Vertaling van "zijnde bepaling " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

bewijs van betrokkenheid van alcohol, vastgesteld door bepaling van alcoholgehalte van bloed
Preuves du rôle de l'alcool confirmé par le taux d'alcoolémie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dient een striktere evenredigheidstoetsing te worden toegepast wanneer de in het geding zijnde bepaling ertoe strekt, in het nadeel van een individu, een vergissing te verbeteren die door de overheidsinstanties zelf is begaan, zonder dat de persoon wiens rechten door die bepaling worden geraakt, enige fout kan worden verweten (EHRM, 15.09.2009, Moskal t. Polen, § 73).
Selon la Cour européenne des droits de l’homme, un contrôle plus strict de proportionnalité doit être appliqué lorsque la disposition en cause vise à réparer, au détriment d’un individu, une erreur commise par les autorités elles-mêmes, sans qu’aucune faute ne puisse être reprochée à la personne dont les droits sont affectés par cette disposition (CEDH, 15.09.2009, Moskal c./ Pologne, § 73).

Het bekritiseerde verschil in behandeling, in de veronderstelling dat het is aangetoond, ten aanzien van de mogelijkheid om een verjaring te stuiten door het versturen van een aangetekend schrijven, zou zijn oorsprong dus niet vinden in de in het geding zijnde bepaling, maar in de ontstentenis van een specifieke bepaling die, in de artikelen van het Burgerlijk Wetboek die zijn gewijd aan de “ oorzaken die de verjaring stuiten ”, erin voorziet dat de in artikel 2277bis van het Burgerlijk Wetboek bepaalde verjaring kan worden gestuit door het versturen van een ter post aangetekend schrijven, zoals bepaald in artikel 174 van de ZIV-wet.
La différence de traitement critiquée, à la supposer établie, quant à la possibilité d’interrompre une prescription par un envoi recommandé, ne trouverait donc pas sa source dans la disposition en cause, mais dans l’absence d’une disposition spécifique prévoyant, dans les articles du Code civil consacrés aux “causes qui interrompent la prescription”, que la prescription prévue par l’article 2277bis du Code civil peut être interrompue par une lettre recommandée à la poste, comme le prévoit l’article 174 de la loi AMI.

De in het geding zijnde bepaling, gesitueerd in afdeling IV “ Enige bijzondere verjaringen ” van hoofdstuk V “ Tijd die voor de verjaring vereist is ” van het Burgerlijk Wetboek beperkt zich ertoe een bijzondere duur in te voeren van de verjaringstermijn voor de vordering van de “ verzorgingsverstrekkers ”; de draagwijdte van die bepaling bestaat niet erin de gronden vast te stellen voor het stuiten van die verjaring, die vervat zijn in de algemene bepalingen van de artikelen 2242 tot 2250 van het Burgerlijk Wetboek.
La disposition en cause, située dans la section IV “De quelques prescriptions particulières” du chapitre V “Du temps requis pour prescrire” du Code civil, se limite à instaurer une durée particulière du délai de prescription à l’égard de l’action des “prestataires de soins”; cette disposition n’a pas pour portée de déterminer les causes d’interruption de cette prescription, qui sont prévues par les dispositions générales des articles 2242 à 2250 du Code civil.

– aan de wetgever toekomt en het niet aan het Hof staat de opportuniteit ervan te beoordelen. Vervolgens zegt de Ministerraad niet in te zien hoe de in het geding zijnde bepaling het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie zou kunnen schenden, nu die bepaling op alle laboratoria voor klinische biologie, zonder onderscheid, van toepassing is.
Le Conseil des ministres dit ensuite ne pas apercevoir en quoi la disposition en cause pourrait violer le principe d’égalité et de non-discrimination, dès lors que cette disposition est applicable à tous les laboratoires de biologie clinique, sans distinction.

De tweede prejudiciële vraag peilt naar de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet van de in het geding zijnde bepaling, doordat die bepaling «voor het RIZIV afwijkt van het beginsel dat niet betaalde schulden aan de schuldeiser eerst intrest opleveren vanaf de vervaldag».
La seconde question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de la disposition litigieuse, en ce que celle-ci «déroge [.], pour l’INAMI, au principe selon lequel les dettes non payées ne rapportent des intérêts au créancier qu’à compter du jour de l’échéance».

Nu de in het geding zijnde bepaling uitdrukkelijk erin voorziet dat het totale bedrag van de nog verschuldigde sommen een verwijlinterest van 12 pct. per jaar opbrengen vanaf de dag die volgt op «de niet nageleefde vervaldag», gaat de tweede prejudiciële vraag uit van een verkeerde lezing van die bepaling.
La disposition litigieuse prévoyant explicitement que la totalité des sommes encore dues rapportent un intérêt de retard de 12 p.c. l’an à compter du jour qui suit le jour de «l’échéance non respectée», la seconde question préjudicielle procède d’une lecture erronée de cette disposition.

Om die situatie te verhelpen, schakelt de in het geding zijnde bepaling de verjaringstermijn van de vordering van “ verzorgingsverstrekkers ” op de patiënt gelijk met de verjaringstermijn van de vordering van de patiënt op het ziekenfonds.
Pour remédier à cet état de choses, la disposition en cause aligne le délai de prescription de l’action des “ prestataires de soins ” contre le patient sur le délai de prescription de l’action du patient contre la mutualité.

Eenzelfde bepaling is ook terug te vinden in art. 8 §1 van het Koninklijk Besluit nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de geneeskunst, de verpleegkunde, de paramedische beroepen en de geneeskundige commissies volgens hetwelk een arts, wetens en zonder wettige reden, een in uitvoering zijnde behandeling niet mag onderbreken zonder vooraf alle maatregelen te hebben getroffen om de continuïteit van de verzorging te verzekeren door een andere arts.
On retrouve la même disposition à l'article 8, §1 de l'arrêté royal n° 78 relatif à l'exercice de l'art de guérir, de l'art infirmier, des professions paramédicales, et aux commissions médicales, suivant lequel un médecin ne peut, sciemment et sans motif légitime, interrompre un traitement en cours sans avoir pris au préalable toutes dispositions en vue de faire assurer la continuité des soins par un autre médecin.

De Nationale Raad sluit zich aan bij uw zienswijze: de bepaling van artikel 164, § 1 van de Code van geneeskundige Plichtenleer, naar luid waarvan deelbewijzen enkel mogen worden toegekend aan geneesheren die in het kader van de vennootschap hun beroep uitoefenen of zullen uitoefenen, betreft de deelbewijzen in volle eigendom, zijnde de verzamelde naakte eigendom + vruchtgebruik, derwijze dat de eigenaar ervan (associatiegeneesheer) in zich het geheel van naakte eigendom + vruchtgebruik verenigt (moet verenigen); elke splitsing van deelbewijs stuit derhalve op het verbod dat in artikel 164 van de Plichtencode is ingebouwd.
Le Conseil national adhère à votre point de vue: le prescrit de l'article 164, § 1er du Code de déontologie médicale suivant lequel les parts sociales ne peuvent être attribuées qu'à des médecins qui exercent ou exerceront leur profession dans le cadre de la société, vise des parts en pleine propriété, à savoir la conjonction de la nue‑propriété et de l'usufruit, de sorte que leur propriétaire (l'associé‑médecin) réunisse (doive obligatoirement réunir) les qualités de nu‑propriétaire et d'usufruitier; toute dissociation de ces droits constituerait par conséquent une infraction à l'interdiction prévue par l'article 164 du Code de déontologie médicale.