Traduction de «15 minuten moet minimum 10 minuten persoonlijke betrokkenheid » (Néerlandais → Français) :

Een zitting met een persoonlijke betrokkenheid met een globale gemiddelde duur van 15 minuten moet minimum 10 minuten persoonlijke betrokkenheid van de kinesitherapeut omvatten".
Une séance dont l'apport personnel atteint une durée globale moyenne de 15 minutes doit comporter au minimum 10 minutes d'apport personnel du kinésithérapeute.

Een zitting met een persoonlijke betrokkenheid met een globale gemiddelde duur van 20 minuten moet minimum 15 minuten persoonlijke betrokkenheid van de kinesitherapeut omvatten".
Une séance dont l'apport personnel atteint une durée globale moyenne de 20 minutes doit comporter au minimum 15 minutes d'apport personnel du kinésithérapeute.

Een zitting met een persoonlijke betrokkenheid met een globale gemiddelde duur van 30 minuten moet minimum 20 minuten persoonlijke betrokkenheid van de kinesitherapeut omvatten.
Une séance dont l'apport personnel atteint une durée globale moyenne de 30 minutes doit comporter au minimum 20 minutes d'apport personnel du kinésithérapeute.

Een zitting met een persoonlijke betrokkenheid met een globale gemiddelde duur van 45 minuten moet minimum 30 minuten persoonlijke betrokkenheid van de kinesitherapeut omvatten.
Une séance dont l'apport personnel atteint une durée globale moyenne de 45 minutes doit comporter au minimum 30 minutes d'apport personnel du kinésithérapeute.

Wanneer de klant ofwel minimum 20 vertragingen van minstens 15 minuten, ofwel minimum 10 vertragingen van minstens 30 minuten oploopt, heeft hij/zij recht op compensatie.
Lorsque le client subit soit un minimum de 20 retards d'au moins 15 minutes, soit un minimum de 10 retards d'au moins 30 minutes, il a droit à une compensation.

In geval van vertraging wordt hierdoor sneller een vergoeding toegekend. Bij herhaaldelijke vertragingen heeft de reiziger meer bepaald recht op een compensatie indien hij/zij binnen een periode van zes maanden minimum 20 vertragingen van minstens 15 minuten heeft opgelopen ofwel minimum 10 vertragingen van minstens 30 minuten.
Lorsqu'il s'agit de retards répétés, le voyageur peut prétendre à une compensation s'il a subi un minimum de 20 retards d'au moins 15 minutes ou de 10 retards d'au moins 30 minutes sur une période de six mois.

« Schendt artikel 35, vierde lid, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, zoals ingevoegd door artikel 24 van de wet van 6 juli 1989, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet in een ambtshalve veroordeling van de werkgever tot betaling van een vergoeding gelijk aan het drievoud van de ontdoken bijdragen, met een minimum van 51 000 frank, wetende dat ervan moet worden uitgegaan, overeenkomstig het arrest van het Hof nr. 98/99 van 15 september 1999 (Belgisch Staatsblad van 27 november 1999, p. 44.212), dat het om een strafsanctie gaat en dat bijgevolg, gezien het beginsel van het persoonlijke karakter van de straffen en de onmogelijkheid tot aan de inwerkingtreding van de wet van 4 mei 1999 een rechtspersoon strafrechtelijk aansprakelijk te stellen, alleen de werkgever die een natuurlijke persoon is, in tegenstelling tot de werkgever die een rechtspersoon is en die eraan ontsnapt, kan worden veroordeeld tot de betaling van die vergoeding ?
« L'article 35, alinéa 4, de la loi du 27 juin 1969 révisant l'arrêté-loi du 28 décembre 1944 concernant la sécurité sociale des travailleurs, tel qu'inséré par l'article 24 de la loi du 6 juillet 1989, en ce qu'il prévoit une condamnation d'office de l'employeur au paiement d'une indemnité égale au triple des cotisations éludées avec un minimum de 51 000 francs, sachant que, conformément à l'arrêt de la Cour n° 98/99 du 15 septembre 1999 (Moniteur belge du 27 novembre 1999, p. 44.212), il y a lieu de considérer qu'il s'agit là d'une sanction pénale et que, partant, vu le principe de la personnalité des peines et l'impossibilité de retenir la responsabilité pénale d'une personne morale jusqu'à l'entrée en vigueur de la loi du 4 mai 1999, seul l'employeur, personne physique, peut être condamné au paiement de cette indemnité, à l'inverse de l'employeur, personne morale, qui y échappe, ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution ?

« Schendt artikel 35, vierde lid, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders, zoals ingevoegd door artikel 24 van de wet van 6 juli 1989, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voorziet in een ambtshalve veroordeling van de werkgever tot betaling van een vergoeding gelijk aan het drievoud van de ontdoken bijdragen, met een minimum van 51.000 frank, wetende dat ervan moet worden uitgegaan, overeenkomstig het arrest van het Hof nr. 98/99 van 15 september 1999 (Belgisch Staatsblad van 27 november 1999, p. 44.212), dat het om een strafsanctie gaat en dat bijgevolg, gezien het beginsel van het persoonlijke karakter van de straffen en de onmogelijkheid tot aan de inwerkingtreding van de wet van 4 mei 1999 een rechtspersoon strafrechtelijk aansprakelijk te stellen, alleen de werkgever als natuurlijke persoon, in tegenstelling tot de werkgever als rechtspersoon die eraan ontsnapt, kan worden veroordeeld tot de betaling van die vergoeding ?
« L'article 35, alinéa 4, de la loi du 27 juin 1969 révisant l'arrêté-loi du 28 décembre 1944 concernant la sécurité sociale des travailleurs, tel qu'inséré par l'article 24 de la loi du 6 juillet 1989, en ce qu'il prévoit une condamnation d'office de l'employeur au paiement d'une indemnité égale au triple des cotisations éludées avec un minimum de 51.000 francs, sachant que, conformément à l'arrêt de la Cour n° 98/99 du 15 septembre 1999 (Moniteur belge du 27 novembre 1999, p. 44.212), il y a lieu de considérer qu'il s'agit là d'une sanction pénale et que, partant, vu le principe de la personnalité des peines et l'impossibilité de retenir la responsabilité pénale d'une personne morale jusqu'à l'entrée en vigueur de la loi du 4 mai 1999, seul l'employeur, personne physique, peut être condamné au paiement de cette indemnité, à l'inverse de l'employeur, personne morale, qui y échappe, ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution ?

1. Hoeveel compensatie aanvragen heeft de NMBS ontvangen in 2013 voor vertragingen, opgesplitst per categorie: a) occasionele langdurige vertragingen (minstens 60 minuten); b) herhaaldelijke vertragingen (minimum 20 vertragingen van minstens 15 minuten in een periode van zes maanden respectievelijk minimum 10 vertragingen van minstens 30 minuten in een periode van zes maanden); c) vertragingen door overmacht (in voege sinds het arrest van het Europees Hof van Justitie van 26 september 2013)?
1. Combien de demandes de compensation la SNCB a-t-elle reçues en 2013 à la suite de retards, dans les catégories suivantes: a) les retards occasionnels de longue durée (au moins 60 minutes); b) les retards répétés (un minimum de 20 retards d'au moins 15 minutes ou un minimum de 10 retards d'au moins 30 minutes dans une période de six mois); c) les retards occasionnés par un cas de force majeure (cette règle s'applique depuis la publication de l'arrêt de la Cour de justice de l'Union européenne du 26 septembre 2013)?

In geval van vertraging wordt hierdoor sneller een vergoeding toegekend. Bij herhaaldelijke vertragingen heeft de reiziger meer bepaald recht op een compensatie indien hij/zij binnen een periode van 6 maanden minimum 20 vertragingen van minstens 15 minuten heeft opgelopen ofwel minimum 10 vertragingen van minstens 30 minuten.
Lorsqu'il s'agit de retards répétés, le voyageur peut prétendre à une compensation s'il a subi un minimum de 20 retards d'au moins 15 minutes ou de 10 retards d'au moins 30 minutes sur une période de six mois.