Traduction de «waarbij interferon » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

tomografie | röntgenfoto waarbij slechts één vlak scherp wordt afgebeeld
tomographie | procédé d'exploration radiologique

invasief | waarbij een instrument in een orgaan ingebracht wordt
invasif | envahissant

ongeval met door dieren getrokken voertuig, waarbij iemand overreden werd door voertuig door dieren getrokken, ruiter van dier gewond
accident de véhicule à traction animale impliquant d'être écrasé par un véhicule à traction animale, cavalier d'un animal blessé

ongeval met door dieren getrokken voertuig, waarbij iemand overreden werd door voertuig door dieren getrokken, voetganger gewond
accident de véhicule à traction animale impliquant d'être écrasé par un véhicule à traction animale, piéton blessé

ongeval waarbij iemand meegesleept wordt door kabelbaan, niet op rails
accident causé en étant traîné par un téléphérique, pas sur des rails

ongeval met door dieren getrokken voertuig, waarbij iemand van door dieren getrokken voertuig gegooid werd, voetganger gewond
accident de véhicule à traction animale impliquant d'être jeté d'un véhicule à traction animale, piéton blessé

ongeval waarbij iemand aangereden wordt door aangedreven voertuig, alleen gebruikt binnen gebouwen en panden van industriële of commerciële instelling
accident impliquant d'être heurté par un véhicule motorisé, utilisé uniquement dans les bâtiments et les locaux d'un établissement industriel ou commercial

ongeval waarbij iemand gegrepen wordt door kabelbaan, niet op rails
accident causé en étant coincé par un téléphérique, pas sur des rails

ongeval met door dieren getrokken voertuig, waarbij iemand van door dieren getrokken voertuig gegooid werd, inzittende van tram gewond
accident de véhicule à traction animale impliquant d'être jeté d'un véhicule à traction animale, passager d'un tram blessé

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De bijwerkingen in studie D2302 (TRANSFORMS), een 1 jaar durende studie met 849 patiënten behandeld met fingolimod, waarbij interferon bèta-1a werd gebruikt als comparator, waren over het algemeen vergelijkbaar met studie D2301, rekeninghoudend met de verschillen in studieduur.
Dans l’étude D2302 (TRANSFORMS), une étude d’un an conduite chez 849 patients traités par fingolimod dans laquelle l’interféron bêta-1a était le traitement comparateur, les effets indésirables ont été généralement similaires à ceux rapportés dans l’étude D2301, en prenant en compte les durées d’études différentes.

Bij met Victrelis behandelde proefpersonen ging de respons op interferon (gedefinieerd door een afname van ≥ 1-log 10 in virale belasting in behandelingsweek 4) gepaard met detectie van minder RAVs, waarbij 6 % van deze proefpersonen RAVs had tegen 41 % van de proefpersonen met een afname van < 1-log 10 in virale belasting in behandelingsweek 4 (slechte respons op interferon).
Chez les sujets traités par Victrelis, la réponse à l’interféron (définie comme une diminution ≥ 1-log 10 de la charge virale à la semaine de traitement 4) était associée à la détection de moins de RAV, 6 % de ces sujets présentant des RAV, par rapport à 41 % des sujets ayant une diminution < 1-log 10 de la charge virale à la semaine de traitement 4 (mauvais répondeurs à l’interféron).

De bijwerkingen die vermeld staan in Tabel 5 zijn gebaseerd op gegevens uit de twee multicenter klinische onderzoeken waarbij Rebetol met interferon-alfa-2b of peginterferon-alfa-2b werd gebruikt bij kinderen en adolescenten.
Les effets indésirables rapportés listés dans le Tableau 5 sont issus des deux études cliniques multicentriques chez l’enfant et l’adolescent utilisant Rebetol associé à l’interféron alfa-2b ou au peginterféron alfa-2b.

Revolade is geïndiceerd voor gebruik bij volwassen patiënten met een chronische infectie met het hepatitis C-virus (HCV) ter behandeling van trombocytopenie, waarbij de mate van trombocytopenie de belangrijkste factor is die het starten van een optimale behandeling op basis van interferon verhindert, of de mogelijkheid om deze voort te zetten beperkt (zie rubrieken 4.4 en 5.1).
Revolade est indiqué dans le traitement de la thrombopénie chez le patient adulte ayant une infection chronique par le virus de l’hépatite C (VHC), lorsque le degré de la thrombopénie est le principal facteur empêchant l’initiation ou limitant la possibilité de maintenir un traitement optimal à base d’interféron (voir rubriques 4.4 et 5.1).

Drie uitgebreide, internationale, open-label, niet-gecontroleerde fase II-studies werden uitgevoerd bij patiënten met Philadelphia chromosoom positieve (Ph+) CML in de gevorderde, blastaire of acceleratiefase van de ziekte, andere Ph+ leukemieën of met CML in de chronische fase maar waarbij voorafgaande interferon-alpha (IFN) therapie faalde.
Trois grandes études ouvertes internationales de phase II, non contrôlées, ont été menées chez des patients atteints de LMC chromosome Philadelphie positive (Ph+) en phase avancée, crise blastique ou phase accélérée, ainsi que chez des patients atteints d'autres leucémies Ph+ ou de LMC en phase chronique en échec d’un traitement antérieur par interféron alpha (IFN).

Bijwerkingen met onbekende frequentie: Bloedaandoeningen: 'pure red cell aplasia' (een ernstige vorm van bloedarmoede waarbij de productie van rode bloedcellen vermindert of stopt); het kan leiden tot symptomen zoals zich erg moe voelen met gebrek aan energie Immuunsysteemaandoeningen: afstoting van lever- en niertransplantaten, Vogt-Koyanagi-Harada syndroom – een zeldzame ziekte gekenmerkt door verlies van zichtvermogen, gehoorvermogen en huidpigmentatie Psychische stoornissen: manie (episodes van overdreven opgewekte stemming) en bipolaire stoornissen (episodes van overdreven opgewekte stemming afgewisseld met bedroefdheid of hopeloosheid) Oogaandoeningen: zeldzame vorm van loslaten van het netvlies met vocht in het netvlies Skeletspieraandoeningen: ernstige spierschade en pijn Wanneer u geïnfecteerd bent met zowel hepatitis C als HIV virussen en behandeld wordt met combinatietherapie (HAART), kan de toevoeging van Copegus aan peginterferon alfa-2a of interferon alfa-2a therapie de volgende bijwerkingen veroorzaken; fataal leverfalen; doof, tintelend of pijnlijk gevoel in de handen en/of voeten (perifere neuropathie), ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis) (de symptomen kunnen zijn buikpijn, misselijkheid en braken), lactaatacidose (ophoping van melkzuur in het lichaam waardoor het bloed verzuurt), griep (influenza), longontsteking, affectlabiliteit (wisselende stemming), lusteloosheid (slaapzucht), tinnitus (oorsuizen), faryngolaryngeale pijn (pijn achter in de mond en keel), cheilitis (droge en gebarsten lippen),
Si vous êtes co-infecté par les virus VHC et VIH et que vous recevez un traitement antirétroviral anti- VIH, l’addition de Copegus au peginterféron alfa-2a ou à l'interféron alfa-2a peut entraîner les effets indésirables suivants : une insuffisance hépatique pouvant être fatale, des neuropathies périphériques (engourdissement, fourmillements et douleurs dans les mains et/ou aux pieds), une pancréatite (symptômes pouvant inclure des douleurs d’estomac, nausées, vomissements), une acidose lactique (formation d’acide lactique dans l'organisme, entraînant une acidité du sang), une grippe, une pneumonie, des troubles émotionnels, une apathie (léthargie), des acouphènes (bourdonnements d’oreille), des douleurs pharyngolaryngées (mal de gorge), une chéilite (lèvres sèches et gercées), une lipodystrophie acquise (accumulation d’amas graisseux dans la nuque et le haut du dos) et une chromaturie (coloration des urines).

Copegus, in combinatie met peginterferon alfa-2a, is geïndiceerd bij naïeve patiënten en patiënten waarbij eerdere behandeling met interferon alfa (gepegyleerd of niet-gepegyleerd) alleen of in combinatie met ribavirine heeft gefaald.
Copegus, en association au peginterféron alfa-2a, est indiqué chez les patients naïfs et les patients en échec à un précédent traitement par interféron alpha (pégylé ou non pégylé) seul ou en association avec la ribavirine.

Bij met Victrelis behandelde proefpersonen die geen SVR bereikten en bij wie post-baseline-monsters geanalyseerd werden op RAV’s, hing de respons op interferon samen met de detectie van minder RAV’s, waarbij 31 % van deze proefpersonen post-baseline-RAV’s had tegen 68 % van de proefpersonen met een afname van < 1-log 10 in virale belasting in behandelingsweek.
Chez les sujets traités par Victrelis n’ayant pas atteint une RVP et dont les échantillons post- inclusion ont été analysés pour détecter des RAV, la réponse à l’interféron était associée à la détection de moins de RAV, 31 % de ces sujets ayant des RAV post- inclusion, par rapport à 68 % des sujets ayant une diminution < 1-log 10 de la charge virale à la semaine de traitement.