Traduction de «ziektevrije overleving klinisch en statistisch significant verbeterde » (Néerlandais → Français) :

Na een mediane behandeling van ongeveer 30 maanden en een mediane follow-up van ongeveer 52 maanden werd aangetoond dat een sequentiële behandeling met exemestaan na 2 tot 3 jaar adjuvante behandeling met tamoxifen de ziektevrije overleving klinisch en statistisch significant verbeterde in vergelijking met een verdere behandeling met tamoxifen.
Après un traitement d’une durée médiane d’environ 30 mois et un suivi médian d’environ 52 mois, le traitement séquentiel par exémestane administré après un traitement adjuvant par tamoxifène pendant 2 à 3 ans était associé à une amélioration cliniquement et statistiquement significative de la survie sans progression (SSP) par rapport à la poursuite du traitement par tamoxifène.

Aangezien het voordeel waargenomen bij patiënten met 4 of meer positieve klieren niet statistisch significant was voor ziektevrije overleving en totale overleving, is de positieve baten/risicoverhouding voor TAC bij patiënten met 4 of meer positieve klieren niet volledig aangetoond bij de eindanalyse.
Comme le bénéfice observé chez des patientes ayant au moins 4 ganglions envahis n’était pas statistiquement significatif en terme de SSM et de SG, le rapport bénéfice/risque positif en faveur de TAC chez les patientes avec au moins 4 ganglions envahis, n’a pas été complètement démontré à l’analyse finale.

Patiënten met 4 of meer positieve klieren Aangezien het voordeel, waargenomen bij patiënten met 4 of meer positieve klieren, niet statistisch significant was voor ziektevrije overleving en totale overleving, is de positieve baten/risicoverhouding voor TAC bij patiënten met 4 of meer positieve klieren niet volledig aangetoond bij de eindanalyse (zie rubriek 5.1).
Patientes présentant au moins 4 ganglions envahis Comme le bénéfice observé chez les patientes présentant au moins 4 ganglions envahis n’était pas statistiquement significatif sur la survie sans maladie (SSM) et la survie globale (SG), le rapport bénéfice/risque positif de TAC chez les patientes ayant au moins 4 ganglions envahis n’a pas été complètement démontré par l’analyse finale (cf. paragraphe 5.1.).

Patiënten met 4 of meer positieve klieren Aangezien het waargenomen voordeel bij patiënten met 4+ klieren niet statistisch significant was voor de ziektevrije overleving (DFS) en algemene overleving (OS, overall survival), was de positieve voordeel/risicoverhouding voor TAC bij patiënten met 4+ klieren niet bewezen bij de eindanalyse (zie rubriek 5.1).
Patientes présentant au moins 4 ganglions positifs Etant donné que le bénéfice constaté chez les patientes présentant 4+ ganglions n'entraînait pas une amélioration statistiquement significative de la survie sans maladie (SSM) et de la survie globale (SG), le rapport bénéfice/risque favorable aux patientes TAC présentant 4+ ganglions n'était pas pleinement démontré au moment de l'analyse finale (voir rubrique 5.1).

Dit is een absolute reductie van het overlijdensrisico met 7% (p = 0,002). Aangezien het waargenomen voordeel bij patiënten met 4+ klieren niet statistisch significant was voor ziektevrije overleving (DFS) en algemene overleving (OS, overall survival), was de positieve voordeel/risicoverhouding voor TAC bij patiënten met 4+ klieren niet bewezen bij de eindanalyse.
Etant donné que le bénéfice constaté chez les patients présentant 4+ ganglions n'entraînait pas une amélioration statistiquement significative de la SSM et de la SG, le rapport bénéfice/risque des patients TAC présentant 4+ ganglions n'était pas pleinement démontré au moment de l'analyse finale.

Na een mediane behandeling van ongeveer 30 maanden en een mediane follow-up van ongeveer 52 maanden waren de resultaten dat een sequentiële behandeling met exemestaan na 2 tot 3 jaar adjuvante behandeling met tamoxifen resulteerde in een klinisch en statistisch significante verbetering van de ziektevrije overleving (DFS) in vergelijking met voortzetting van de behandeling met tamoxifen.
Après une durée moyenne de traitement d’environ 30 mois et un suivi moyen d'environ 52 mois, les résultats ont montré que le traitement séquentiel par exémestane après 2 à 3 ans de traitement adjuvant par tamoxifène était associé à une amélioration cliniquement et statistiquement significative de la survie sans maladie (SSM) par rapport à la poursuite du traitement par tamoxifène.

Na een mediane behandelingsduur van ongeveer 30 maanden en een mediane followup van ongeveer 52 maanden, bleek de sequentiële behandeling met Aromasin na 2 tot 3 jaar adjuvante behandeling met tamoxifen geassocieerd te zijn met een klinisch en statistisch significante verbetering van de ziektevrije overleving (DFS) in vergelijking met een voortgezette behandeling met tamoxifen.
Après une durée médiane de traitement d’environ 30 mois et un suivi médian d’environ 52 mois, le traitement séquentiel avec Aromasin, après 2 à 3 ans de traitement adjuvant par tamoxifène, a été associé à une amélioration cliniquement et statistiquement significative de la survie sans maladie (DFS) par rapport à la poursuite du traitement par tamoxifène.

Gevorderde neuro-endocriene tumoren van pancreatische oorsprong (pNET) RADIANT-3 (studie CRAD001C2324), een fase III-, multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde studie van Afinitor plus de beste ondersteunende zorg (BSC) versus placebo plus BSC bij patiënten met gevorderde pNET, toonde een statistisch significant klinisch voordeel van Afinitor ten opzichte van placebo door een 2,4-voudige verlenging van de mediane progressievrije overleving (PFS) (11,04 maanden versus 4,6 maanden), (HR 0.35, 95% CI: 0,27, 0,45, p < 0,0001) (zie tabel 5 en figuur 2).
Tumeurs neuroendocrines d’origine pancréatiques (pNET) RADIANT-3 (étude CRAD001C2324), étude de phase III, multicentrique, randomisée, en double aveugle d’Afinitor plus meilleur traitement de soutien (BSC - best supportive care) versus placebo plus BSC chez des patients atteints de pNET avancées, a démontré un bénéfice clinique statistiquement significatif d'Afinitor versus placebo par un allongement de 2,4 fois de la survie sans progression (SSP) médiane (11,04 mois versus 4,6 mois), (HR 0,35 ; IC à 95 % : 0,27, 0,45; p < 0,0001) (voir Tableau 5 et Figure 2).