Vertaling van "μmol l ½ normale " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Herhaaldelijke, willekeurige of onwillekeurige productie van feces, doorgaans van normale of vrijwel normale consistentie, op daartoe in de eigen socio-culturele omgeving niet bestemde plaatsen. De toestand kan een abnormale voortzetting betekenen van normale kinderlijke incontinentie of een verlies van continentie na reeds verworven sfincterbeheersing of de opzettelijke productie van feces op ongeschikte plaatsen ondanks normale fysiologische sfincterbeheersing. De toestand kan voorkomen als een monosymptomatische stoornis of kan deel uitmaken van een uitgebreidere stoornis, met name van een emotionele stoornis (F93.-) of een gedragsstoornis (F91.-). | Neventerm: | functionele encopresis | incontinentie voor feces van niet-organische oorsprong | psychogene encopresis
Définition: Trouble caractérisé par une émission fécale répétée, involontaire ou volontaire, habituellement de consistance normale ou quasi-normale, dans des lieux non appropriés à cet usage, compte-tenu du contexte socio-culturel du sujet. Il peut s'agir de la persistance anormale de l'incontinence infantile physiologique, ou de la perte du contrôle sphinctérien survenant après une période de continence fécale, ou encore d'une émission fécale délibérée dans des lieux non appropriés en dépit d'un contrôle sphinctérien normal. L'encoprésie peut constituer un trouble isolé, mono-symptomatique, ou faire partie d'un autre trouble, en particulier un trouble émotionnel (F93.-) ou un trouble des conduites (F91.-). | Encoprésie:fonctionnelle | psychogène | Incontinence fécale d'origine non organique

normale zwangerschap
grossesse normale

antilichaamdeficiëntie met vrijwel normale immunoglobulinen of met hyperimmunoglobulinemie
Déficit en anticorps avec immunoglobulines presque normales ou avec hyperimmunoglobinémie

'severe combined immunodeficiency' [SCID] met lage of normale aantallen B-cellen
Déficit immunitaire combiné sévère [DICS] avec nombre faible ou normal de cellules B

normale accessoire longkwab
lobe accessoire normal du poumon

ongeval veroorzaakt door normale koolbrand in private woning
accident causé par un incendie de charbon normal dans une habitation privée

normale bevalling
accouchement normal

normale arbeid bij bevalling
travail d'accouchement normal

normale farynx
pharynx normal

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke gewaarwordingen en controle over lichaamsbewegingen (zie F44.-), maar optredend als gevolg van een organische stoornis.
Définition: Trouble caractérisé par une perte partielle ou complète de l'intégration normale entre souvenirs du passé, conscience de l'identité et des sensations immédiates, et contrôle des mouvements corporels (voir F44.-), mais secondaire à une maladie organique.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Serum bilirubine Aanbevolen dosis 20-50 μmol/L ½ normale dosis > 50-85 μmol/L ¼ normale dosis > 85 μmol/L Stop de behandeling
Taux sériques de bilirubine Dose recommandée 20-50 μmol/l ½ de la dose normale > 50-85 μmol/l ¼ de la dose normale > 85 μmol/l Arrêter le traitement

Bij resp. 6%, 2% en 15% van met degarelix behandelde patiënten en resp. 3%, 2% en 14% van de patiënten die met leuproreline waren behandeld werden duidelijk afwijkende waarden van kalium (≥5,8 mmol/l), creatinine (≥177 μmol/l) en BUN (≥10,7 mmol/l) gezien bij patiënten die voorafgaand aan de behandeling normale waarden hadden.
Chez les patients ayant des valeurs normales avant le traitement, des valeurs nettement anormales de kaliémie (≥ 5,8 mmol/l), de créatininémie (≥177 µmol/l) et d’urée sanguine (≥10,7 mmol/l) ont été observées respectivement chez 6%, 2% et 15 % des patients traités par dégarélix et chez 3%, 2% et 14% des patients traités par leuproréline.

Bij hypertensieve patiënten met type 2 diabetes en microalbuminurie is aangetoond dat valsartan de urinesecretie van albumine vermindert. De MARVAL-studie (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) beoordeelde de reductie van de urinaire albumine-excretie (UAE) bij gebruik van valsartan (eenmaal daags 80-160 mg) versus amlodipine (eenmaal daags 5-10 mg), bij 332 patiënten met type 2 diabetes (gemiddelde leeftijd: 58 jaar; 265 mannen) met micro-albuminurie (valsartan: 58 μg/min; amlodipine: 55,4 μg/min), met een normale of hoge bloeddruk en bij wie de nierfunctie is behouden (creatininewaarde in bloed < 120 μmol/l).
A 24 semaines, l'EUA était abaissée (p < 0,001) de 42 % (-24,2 µg/min; IC 95 %: -40,4 à -19,1) pour le valsartan et d'environ 3 % (-1,7 µg/min; IC 95 %: -5,6 à 14,9) pour l'amlodipine en dépit d'une baisse de pression artérielle similaire dans les deux groupes.

De MARVAL-studie (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) beoordeelde de reductie van de urinaire albumine-excretie (UAE) bij gebruik van valsartan (eenmaal daags 80-160 mg) versus amlodipine (eenmaal daags 5-10 mg), bij 332 patiënten met type 2 diabetes (gemiddelde leeftijd: 58 jaar; 265 mannen) met microalbuminurie (valsartan: 58 μg/min; amlodipine: 55,4 μg/min), met een normale of hoge bloeddruk en bij wie de nierfunctie is behouden (creatininewaarde in bloed < 120 μmol/l).
L'étude MARVAL (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) évaluait la diminution de l'excrétion urinaire d'albumine (EUA) sous un traitement par valsartan (80 à 160 mg une fois par jour) en comparaison à l'amlodipine (5 à 10 mg une fois par jour), chez 332 patients diabétiques de type 2 (âge moyen: 58 ans; 265 hommes) présentant une microalbuminurie (valsartan: 58 µg/min; amlodipine: 55,4 µg/min), hypertendus ou non, avec une fonction rénale préservée (créatininémie < 120 µmol/l).

Het MARVAL-onderzoek (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) beoordeelde de reductie van de urinaire albumine-excretie (UAE) bij gebruik van valsartan (eenmaal daags 80-160 mg) versus amlodipine (eenmaal daags 5-10 mg), bij 332 patiënten met type 2- diabetes (gemiddelde leeftijd: 58 jaar; 265 mannen) met micro-albuminurie (valsartan: 58 μg/min; amlodipine: 55,4 μg/min), met een normale of hoge bloeddruk en bij wie de nierfunctie is behouden (creatininewaarde in bloed < 120 μmol/l).
L’étude MARVAL (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) évaluait la diminution de l’excrétion urinaire d’albumine (EUA) sous un traitement par valsartan (80 à 160 mg une fois par jour) en comparaison à l’amlodipine (5 à 10 mg une fois par jour), chez 332 patients diabétiques de type 2 (âge moyen: 58 ans; 265 hommes) présentant une microalbuminurie (valsartan: 58 μg/min; amlodipine: 55,4 μg/min), hypertendus ou non, avec une fonction rénale préservée (créatininémie < 120 μmol/l).

Leeftijd Dosering AUC (μmol*u/l) C ss, max (μmol/l)
Groupe d’âge Posologie AUC (µmole*h/l) C ss,max (µmole/l)

Bij patiënten met matige nierinsufficiëntie (GRF > 30 ml/min, maar < 60 ml/min, plasmacreatinineconcentratie > 105 μmol/l, maar < 160 μmol/l) moet het hypotensieve effect van Moxonidine Sandoz nauwgezet worden gevolgd, vooral in het begin van de behandeling.
Chez les patients ayant une altération modérée de la fonction rénale (GRF > 30 ml/min mais < 60 ml/min, concentrations sériques de créatinine > 105 μmol/l mais < 160 μmol/l), il faut surveiller étroitement l’effet hypotenseur de Moxonidine Sandoz, particulièrement au début du traitement.

De prognose voor de moeder is goed, maar de aandoening gaat gepaard met een verhoogde foetale morbiditeit en mortaliteit, zeker bij een concentratie aan galzuren boven de 40 μmol/l.
Le pronostic de la cholestase gravidique est bon pour la mère, mais cette maladie est associée à une augmentation de la morbidité et de la mortalité foetales, particulièrement en cas de concentrations en acides biliaires supérieures à 40 μmol/l.

spreekt van subklinische schildklierstoornissen wanneer de TSH-spiegels zich situeren buiten de normale waarden (0,45 - 4,5 mIE/l) met normale waarden van vrij T3 en T4, en weinig of geen klinische symptomen.
thyroïdiens subcliniques lorsque la TSH se situe en dehors des valeurs normales (0,45-4,5 mUl/l), en présence de valeurs normales de T3 et T4 libres, et peu ou pas de symptômes cliniques.

Voor CYP2D6 bijvoorbeeld kunnen drie fenotypes in de populatie onderscheiden worden: de “ultrasnelle metaboliseerders” (“ultrarapid metabolizers”, met meerdere kopieën van het normale gen), de “snelle metaboliseerders” (“rapid metabolizers”, met het normale gen) en de “trage metaboliseerders” (“poor metabolizers”, met een inactief gen of zonder het gen).
Pour le CYP2D6 par exemple, on peut distinguer trois phénotypes dans la population: les métaboliseurs ultra-rapides («ultrarapid metabolizers», avec plusieurs copies du gène normal), les métaboliseurs rapides («rapid metabolizers», avec le gène normal) et les métaboliseurs lents («poor metabolizers», avec un gène inactif ou absent).