Vertaling van "wie de respiratoire " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

persoon met angst voor kwaal, bij wie geen diagnose is gesteld
Sujet inquiet de son état de santé (sans diagnostic)

respiratoire aandoeningen bij | dermatomyositis (M33.0-M33.1) | respiratoire aandoeningen bij | granulomatose van Wegener (M31.3) | respiratoire aandoeningen bij | lupus erythematodes disseminatus (M32.1) | respiratoire aandoeningen bij | polymyositis (M33.2) | respiratoire aandoeningen bij | siccasyndroom [Sjögren] (M35.0) | respiratoire aandoeningen bij | systemische sclerose (M34.8)
Troubles respiratoires au cours de:dermatomyosite (M33.0-M33.1+) | granulomatose de Wegener (M31.3+) | lupus erythémateux disséminé (M32.1+) | polymyosite (M33.2+) | sclérodermie (M34.8+) | syndrome de Gougerot-Sjögren (M35.0+)

respiratoire aandoeningen bij | amoebiasis (A06.5) | respiratoire aandoeningen bij | cryoglobulinemie (D89.1) | respiratoire aandoeningen bij | spondylitis ankylopoetica (M45) | respiratoire aandoeningen bij | sporotrichose (B42.0) | respiratoire aandoeningen bij | syfilis (A52.7)
Troubles respiratoires au cours de:abcès amibien du poumon (A06.5+) | cryoglobulinémie (D89.1+) | spondylarthrite ankylosante (M45+) | sporotrichose (B42.0+) | syphilis (A52.7+)

sedentair | wie een zittend leven leidt
sédentaire

respiratoir | respiratoor | met betrekking tot de ademhaling
respiratoire | respiratoire

respiratoir falen
insuffisance respiratoire

respiratoire aandoening
affection du système respiratoire

Cilia-geassocieerd respiratoire bacillus
bacille respiratoire associé aux cils

evalueren van respiratoire status aan de hand van monitoringapparaat
évaluation de l'état respiratoire en utilisant un monitoring

acuut respiratoir falen
insuffisance respiratoire aigüe

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

A. Voor continue AOT door positieve druk: Een getracheotomiseerde of niet getracheotomiseerde patiënt met een restrictieve aandoening of een getracheotomiseerde patiënt met een obstructieve longaandoening, bij wie de respiratoire insufficiëntie niet uitsluitend aan een Obesity Hypoventilation Syndrome kan worden toegeschreven en die, buiten elke acute opstoot, de tijdens de ademhalingsondersteuning gemeten bloedgaswaarden niet > 1 uur kan behouden.
A. Pour l’AVD continue par pression positive : Un patient trachéotomisé ou non trachéotomisé atteint d’une affection respiratoire restrictive ou un patient trachéotomisé atteint d’une affection respiratoire obstructive, chez lequel l’insuffisance respiratoire ne peut être imputée exclusivement à un Syndrome d’Obésité- Hypoventilation et qui, en dehors de toute poussée aiguë, est incapable de maintenir durant > 1 heure les valeurs de gazométrie mesurées pendant l’assistance ventilatoire.

B. Voor discontinue AOT (minimum 12 u/dag) door positieve druk: Een getracheotomiseerde of niet getracheotomiseerde patiënt met alveolaire hypoventilatie bij wie de respiratoire insufficiëntie niet uitsluitend aan een Obesity Hypoventilation Syndrome kan worden toegeschreven, maar aan
B. Pour l’AVD discontinue (= au minimum 12 h/jour) par pression positive : Un patient trachéotomisé ou non trachéotomisé avec une hypoventilation alvéolaire, chez lequel l’insuffisance respiratoire ne peut être imputée exclusivement à un Syndrome d’Obésité- Hypoventilation, mais à

Een antikaliuretische behandeling moet met grote voorzichtigheid gestart worden bij ernstig zieke patiënten, bij wie respiratoire of metabole acidose kan voorkomen, zoals patiënten met een cardiopulmonaire aandoening en patiënten met gedecompenseerde diabetes. Verstoringen in het zuur/base-evenwicht kan leiden tot acidose gepaard gaande met een stijging van de plasmakaliumspiegel.
Un traitement antikaliurétique ne sera entrepris qu'avec précaution chez les patients gravement malades qui pourraient manifester une acidose respiratoire ou métabolique, tels que les patients souffrant d'une affection cardiopulmonaire et d'un diabète décompensé.

Snel optredende overgevoeligheidsreacties, waaronder levensbedreigende reacties, zijn opgetreden bij patiënten bij wie de behandeling met abacavir werd hervat en die slechts één van de belangrijkste symptomen van overgevoeligheid (huiduitslag, koorts, gastro-intestinale, respiratoire of constitutionele symptomen zoals lethargie en malaise) hadden voordat de behandeling met abacavir werd gestaakt.
Des réactions d’hypersensibilité d’apparition rapide – mettant parfois en jeu le pronostic vital - ont été rapportées chez des patients après reprise du traitement par l’abacavir, alors que ceux-ci n’avaient présenté qu’un seul des symptômes évocateurs d’une réaction d’hypersensibilité (rash, fièvre, troubles gastro-intestinaux, respiratoires ou symptômes constitutionnels tels que léthargie et malaise) préalablement à l’arrêt du traitement par l’abacavir.

Snel optredende overgevoeligheidsreacties, waaronder levensbedreigende reacties, zijn voorgekomen bij patiënten bij wie de behandeling met abacavir werd hervat en die maar één van de belangrijkste symptomen van overgevoeligheid (huiduitslag, koorts, gastro-intestinale, respiratoire of constitutionele symptomen zoals lethargie en malaise) hadden voordat de behandeling met abacavir werd gestopt.
Des réactions d’hypersensibilité d’apparition rapide – mettant parfois en jeu le pronostic vital – ont été rapportées chez des patients après reprise du traitement par abacavir, alors que ceux-ci n’avaient présenté qu’un seul des symptômes évocateurs d’une réaction d’hypersensibilité (rash, fièvre, troubles gastro-intestinaux, respiratoires ou symptômes constitutionnels tels que léthargie et malaise) préalablement à l’arrêt du traitement.

Lormetazepam Labima 2 mg tabletten (lormetazepam) is gecontraïndiceerd bij patiënten die lijden aan myasthenia gravis, ernstige respiratoire decompensatie (bv.: ernstige chronische obstructieve longaandoening) en slaapapnoe-syndroom evenals bij patiënten van wie bekend is dat zij overgevoelig zijn voor benzodiazepines of voor een van de hulpstoffen van Lormetazepam Labima of lijden aan ernstig leverfalen.
Lormetazepam Labima 2 mg comprimés (lormétazépam) est contre-indiqué chez les patients souffrant de myasthénie grave, d’une décompensation respiratoire sévère (p. ex. bronchopneumopathie chronique obstructive sévère) ou d’un syndrome d’apnées du sommeil ainsi que chez les patients souffrant d’une insuffisance hépatique sévère ou ayant une hypersensibilité connue aux benzodiazépines ou à l’un des excipients de Lormetazepam Labima.

Gerapporteerde diagnoses bij patiënten bij wie vermoed werd dat ze ILD-achtige verschijnselen hadden, omvatten pneumonitis, interstitiële pneumonie, pneumonitis door bestraling, overgevoeligheidspneumonitis, interstitiële longziekte, obliteratieve bronchiolitis, pulmonale fibrose, acuut respiratoir distress syndroom (ARDS), alveolitis en longinfiltratie.
Chez les patients avec suspicion d’événements à type d’API, les diagnostics reportés incluaient notamment: pneumopathie inflammatoire, pneumopathie radique, pneumopathie d’hypersensibilité, pneumonie interstitielle, affection pulmonaire interstitielle, bronchiolite obstructive, fibrose pulmonaire, Syndrome de Détresse Respiratoire Aiguë (SDRA), alvéolite inflammatoire et infiltration pulmonaire.

Tot 1 oktober 2005 hing de tegemoetkoming van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging voor een mobiliteitshulpmiddel hoofdzakelijk af van de toestand van de motorische functie van de onderste ledematen van de verzekerde: de persoon van wie de beperking van de mobiliteit niet volledig was, of voortvloeide uit andere dan locomotorische problemen (respiratoire insufficiëntie.), had toen niet altijd recht op een vergoeding.
Jusqu’au 1 er octobre 2005, l’intervention de l’assurance obligatoire soins de santé pour une aide à la mobilité dépendait essentiellement de l’état de la fonction motrice des membres inférieurs de l’assuré: la personne, dont la limitation de mobilité n’était pas complète, ou découlait de problèmes autres que locomoteurs (insuffisance respiratoire,.), n’avait alors pas toujours droit au remboursement.

De diagnose niet-infectieuze pneumonitis moet worden overwogen bij patiënten met niet-specifieke respiratoire klachten en symptomen zoals hypoxie, pleurale effusie, hoest of dyspneu, en bij wie infectieuze, neoplastische en andere niet-geneesmiddelgerelateerde oorzaken zijn uitgesloten door middel van daarvoor geschikt onderzoek.
Le diagnostic de pneumopathie non infectieuse doit être envisagé chez les patients présentant des signes et symptômes respiratoires non spécifiques tels qu’hypoxie, épanchement pleural, toux ou dyspnée et lorsqu’une étiologie infectieuse, néoplasique ou toutes autres causes non médicamenteuses ont été exclues par les investigations appropriées.

De diagnose niet-infectieuze pneumonitis moet worden overwogen bij patiënten met niet-specifieke respiratoire tekenen en symptomen zoals hypoxie, pleurale effusie, hoest of dyspneu, en bij wie infectieuze, neoplastische en andere niet-geneesmiddelgerelateerde oorzaken zijn uitgesloten door middel van daarvoor geschikt onderzoek.
Le diagnostic de pneumopathie non infectieuse doit être envisagé chez les patients présentant des signes et symptômes respiratoires non spécifiques tels qu’hypoxie, épanchement pleural, toux ou dyspnée et lorsqu’une étiologie infectieuse, néoplasique ou toutes autres causes non médicamenteuses ont été exclues par les investigations appropriées.