Gezien NIs meer voorkomen bij patiënten die op zich meer kans hebben op een verlengd ziekenhuisverblijf, zien we bij vergelijkende methoden steeds hetzelfde fenomeen: hoe meer variabelen gebruikt worden voor “matching” of correctie in het model, des te kleiner het verschil wordt tussen de patiënten met en zonder NI. Naarmate het aantal matching variabelen stijgt, wordt het in de realiteit echter al snel moeilijk om matching controlepatiënten te vinden.
Les IN étant plus fréquentes chez les patients qui sont également susceptibles de séjourner plus longuement à l’hôpital, les méthodes comparatives ont en commun une caractéristique : plus le nombre de variables pertinentes sont appariées ou ajustées, plus la différence de durées de séjour s’amenuise entre les patients indemnes et atteints d’IN. En réalité, il s’avère rapidement difficile de trouver des patients témoins appariables puisque le nombre de variables a augmenté.
