Traduction de «warfarine inr-streefwaarde » (Néerlandais → Français) :

mg/dl) versus warfarine (INR-streefwaarde 2-3) in een dubbel placeboopzet (met reële of valse INR-waarden en dosisaanpassingen voor warfarine). Voor de primaire uitkomstmaat voor werkzaamheid (ischemisch of hemorragisch CVA of systemische embolie), was apixaban superieur aan warfarine (1,27%/jaar versus 1,60%/jaar, HR 0,79; 95%BI van 0,66 tot 0,95, p = 0,01).
(ischémique ou hémorragique) ou d’une embolie systémique, l’apixaban se montre supérieur à la warfarine (1,27%/an versus 1,60%/an, HR de 0,79 avec IC à 95% de 0,66 à 0,95, p=0,01).

A. Dabigatran Een cruciale studie (RE-COVER) 58 onderzocht het effect van dabigatran bij 2536 patiënten (gemiddelde leeftijd van 55 jaar, mediaan 55-56 jaar), met een acute trombo-embolie. Ze werden behandeld gedurende een mediane duur van 9 dagen (IQR van 8 tot 11) met een parenteraal anticoagulans (niet-gefractioneerde heparine IV of LMWH SC) en kregen vervolgens dabigatran 2 x 150 mg/d of warfarine (INR-streefwaarde 2-3) gedurende 6 maanden.
A. Dabigatran Une étude pivot (étude RE-COVER) 58 a évalué chez 2.539 patients (âge moyen de 55 ans, médiane de 55-56 ans), traités durant une médiane de 9 jours (IQR de 8 à 11) par un anticoagulant perentéral (héparine non fractionnée IV ou HBPM SC) pour une thromboembolie aiguë et recevant ensuite 2 x 150 mg de dabigatran par jour soit de la warfarine (INR cible 2-3) durant 6 mois.

De patiënten kregen een dubbelblinde behandeling met rivaroxaban 20 mg p.d. of warfarine (INR-streefwaarde tussen 2 en 3).
Les patients étaient traités en double aveugle par le rivaroxaban (20 mg p.j) ou par la warfarine (en visant un INR entre 2 et 3).

Deze studie onderzocht het effect van dabigatran aan een dosis van 2x 110mg en 2 x 150 mg (blind tussen deze 2 dosissen) versus warfarine (INR-streefwaarde 2-3, open label).
Elle évalue l’intérêt de l’administration de 2x 110mg et de 2 x 150mg de dabigatran (insu entre ces 2 doses) versus warfarine (INR cible 2-3, traitement non en insu).

In de twee studies werden dabigatran en rivaroxaban telkens vergeleken met warfarine (met INR-streefwaarde tussen 2 en 3), maar deze INR-streefwaarde werd slechts bereikt in 64 % van de tijd in de Re-Ly studie, en in 55 % van de tijd in de Rocket-AF studie.
Dans ces deux études, le dabigatran et le rivaroxaban ont chacun été comparés à la warfarine (en visant un INR entre 2 et 3), mais cette valeur cible de l’INR n’était atteinte que dans 64% du temps dans l’étude Re-Ly et dans 55% du temps dans l’étude Rocket-AF.

Deze dubbelblinde studie onderzocht het effect van rivaroxaban aan een dosis van 1 x 20 mg (15 mg bij creatinineklaring van 30-49 ml/min) versus warfarine (met INR-streefwaarde van 2-3) in een dubbel placebo-opzet (met reële of valse INR-waarden en dosisaanpassingen voor warfarine).
Elle évalue l’intérêt de l’administration de 1 x 20 mg de rivaroxaban (15 mg si clairance de créatinine 30-49 ml/min) versus warfarine (INR cible 2-3) en double insu et double placebo (avec INR réels ou factices et adaptations de doses pour la warfarine).

Meer recent verschenen de resultaten van de WARSS-studie (“The Warfarin- Aspirin Recurrent Stroke Study”), een gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbelblinde studie, waarbij warfarine (streefwaarde voor INR tussen 1,4 en 2,8)
Plus récemment, ont été publiés les résultats de l’étude WARSS («The Warfarin-Aspirin Recurrent Stroke Study»), une étude randomisée contrôlée en double aveugle, dans laquelle la warfarine (avec un INR entre 1,4 et 2,8)

Meer recent verschenen de resultaten van de WARSS-studie (" The Warfarin-Aspirin Recurrent Stroke Study "), een gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbelblinde studie, waarbij warfarine (streefwaarde voor INR tussen 1,4 en 2,8) en acetylsalicylzuur (325 mg p.d) werden vergeleken bij 2.206 patiënten zonder emboligene cardiopathie.
Plus récemment, ont été publiés les résultats de l’étude WARSS (" The Warfarin-Aspirin Recurrent Stroke Study "), une étude randomisée contrôlée en double aveugle, dans laquelle la warfarine (avec un INR entre 1,4 et 2,8) et l’acide acétylsalicylique (325 mg p.j) ont été comparés chez 2.206 patients sans cardiopathie emboligène.