généralement quelconque entre l'enfant et son père légal (l'enfant est né et a été élevé au sein d'une cellule familiale composée notamment de sa mère et de son père biologique, avant qu'ils ne se séparent), ce qui mène à entériner en fait une filiation erronée et purement artificielle et à reconnaître des droits limités au père biologique, cantonné à pouvoir seulement revendiquer un droit aux relations personnelles, alors qu'en réalité, il exerce un hébergement de l'enfant qu'il convient de qualifier de matériel quasiment exclusif (la mère le rencontrant via un espace-rencontres) et ' une a ...

Hoewel het Europees Verdrag voor de rechten van de mens niet uitdrukkelijk in de bescherming van de natuur voorziet, heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in dat verband geoordeeld : « Hoewel geen enkele bepaling van het Verdrag in het bijzonder bestemd is om een algemene bescherming van het leefmilieu als dusdanig te verzekeren (Kyrtatos t. Griekenland, nr. 41666/98, § 52, 22 mei 2003), tracht de maatschappij van vandaag steeds meer het te vrijwaren (Fredin t. Zweden (nr. 1), 18 februari 1991, § 48, serie A nr. 192).
Bien que la Convention européenne des droits de l'homme ne prévoie pas expressément la protection de la nature, la Cour européenne des droits de l'homme a jugé à cet égard : « Si aucune disposition de la Convention n'est spécialement destinée à assurer une protection générale de l'environnement en tant que tel (Kyrtatos c. Grèce, n° 41666/98, § 52, 22 mai 2003), la société d'aujourd'hui se soucie sans cesse davantage de le préserver (Fredin c. Suède (n° 1), 18 février 1991, § 48, série A n° 192).

Het tiende en het elfde middel in de zaak nr. 6136 zijn afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 3, 5.1, e), 5.4 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, aangezien de Interneringswet 2014 in geen enkel controle-, noch sanctiemechanisme zou voorzien inzake de opsluitingsomstandigheden van de van zijn vrijheid beroofde geïnterneerde.
Les dixième et onzième moyens dans l'affaire n° 6136 sont pris de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec les articles 3, 5.1, e), 5.4 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme en ce que la loi de 2014 sur l'internement ne prévoirait aucun mécanisme de contrôle ou de sanction concernant les conditions dans lesquelles l'interné est privé de liberté.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 8 januari 2016 in zake B.L. tegen S.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 januari 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Luik, afdeling Luik, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 335, § 1, van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, en in het bijzonder artikel 10, derde lid, en artikel 22bis van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 8 en 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, - in zoverre het niet toestaat dat het kind de naam van de moeder of de naam van de vader en die van de moeder draagt wanneer de afstamming van vaderszijde en de afstamming van moederszijde tegelijkertijd vaststaan en de vader het niet eens is met de toekenning van de naam van de moeder of van de naam van beide ouders; - in zoverre het in geen enkele toetsing van het belang van het kind bij de naamgeving voorziet ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugement du 8 janvier 2016 en cause de B.L. contre S.H., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 21 janvier 2016, le Tribunal de première instance de Liège, division Liège, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 335, § 1, du Code civil viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, particulièrement l'article 10, alinéa 3, et l'article 22bis de la Constitution, lus en combinaison avec les articles 8 et 14 de la Convention européenne des droits de l'homme - en ce qu'il ne permet pas que l'enfant porte le nom de la mère ou le nom du père et de la mère lorsque la filiation paternelle et la filiation maternelle sont établies en même temps et qu'il n'y a pas accord du père sur l'attribution du nom de la mère ou du nom des deux parents - en ce qu'il prévoit aucun contrôle de l'intérêt de l'enfant dans l'attribution du nom ?

Er staat ook dat de minister van Financiën met de belastingschuldigen dadingen treft, voor zover deze niet leiden tot vrijstelling of vermindering van belasting. Overeenkomstig de rechtspraak van het Hof van Cassatie (Cass., 13 april 2012, F.09.0056.F, Fiscoloog nr. 1307, p. 13) wordt de belastingschuldige, die de toepassing van een bepaling met betrekking tot de BTW betwist, op grond van artikel 84, eerste lid, van het Wetboek van de BTW, niet verplicht de moeilijkheden die onder die bepaling vallen aan de minister van Financiën voor te leggen, wordt er hem dienaangaande geen enkele vormvereiste of termijn opgelegd en wordt er geen voorafgaand administratief beroep georganiseerd in de zin van artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek, aangezien een dergelijk beroep evenmin wordt georganiseerd krachtens het voornoemde artikel 84.
Conformément à la jurisprudence de la Cour de cassation (Cass., 13 avril 2012, F.09.0056.F, Le Fiscologue n° 1307, p. 13), l'article 84, alinéa 1er, du Code de la TVA n'oblige pas le redevable, qui conteste l'application d'une disposition en matière de TVA, à soumettre au ministre des Finances les difficultés que cette disposition vise, ne lui impose aucune condition de forme ou de délai pour ce faire et n'organise, dès lors, pas un recours administratif préalable au sens de l'article 1385undecies du Code judiciaire, pareil recours n'étant pas davantage organisé en vertu de cet article 84.