Traduction de «Een geding instellen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

een geding instellen
former une instance | introduire une instance

instellen van aanspreekwaarden | instellen van schakelgrenzen | instellen van schakelpunten
réglage des valeurs de déclenchement

kort geding [ eis tot kort geding | spoedprocedure ]
référé [ action en référé | procédure d'urgence ]

verzoek in kort geding | verzoek tot verkrijging van voorlopige maatregelen in kort geding
demande de mesures provisoires par voie de référé | demande en référé

kwaliteit waarborgen door het instellen van doelstellingen | kwaliteitsbeheer instellen | doelstellingen op het gebied van kwaliteitsborging vaststellen | doelstellingen opstellen waarmee de kwaliteit wordt gewaarborgd
fixer des objectifs d’assurance de la qualité et de contrôle de la qualité | fixer des objectifs de contrôle de la qualité | développer un cadre d’assurance qualité | fixer des objectifs d’assurance qualité

inslagbreimachines instellen | kuleerbreimachines instellen
configurer des machines pour le tricot trame

machines voor rubberproductie afstellen | machines voor rubberproductie instellen | rubbermachines afstellen | rubbermachines instellen
régler des machines de transformation du caoutchouc

beroep in cassatie instellen
pourvoir en cassation (se)

een procedure instellen
former une procédure

burgerlijk geding
action civile

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij gebrek daaraan kan hij een vordering in kort geding instellen bij de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg.
À défaut, il peut s'adresser au président du tribunal de première instance, siégeant comme en référé.

De betrokkene kan ook een vordering in kort geding instellen en zodoende zijn invrijheidstelling verkrijgen tot de minister van Justitie zich over het uitleveringsverzoek uitspreekt.
Il se peut également que l'intéressé introduise un recours en référé et obtienne sa remise en liberté en attendant que le ministre de la Justice statue sur la demande d'extradition.

Wat betreft deze twee laatste rubrieken gaat het om het aantal eindvonnissen uitgesproken door partijen die het geding instellen.
Pour ces deux dernières rubriques, il s'agit du nombre des jugements définitifs prononcés par parties introduisant l'instance.

Uit de combinatie van de in het geding zijnde bepalingen volgt dat een inwoner een vordering tot staking namens de gemeente kan instellen, als het college van burgemeester en schepenen of de gemeenteraad nalaten dat te doen.
La lecture combinée des dispositions en cause fait apparaître qu'un habitant peut introduire une action en cessation au nom de la commune lorsque le collège des bourgmestre et échevins ou le conseil communal s'abstiennent de le faire.

HOOFDSTUK 5. - Delegatie voor rechtsgedingen Art. 16. § 1. Het hoofd van het departement of agentschap heeft delegatie om: 1° advocaten aan te stellen en het bedrag van de erelonen en de vergoedbare kosten van de advocaten goed te keuren en te betalen; 2° rechtsgedingen te voeren, als eiser, verweerder of tussenkomende partij, voor de hoven en rechtbanken, de administratieve rechtscolleges en het Rekenhof, met uitzondering van de rechtsgedingen voor het Grondwettelijk Hof; Wat de departementen en de intern verzelfstandigde agentschappen zonder rechtspersoonlijkheid betreft, worden de rechtsgedingen gevoerd namens de Vlaamse Regering, ten verzoeke van de minister; Deze delegatie omvat het nemen van de beslissingen over: a) het instellen van rechtsgedingen; b) het verrichten van alle noodzakelijke proceshandelingen; c) het berusten in een vonnis of arrest of het instellen van rechtsmiddelen ertegen, met uitzondering van het instellen van een hoger beroep of een voorziening in cassatie; d) de afstand van geding; 3° dadingen, minnelijke schikkingen en schulderkenningen aan te gaan, als het bedrag van de uitgaven die eruit voortvloeien 85.000 euro niet overschrijdt; Voor dadingen, minnelijke schikkingen en schulderkenningen die betrekking hebben op overheidsopdrachten, geldt de delegatie tot een bedrag van: a) 1.500.000 euro voor werken; b) 400.000 euro voor leveringen; c) 100.000 euro voor diensten; 4° overeenkomsten tot arbitrage te sluiten, voor zover, als het een in geld waardeerbaar geschil betreft, de waarde van het geschil 500.000 euro in hoofdsom niet overschrijdt; 5° de uitgaven die verbonden zijn aan de uitvoering van vonnissen, arresten, dadingen, minnelijke schikkingen, schulderkenningen en arbitrageprocedures, goed te keuren en te betalen.
CHAPITRE 5. - Délégation pour actions en justice Art. 16. § 1 . Le chef du département ou de l'agence a la délégation pour : 1° commettre des avocats et pour approuver et payer le montant des honoraires et des frais indemnisables des avocats ; 2° plaider, soit en demandant, soit en défendant, soit en intervenant, devant les cours et tribunaux, les collèges juridictionnels administratifs et la Cour des Comptes, à l'exception des actions en justice devant la Cour constitutionnelle ; En ce qui concerne les départements et les agences autonomisées internes sans personnalité juridique, les actions en justice sont exercées au nom du Gouvernement flamand, poursuites et diligences du Ministre ; Cette délégation comprend la prise des décisions sur : a) l'exercice d'actions en justice ; b) tous les actes de procédure requis ; c) l'acquiescement à un jugement ou arrêt ou l'engagement de voies de droit contre ceux-ci, à l'exception du recours ou du pourvoi en cassation ; d) le désistement d'instance ; 3° la conclusion de transactions, de règlements à l'amiable et de reconnaissances de dettes, si le montant des dépenses qui en découlent ne dépasse pas 85.000 euros ; Pour les transactions, règlements à l'amiable et reconnaissances de dettes ayant trait à des marchés publics, la délégation vaut jusqu'au montant de : a) 1.500.000 euros pour des travaux ; b) 400.000 euros pour des fournitures ; c) 100.000 euros pour des services ; 4° la conclusion de conventions d'arbitrage, pour autant que, s'il s'agit d'un litige estimable en argent, la valeur du litige ne dépasse pas les 500.000 euros en principal ; 5° l'approbation et le paiement des dépenses inhérentes à l'exécution de jugements, arrêts, transactions, règlements à l'amiable, reconnaissances de dettes et procédures d'arbitrage.

Aan het Hof worden vragen gesteld over de bestaanbaarheid van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre die bepaling een onverantwoord verschil in behandeling zou instellen tussen, enerzijds, de slachtoffers van een fout begaan in de uitoefening van de rechtsprekende functie die, tegen de in het geding zijnde rechterlijke beslissing, over daadwerkelijke rechtsmiddelen beschikken, en, anderzijds, de slachtoffers van een fout begaan in de uitoefening van de rechtsprekende functie die ofwel niet beschikken over rechtsmiddelen tegen de in het geding zijnde rechterlijke beslissing (eerste prejudiciële vraag) ofwel de onregelmatigheid die, volgens hen, die beslissing nietig maakt, niet nuttig kunnen doen gelden ter staving van de rechtsmiddelen waarover zij formeel beschikken (tweede prejudiciële vraag).
La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 1382 du Code civil avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés le cas échéant avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que cette disposition établirait une différence de traitement injustifiée entre, d'une part, les victimes d'une faute commise dans l'exercice de la fonction juridictionnelle et qui disposent, à l'encontre de la décision de justice en cause, de voies de recours effectives et, d'autre part, les victimes d'une faute commise dans l'exercice de la fonction juridictionnelle et qui soit ne disposent pas de voies de recours contre la décision de justice en cause (première question préjudicielle) soit ne peuvent faire valoir utilement l'irrégularité qui vicie, selon elles, cette décision, à l'appui des voies de recours dont elles disposent formellement (seconde question préjudicielle).

De bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek tot regeling van de procedure inzake het instellen van verzet tegen de bij verstek gewezen vonnissen, garanderen de rechtzoekenden een billijk geding tijdens hetwelk zij de mogelijkheid krijgen ook daadwerkelijk te worden gehoord.
Les dispositions du Code judiciaire réglant la procédure d'opposition aux jugements prononcés par défaut garantissent aux justiciables un procès équitable au cours duquel ils ont la possibilité d'être effectivement entendus.

De tweede prejudiciële vraag heeft betrekking op de gelijkheid van behandeling die, volgens de door de verwijzende rechter in aanmerking genomen interpretatie van de in het geding zijnde bepalingen, zou bestaan tussen de rechtspersonen die een vordering instellen die in overeenstemming is met een van hun statutaire doelen om een einde te maken aan onmenselijke en vernederende behandelingen in de zin van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, en de rechtspersonen die in rechte optreden om de belangen van hun leden te verdedigen of een vordering instellen met betrekking tot een niet-statutair doel, of nog, met betrekking tot een algemeen belang van minder fundamentele aard of zonder hetzelfde niveau van internationale bescherming : de enen en de anderen zouden geen vordering in rechte kunnen instellen omdat zij niet doen blijken van een belang overeenkomstig de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek in die interpretatie dat hun belang om in rechte op te treden alleen datgene omvat wat betrekking heeft op het bestaan van de rechtspersoon, de vermogensgoederen en de morele rechten ervan.
La seconde question préjudicielle porte sur l'identité de traitement qui, selon l'interprétation des dispositions en cause retenue par le juge a quo, existerait entre les personnes morales exerçant une action correspondant à un de leurs buts statutaires en vue de faire cesser des traitements inhumains et dégradants au sens de l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme et les personnes morales agissant pour défendre les intérêts de leurs membres ou exerçant une action concernant un but non statutaire ou encore un intérêt général d'ordre moins fondamental ou non revêtu du même niveau de protection internationale : les unes et les autres ne pourraient introduire une action en justice faute de justifier d'un intérêt conformément aux articles 17 et 18 du Code judiciaire dans l'interprétation selon laquelle leur intérêt à agir ne comprend que ce qui concerne l'existence de la personne morale, ses biens patrimoniaux et ses droits moraux.

Uit die bepalingen vloeit voort dat het instellen, voor de Raad van State, van een beroep tot nietigverklaring van een administratieve rechtshandeling genomen door de overheden bedoeld in artikel 2 van de wet van 22 mei 2003, op grond van artikel 2244, derde lid, van het Burgerlijk Wetboek, gewijzigd bij de wet van 25 juli 2008, tot gevolg heeft de verjaring te schorsen ten aanzien van de tegen die overheden gerichte vorderingen tot herstel van schade; het instellen van een dergelijk beroep heeft die uitwerking daarentegen niet wanneer het is gericht tegen een administratieve rechtshandeling genomen door één van de provinciale overheden, daar het instellen van een dergelijk beroep niet is vermeld in artikel 2 van de wet van 6 februari 1970, dat van toepassing is gebleven op de provincies na de inwerkingtreding van het in het geding zijnde artikel 128 van de wet van 22 mei 2003.
Il résulte de ces dispositions que l'introduction, devant le Conseil d'Etat, d'un recours en annulation d'un acte administratif pris par les autorités visées à l'article 2 de la loi du 22 mai 2003 a pour effet, en vertu de l'article 2244, alinéa 3, du Code civil modifié par la loi du 25 juillet 2008, de suspendre la prescription en ce qui concerne les actions en dommages et intérêts dirigées contre ces autorités; en revanche, l'introduction d'un tel recours n'a pas cet effet lorsqu'il est dirigé contre un acte administratif pris par l'une des autorités provinciales, l'introduction d'un tel recours n'étant pas mentionnée à l'article 2 de la loi du 6 février 1970, qui est resté applicable aux provinces après l'entrée en vigueur de l'article 128, en cause, de la loi du 22 mai 2003.