Vertaling van "99 had gewezen " (Nederlands → Frans) :

Bij beschikking van 5 mei 1999 heeft het Hof de zaak in gereedheid verklaard en de dag van de terechtzitting bepaald op 9 juni 1999, nadat het de prejudiciële vraag had geherformuleerd, en na te hebben vastgesteld dat de partijen zich beroepen op arresten van het Hof met betrekking tot dezelfde aangelegenheid, heeft het die partijen erover geïnformeerd dat het op 30 maart 1999 het nog niet bekendgemaakte arrest nr. 39/99 had gewezen.
Par ordonnance du 5 mai 1999, la Cour a déclaré l'affaire en état et fixé l'audience au 9 juin 1999, après avoir reformulé la question préjudicielle et après avoir constaté que les parties font référence à des arrêts de la Cour relatifs à la même matière, lesquelles elle a informées de ce que la Cour a rendu le 30 mars 1999 l'arrêt n° 39/99 non encore publié.

In zijn arresten nrs. 32/95 (B.4.1), 27/97 (B.6.1), 94/99 (B.3), 4/2000 (B.3), 72/2000 (B.3) en 87/2001 (B.3) heeft het Hof reeds herhaaldelijk erop gewezen dat de in het geding zijnde bepaling deel uitmaakt van een reeks maatregelen waarmee de wetgever beoogde de duur van de rechtspleging voor de afdeling administratie van de Raad van State te beperken en de ontstane achterstand weg te werken, dat het indienen van een memorie van wederantwoord of een aanvullende memorie door artikel 21, tweede lid, tot een verplichting gemaakt is voor de verzoekende partij, indien ze wil vermijden dat de afwezigheid van het vereiste belang zou worden vastgesteld, en dat uit de parlementaire voorbereiding blijkt dat de wetgever de bedoeling had strenge gevolgen te verbinden aan het niet respecteren van de termijnen en dat hij ervan uitging dat de Raad van State, bij de kennisgevingen van de griffier, de verzoekende partij zou herinneren aan de wettelijke gevolgen van de afwezigheid of de laattijdigheid van antwoord (Parl. St., Senaat, 1989-1990, nr. 984-1, pp. 4 en 43).
Dans ses arrêts n 32/95 (B.4.1), 27/97 (B.6.1), 94/99 (B.3), 4/2000 (B.3), 72/2000 (B.3) et 87/2001 (B.3), la Cour a déjà souligné à plusieurs reprises que la disposition en cause fait partie d'une série de mesures par lesquelles le législateur entendait réduire la durée de la procédure devant la section d'administration du Conseil d'Etat et résorber l'arriéré, que le dépôt d'un mémoire en réplique ou d'un mémoire ampliatif est une obligation, imposée par l'article 21, alinéa 2, pour la partie requérante si elle veut éviter que l'absence de l'intérêt requis soit constatée, et qu'il ressort des travaux préparatoires que le législateur avait l'intention d'attacher des conséquences sévères au non-respect des délais et qu'il entendait que le Conseil d'Etat, dans les notifications du greffier, rappelle à la partie requérante les effets légaux de son absence de réponse ou de la tardiveté de celle-ci (Doc. parl., Sénat, 1989-1990, n° 984-1, pp. 4 et 43).