Traduction de «zien tussen patiënten » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Dit liet geen grote kwalitatieve verschillen zien tussen patiënten met plaveiselcelcarcinoom (HR 0,67, 95% BI, 0,48-0,92) en niet-plaveiselcelcarcinoom (HR 0,76, 95% BI, 0,59-1,00) en tussen patiënten met EGFR-activerende mutaties (HR 0,48, 95% BI, 0,14-1,62) en zonder EGFR-activerende mutaties (HR 0,65, 95% BI, 0,48-0,87).
Il n’a pas été montré de différences qualitatives majeures entre les patients avec un carcinome épidermoïde (HR pour la survie globale = 0,67 ; IC 95%, 0,48 – 0,92) et ceux avec un carcinome non épidermoïde (HR pour la survie globale = 0,76 (IC 95%, 0,59 – 1,00) et entre les patients avec mutations activatrices de l’EGFR (HR = 0,48, IC 95%, 0,14 – 1,62) et ceux sans mutation activatrice de l’EGFR (HR = 0,65, IC 95% 0,48 – 0,87).

Er zijn geen statistisch significante verschillen waargenomen in de farmacokinetiek van bupropion bij patiënten met een milde tot matige levercirrose in vergelijking met gezonde vrijwilligers, maar de bupropion plasma spiegels lieten een grotere variabiliteit zien tussen individuele patiënten.
Aucune différence statistiquement significative dans la pharmacocinétique du bupropion n’a été observée entre les patients présentant une cirrhose hépatique légère à modérée et les volontaires sains, mais les concentrations plasmatiques de bupropion présentaient une plus grande variabilité inter-individuelle.

De selectie van resistentie tegen lopinavir bij patiënten bij wie eerdere behandeling met proteaseremmers gefaald heeft werd gekarakteriseerd door de analyse van de longitudinale isolaten van 19 proteaseremmer-ervaren patiënten in twee fase II studies en één fase III studie bij wie ofwel de virologische onderdrukking onvolledig was, ofwel er rebound-virussen ontstonden na de initiële reactie op Kaletra en die oplopende in vitro resistentie lieten zien tussen de uitgangs- en reboundwaarden (gedefinieerd als het ontstaan van nieuwe mutaties of 2-voudige verandering in fenotypische gevoeligheid voor lopinavir).
La sélection d'une résistance au lopinavir chez des patients ayant présenté un échec au traitement par un inhibiteur de protéase a été caractérisée par l'analyse d'isolats longitudinaux de 19 sujets prétraités par un inhibiteur de protéase dans 2 études de phase II et une étude de phase III, qui avaient présenté soit une suppression virologique incomplète soit un rebond viral après une réponse initiale à Kaletra et qui présentaient une augmentation de la résistance in vitro entre la réponse initiale et le rebond (définie comme l'émergence de nouvelles mutations ou une modification de 2 fois de la sensibilité phénotypique au lopinavir).

Klinische gegevens Blaascarcinoom Een gerandomiseerd fase-III-onderzoek met 405 patiënten met gevorderd of gemetastaseerd overgangsepitheelcarcinoom liet geen verschil zien tussen de twee behandelings-armen, gemcitabine/cisplatine versus methotrexaat/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC) wat betreft mediane overleving (respectievelijk 12,8 en 14,8 maanden, p = 0,547), tijd tot ziekteprogressie (respectievelijk 7,4 en 7,6 maanden, p = 0,842) en responspercentage (respectievelijk 49,4 % en 45,7 %, p = 0,512).
Données cliniques Cancer de la vessie Une étude randomisée de phase III ayant recruté 405 patients atteints d’un carcinome urothélial à cellules transitionnelles avancé ou métastatique n’a pas mis en évidence de différence entre les deux bras de traitement, à savoir le bras gemcitabine/cisplatine versus le bras méthotrexate/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC), en termes de survie médiane (12,8 et 14,8 mois respectivement, p=0,547), le délai jusqu’à la progression de la maladie (7,4 et 7,6 mois respectivement, p=0,842) et le taux de réponse (49,4% et 45,7% respectivement, p=0,512).

Klinische gegevens Blaascarcinoom Een gerandomiseerd fase-III-onderzoek met 405 patiënten met gevorderd of gemetastaseerd overgangsurotheliaalcarcinoom liet geen verschil zien tussen de twee behandelingsarmen, gemcitabine/cisplatine versus methotrexaat/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC) wat betreft mediane overleving (respectievelijk 12,8 en 14,8 maanden, p = 0,547), tijd tot ziekteprogressie
Données cliniques Cancer de la vessie Une étude randomisée de phase III concernant 405 patients atteints de carcinome urothélial transitionnel avancé ou métastatique n’a montré aucune différence entre les deux bras de traitement, gemcitabine/cisplatine contre méthotrexate/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC), en terme de survie médiane (12,8 et 14,8 mois respectivement, p=0,547), de temps jusqu’à progression de la maladie (7,4 et 7,6 mois respectivement, p=0,842) et de taux de réponse (49,4% et 45,7% respectivement, p=0,512). Cependant, l’association de gemcitabine et cisplatine avait un meilleur profil de toxicité que MVAC.

Klinische gegevens: Blaaskanker: Een gerandomiseerd fase-III-onderzoek met 405 patiënten met gevorderd of gemetastaseerd overgangsuritheelcelcarcinoom liet geen verschil zien tussen de twee behandelingsarmen, gemcitabine/cisplatine versus methotrexaat / vinblastine / adriamycine / cisplatine (MVAC) wat betreft mediane overleving (respectievelijk 12,8 en 14,8 maanden, p = 0,547), tijd tot ziekteprogressie (respectievelijk 7,4 en 7,6 maanden, p = 0,842) en responspercentage (respectievelijk 49,4 % en 45,7 %, p = 0,512).
Données cliniques : Cancer de la vessie : Une étude randomisée de phase III portant sur 405 patients atteints d'un carcinome urothélial de type transitionnel avancé ou métastatique n’a révélé aucune différence entre les deux bras de traitement, gemcitabine/ cisplatine et méthotrexate/ vinblastine/ adriamycine/ cisplatine (MVAC), en termes de survie médiane (12,8 et 14,8 mois respectivement, p = 0,547), délai de récidive (7,4 et 7,6 mois respectivement, p = 0,842) et taux de réponse (49,4 % et 45,7 % respectivement, p = 0,512).

Blaascarcinoom Een gerandomiseerd fase-III onderzoek met 405 patiënten met gevorderd of gemetastaseerd overgangsepitheelcarcinoom liet geen verschil zien tussen de twee behandelingsgroepen, gemcitabine/cisplatine versus methotrexaat/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC) wat betreft mediane overleving (respectievelijk 12,8 en 14,8 maanden, p = 0,547), tijd tot ziekteprogressie (respectievelijk 7,4 en 7,6 maanden, p=0,842) en responspercentage (respectievelijk 49,4 % en 45,7 % respectievelijk, p = 0,512).
Une étude randomisée de phase III concernant 405 patients atteints de carcinome urothélial transitionnel avancé ou métastatique n’a montré aucune différence entre les deux bras de traitement, gemcitabine/cisplatine contre méthotrexate/vinblastine/adriamycine/cisplatine (MVAC), en terme de survie médiane (12,8 et 14,8 mois respectivement, p=0,547), de temps jusqu’à progression de la maladie (7,4 et 7,6 mois respectivement, p=0,842) et de taux de réponse (49,4% et 45,7% respectivement, p=0,512).

Gezien NIs meer voorkomen bij patiënten die op zich meer kans hebben op een verlengd ziekenhuisverblijf, zien we bij vergelijkende methoden steeds hetzelfde fenomeen: hoe meer variabelen gebruikt worden voor “matching” of correctie in het model, des te kleiner het verschil wordt tussen de patiënten met en zonder NI. Naarmate het aantal matching variabelen stijgt, wordt het in de realiteit echter al snel moeilijk om matching controlepatiënten te vinden.
Les IN étant plus fréquentes chez les patients qui sont également susceptibles de séjourner plus longuement à l’hôpital, les méthodes comparatives ont en commun une caractéristique : plus le nombre de variables pertinentes sont appariées ou ajustées, plus la différence de durées de séjour s’amenuise entre les patients indemnes et atteints d’IN. En réalité, il s’avère rapidement difficile de trouver des patients témoins appariables puisque le nombre de variables a augmenté.

Om redenen van klaar te kunnen zien in de redenen waarom de centra bepaalde patiënten eventueel uitsluiten werd met de registratiefunctionarissen afgesproken dat de optie ‘selectie-politiek centrum’ enkel geregistreerd wordt als het motief voor de beslissing van het team is dat de afstand tussen de woonplaats van de patiënt en het centrum volgens het team te groot is opdat de patiënt er begeleid zou kunnen worden.
Afin de comprendre les raisons pour lesquelles les centres excluent éventuellement certains patients, il a été convenu avec les fonctionnaires d’enregistrement que l’option « politique de sélection du centre » ne sera enregistrée que si le motif de la décision de l’équipe est que la distance séparant leur centre du domicile du patient est trop importante selon l’équipe pour que le patient puisse y être accompagné.

ACP is een vrijwillig en continu overleg tussen zorgverleners (onafhankelijk van hun discipline) en patiënten en hun naasten/ vertegenwoordiger, met het oog op het vastleggen van een gemeenschappelijke richting waarin men de zorgverstrekking en de behandeling (niet) wil zien gaan, in het vooruitzicht van een toestand van de patiënt waarin die niet meer in staat is zou zijn om zelf beslissingen te nemen.
L’ACP implique une concertation volontaire et continue entre les dispensateurs de soins (indépendamment de leur discipline), les patients et leurs proches/représentants en vue de définir une orientation commune des soins et des traitements que l’on désire (ou non) voir mettre en œuvre, et ce en prévision d’une situation où le patient se trouverait dans l’incapacité de prendre lui-même des décisions.