Vertaling van "wie wordt aangetoond " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

foetale nood aangetoond door | echografie | foetale nood aangetoond door | elektrocardiografie
Signes de détresse fœtale:échographiques | électrocardiographiques

persoon met angst voor kwaal, bij wie geen diagnose is gesteld
Sujet inquiet de son état de santé (sans diagnostic)

gevreesde aandoening niet aangetoond | probleem is normale situatie | worried well
Affection non prouvée Bien-portant inquiet

in laboratorium aangetoonde aanwezigheid van humaan immunodeficiëntievirus [HIV]
Mise en évidence par des examens de laboratoire du virus de l'immunodéficience humaine [VIH]

bevalling gecompliceerd door biochemisch aangetoonde foetale nood
Travail et accouchement compliqués de signes biochimiques de détresse fœtale

Omschrijving: Een dementie die zich ontwikkelt in het verloop van een bestaande ziekte van Parkinson. Tot nog toe zijn er geen specifieke klinische kenmerken aangetoond. | Neventerm: | dementie bij | paralysis agitans | dementie bij | parkinsonisme
Définition: Démence survenant au cours de l'évolution d'une maladie de Parkinson avérée. Aucune caractéristique clinique distinctive n'a été mise en évidence jusqu'ici. | Démence dans:paralysie agitante | parkinsonisme

Omschrijving: Een pervasieve ontwikkelingsstoornis die gedefinieerd wordt door de aanwezigheid van een periode van absoluut normale ontwikkeling voor het optreden van de stoornis en een uitgesproken verlies van voorheen verworven vaardigheden op verschillende terreinen van de ontwikkeling in de loop van enkele maanden erna. Dit gaat op kenmerkende wijze samen met een algemeen verlies van belangstelling voor de omgeving, met stereotypieën in de vorm van herhaalde motorische-maniërismen en met een autistiforme stoornis van sociale interactie en communicatie. In sommige gevallen kan aangetoond worden dat de stoornis het gevolg is van een begeleidende encefalopathie, maar de diagnose dient gesteld te worden op de gedragskenmerken. | Neventerm: | dementia infantilis | desintegratiepsychose | symbiotische psychose | syndroom van Heller
Définition: Trouble envahissant du développement caractérisé par une période de développement tout à fait normale avant la survenue du trouble, cette période étant suivie d'une perte manifeste, en quelques mois, des performances antérieurement acquises dans plusieurs domaines du développement. Ces manifestations s'accompagnent typiquement d'une perte globale de l'intérêt vis-à-vis de l'environnement, de conduites motrices stéréotypées, répétitives et maniérées et d'une altération de type autistique de l'interaction sociale et de la communication. Dans certains cas, on peut démontrer que le trouble est dû à une encéphalopathie, mais le diagnostic doit reposer sur les anomalies du comportement. | Démence infantile Psychose:désintégrative | symbiotique | Syndrome de Heller

sedentair | wie een zittend leven leidt
sédentaire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De categorie van gerechtigden “personen die zijn ingeschreven in het Rijksregister van de natuurlijke personen”, wordt uitgebreid met de kinderen die op het moment van de aankomst in België de leeftijd van 18 jaar niet hebben bereikt en de personen die hen begeleiden, van wie wordt aangetoond dat ze tot het Belgisch grondgebied zijn toegelaten vanaf 14 januari 2009, voor de duur van de zorgen in het kader van de door de Belgische Regering georganiseerde evacuatieoperatie van kinderen die gewond werden in de gevechten van Gaza.
La catégorie de titulaires “personnes inscrites au Registre national des personnes physiques” est étendue. Y sont ajoutés les enfants de moins de 18 ans au moment de l’arrivée en Belgique et les personnes qui les accompagnent dont il est établi qu’ils sont admis sur le territoire belge à partir du 14 janvier 2009, pour la durée des soins, dans le cadre de l’opération organisée par le Gouvernement belge d’évacuation d’enfants blessés dans les combats de Gaza.

Osteolytische botmetastasen, van wie is aangetoond dat ze ongevoelig zijn voor cytotoxische en hormonale therapie, kunnen bovendien radiologische duidelijkheid verschaffen met betrekking tot stabilisatie van de ziekte of sclerose.
Des métastases osseuses ostéolytiques, dont a été démontré qu’ils sont insensibles à la thérapie cytotoxique et hormonale, peuvent clarifier la stabilisation ou la sclérose, visible à l'examen radiographique.

Patiënten bij wie de vorige behandeling heeft gefaald: eerdere non-responders en relapsers op behandeling met interferon en ribavirine RESPOND-2 (P05101) was een gerandomiseerd, dubbelblind, parallelgroeponderzoek waarin twee behandelingsschema’s met Victrelis 800 mg oraal driemaal daags in combinatie met PR [peginterferon alfa-2b 1,5 µg/kg/week subcutaan en op gewicht gebaseerd ribavirine (600 − 1400 mg tweemaal daags) oraal verdeeld tweemaal daags] werden vergeleken versus PR alleen bij volwassen proefpersonen met chronische infectie met hepatitis C HCV genotype 1 met aangetoonde respons op interferon (zoals historisch gedefinieerd door een verlaging van de virale belasting van HCV-RNA ≥ 2 log 10 in week 12 of een niet-detecteerbaar HCV-RNA aan het einde van de vorige behandeling met daarna een detecteerbaar HCV-RNA in het plasma) en bij wie de vorige behandeling met peginterferon alfa en ribavirine had gefaald.
Patients en échec à un précédent traitement : précédemment non répondeurs et rechuteurs au traitement par interféron et ribavirine RESPOND-2 (P05101) était une étude randomisée, en groupes parallèles, menée en double aveugle comparant deux schémas thérapeutiques de Victrelis 800 mg par voie orale trois fois par jour associé à PR [peginterféron alfa-2b 1,5 µg/kg/semaine par voie sous-cutanée et ribavirine en fonction du poids (600 à 1 400 mg) par voie orale divisé en deux prises par jour] par rapport à PR seul chez des sujets adultes atteints d’hépatite C chronique due au VHC de génotype 1 avec une réponse à l’interféron démontrée (définie historiquement par une diminution de la charge virale ARN-VHC ≥ 2 log 10 à la semaine 12 ou un ARN-VHC indétectable à la fin du traitement précédent avec un ARN-VHC plasmatique détectable par la suite) et en échec à un traitement antérieur par peginterféron alfa et ribavirine.

Een testosterondeficiëntie dient duidelijk aangetoond te zijn aan de hand van klinische verschijnselen en moet bevestigd worden door 2 afzonderlijke testosteronbepalingen in het bloed voordat met enigerlei vorm van testosteronvervangende therapie, met inbegrip van Testim, wordt begonnen. Testim is geen behandeling voor mannelijke onvruchtbaarheid of seksuele dysfunctie/impotentie bij patiënten bij wie geen testosterondeficiëntie aangetoond is.
Avant d’entreprendre une forme quelconque de traitement substitutif de la testostérone, y compris Testim, une déficience en testostérone doit être clairement démontrée sur base de symptômes cliniques et être confirmée par 2 dosages indépendants de la testostéronémie Testim n’est pas un traitement de l’infertilité masculine ou des dysfonctions sexuelles/de l’impuissance de patients où aucune déficience en testostérone n’a été démontrée.

Hoewel kruissensibilisatie voor lincomycine niet is aangetoond, verdient het aanbeveling Zindaclin niet te gebruiken bij patiënten bij wie een gevoeligheid voor lincomycine is aangetoond.
Bien qu'une résistance croisée avec la lincomycine n'ait pas été démontrée, il est recommandé de ne pas utiliser ZINDACLIN chez les patients ayant présenté une sensibilité à ce composé.

In de groep patiënten bij wie geen beta-hemolytische streptokok kan aangetoond worden is er geen significant voordeel van de zeven-dagenkuur t.o.v. de drie-dagenkuur op het vlak van het symptoom keelpijn (mediaan 0.3 dagen winst).
Les patients SBH-négatifs ne tirent aucun bénéfice sur la durée du mal de gorge d'une cure de 7 jours versus 3 jours (différence de 0.3 jours en médiane).

Het klinische antivirale effect van Valcyte is aangetoond bij de behandeling van AIDS-patiënten bij wie CMV-retinitis voor het eerst werd gediagnostiseerd (klinische studie WV15376).
L’effet antiviral clinique de Valcyte a été démontré dans le traitement de patients atteints du SIDA et présentant une rétinite à CMV nouvellement diagnostiquée (essai clinique WV15376).

Bij hypertensieve patiënten met type 2 diabetes en microalbuminurie is aangetoond dat valsartan de urinesecretie van albumine vermindert. De MARVAL-studie (Micro Albuminuria Reduction with Valsartan) beoordeelde de reductie van de urinaire albumine-excretie (UAE) bij gebruik van valsartan (eenmaal daags 80-160 mg) versus amlodipine (eenmaal daags 5-10 mg), bij 332 patiënten met type 2 diabetes (gemiddelde leeftijd: 58 jaar; 265 mannen) met micro-albuminurie (valsartan: 58 μg/min; amlodipine: 55,4 μg/min), met een normale of hoge bloeddruk en bij wie de nierfunctie is behouden (creatininewaarde in bloed < 120 μmol/l).
A 24 semaines, l'EUA était abaissée (p < 0,001) de 42 % (-24,2 µg/min; IC 95 %: -40,4 à -19,1) pour le valsartan et d'environ 3 % (-1,7 µg/min; IC 95 %: -5,6 à 14,9) pour l'amlodipine en dépit d'une baisse de pression artérielle similaire dans les deux groupes.

Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen het effect bij patiënten die zich aanmelden met de klacht ‘acute keelpijn’, patiënten met een bewezen groep A betahemolytische streptococceninfectie (de zogenaamde GABHS-positieve patiënten), en patiënten bij wie geen GABHS-infectie kan aangetoond worden (de GABHS-negatieve patiënten) .
On fait la distinction suivante: 1/ tous les patients souffrant de mal de gorge, 2/ les patients avec une infection pharyngée à streptocoques beta-hémolytiques du groupe A (patients GABHS-positifs) confirmée, et 3/ les patients chez lesquels une infection-GABHS n’a pu être démontrée par une culture de frottis de gorge (patients GABHS-négatifs).

§ 6. De rechthebbende op langdurige zuurstoftherapie thuis met uitsluitend een draagbare zuurstofconcentrator, is een rechthebbende die niet beantwoordt aan de voorwaarden van § 1 maar : die desatureert bij inspanning ten gevolge van een op basis van een CT-scan of NMR-scan gedocumenteerde parenchymateuze longafwijking (zoals fibrose en emfyseem), en die een lage diffusiecapaciteit (DLCO < 40 %) vertoont en/of een ESW (FEV 1 ) < 30 % vertoont, en die overdag, bij de 6 minuten wandeltest een SaO 2 van < 88 % vertoont en dit bij 2 metingen met een tussentijd van minimum 3 maanden, verricht buiten acute opstoten ; de evolutie van de SaO 2 -waarden gedurende de volledige 6 minuten van de wandeltest dient gedocumenteerd te worden met een continue saturatiegrafiek waarvan de print bij de in artikel 16 bedoelde individuele aanvraag om tenlasteneming moet worden gevoegd ; en die, geraamd over 1 gewone week uit zijn dagelijkse leven, gemiddeld per dag minimum 30 minuten doorbrengt buiten zijn woning, en bij wie een korte proeftherapie heeft aangetoond dat de desaturatie bij inspanning merkelijk verbetert door zuurstofinname, wat moet blijken uit de stijging van de SaO 2 bij de 6 minuten wandeltest overdag ; de evolutie van de SaO 2 -waarden gedurende de volledige 6 minuten van de wandeltest met zuurstoftherapie dient gedocumenteerd te worden met een continue saturatiegrafiek waarvan de print bij de in artikel 16 bedoelde individuele aanvraag om tenlasteneming moet worden gevoegd.
qui désature en cas d’effort suite à une maladie du parenchyme pulmonaire (comme la fibrose et l’emphysème) documentée sur la base d’un CT scan ou d’un scan RMN et qui présente une faible capacité de diffusion (DLCO < 40 %) et / ou un VEMS (FEV 1 ) < 30 %, et qui, en journée, lors du test de marche de 6 minutes, présente une SaO 2 de < 88 % et ce lors de 2 mesures avec un intervalle de 3 mois minimum, effectuées en dehors de poussées aiguës ; l’évolution des valeurs de la SaO 2 au cours de l’entièreté des 6 minutes du test de marche doit être documentée à l’aide d’un graphique de saturation par enregistrement en continu dont l’imprimé doit être joint à la demande individuelle de prise en charge visée à l’article 16 ; et qui, sur la base d’une estimation sur 1 semaine normale de sa vie quotidienne, passe en moyenne 30 minutes minimum par jour en dehors de son domicile, et chez qui, une courte thérapie d’essai a démontré que la désaturation à l’effort s’améliore manifestement par l’apport d’oxygène, ce qui doit ressortir de l’augmentation de la SaO 2 lors du test de marche de 6 minutes en journée ; l’évolution des valeurs de la SaO 2 au cours de l’entièreté des 6 minutes du test de marche sous oxygénothérapie doit être documentée à l’aide d’un graphique de saturation par enregistrement en continu dont l’imprimé doit être joint à la demande individuelle de prise en charge visée à l’article 16