Traduction de «vrouwen met respectievelijk » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.
Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.

Omschrijving: Dyspareunie (of pijn tijdens de geslachtsgemeenschap) komt zowel bij vrouwen als bij mannen voor. Zij kan dikwijls aan lokale pathologie worden toegeschreven en dient dan te worden ingedeeld bij de desbetreffende aandoening. Deze categorie dient alleen gebruikt te worden indien er geen primaire niet-organische seksuele functiestoornis is (b.v. vaginisme of vaginale droogte). | Neventerm: | psychogene dyspareunie
Définition: La dyspareunie (ou douleur durant les relations sexuelles) survient tant chez la femme que chez l'homme. Elle peut souvent être attribuée à une cause pathologique locale et doit alors être classée dans la rubrique de l'affection pathologique en cause. Cette catégorie doit être utilisée uniquement lorsqu'il n'y a pas un autre dysfonctionnement sexuel primaire (par exemple un vaginisme ou une sécheresse vaginale). | Dyspareunie psychogène

Omschrijving: Het belangrijkste probleem bij mannen is erectiestoornis (moeite met het krijgen van een erectie of deze vol te houden zodanig dat een bevredigende geslachtsgemeenschap mogelijk is). Bij vrouwen is het belangrijkste probleem droogte van de vagina of verminderde lubricatie. | Neventerm: | geremde seksuele opwinding bij de vrouw | gestoorde erectie | psychogene impotentie
Définition: Le problème principal chez les hommes est un trouble des fonctions érectiles (difficulté à développer ou à maintenir une érection adéquate pour un rapport satisfaisant). Chez les femmes, le problème principal est une sécheresse vaginale ou un manque de lubrification. | Impuissance psychogène Trouble de:érection chez l'homme | réponse sexuelle chez la femme

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Bij vrouwen met respectievelijk ten minste twee dan wel ten minste één wervelfractuur, nam het relatieve risico af met respectievelijk 49% en 41% (incidentie van nieuwe wervelfracturen met natriumrisedronaat respectievelijk 18,1% en 11,3%, met placebo respectievelijk 29,0% en 16,3%).
Chez les femmes ayant au moins, soit 1, soit 2 fractures vertébrales, la réduction du risque relatif était respectivement de 41% et de 49% (incidence des nouvelles fractures vertébrales sous risédronate sodique 11,3% et 18,1%, sous placebo 16,3% et 29,0%, respectivement).

Bij vrouwen met respectievelijk ten minste twee dan wel ten minste één wervelfractuur, nam het relatieve risico af met respectievelijk 49 % en 41 % (incidentie van nieuwe wervelfracturen met natriumrisedronaat respectievelijk 18.1 % en 11.3 %, met placebo respectievelijk 29.0 % en 16.3 %).
Chez les femmes ayant au moins, soit 1, soit 2 fractures vertébrales, la réduction du risque relatif était respectivement de 41 et 49% (incidence des nouvelles fractures vertébrales sous risédronate monosodique de 11,3% et 18,1%, 16,3% et 29,0% sous placebo respectivement).

Bij vrouwen met respectievelijk ten minste twee dan wel ten minste één wervelfractuur, nam het relatieve risico af met respectievelijk 49 % en 41 % (incidentie van nieuwe wervelfracturen met natriumrisedronaat respectievelijk 18,1 % en 11,3 %, met placebo respectievelijk 29,0 % en 16,3 %).
Chez les femmes ayant au moins soit 2, soit 1 fractures vertébrales, la réduction du risque relatif était respectivement de 49% et 41 % (incidence des nouvelles fractures vertébrales sous risédronate sodique : 18,1 % et 11,3 % ; sous placebo : 29,0 % et 16,3 %, respectivement).

Inadequate gewichtstoename in het derde trimester (gedefinieerd als < 0.34,< 0.35, < 0.30 en < 0.30 kg/week voor vrouwen met respectievelijk ondergewicht, normaal gewicht, overgewicht en obesitas) deed het risico in dezelfde grootteorde toenemen (aangepaste OR 1.91, 95%CI 1.40 to 2.61).
Une prise de poids inadéquate durant le troisième trimestre (soit < 0,34,< 0,35, < 0,30 et < 0,30 kg/semaine pour les femmes affichant respectivement un poids insuffisant, un poids normal, un surpoids et une obésité) a fait augmenter le risque dans le même ordre de grandeur (OR adapté 1.91, 95%CI 1.40 to 2.61).

De uitgangskenmerken in de twee behandelgroepen waren goed vergelijkbaar, zowel wat betreft de leeftijd (de mediane leeftijd in de SPRYCEL groep was 46 jaar en in de imatinibgroep 49 jaar, terwijl respectievelijk 10% en 11% van de patiënten ouder was dan 65 jaar), het geslacht (respectievelijk 44% en 37% vrouwen) als het ras (respectievelijk 51% en 55% blank en 42% en 37% Aziatisch). Bij het begin van het onderzoek was de verdeling van de Hasfordscores in de met SPRYCEL en imatinib behandelde groepen vergelijkbaar (respectievelijk laag risico: 33% en 34%; middelmatig risico: 48% en 47%; hoog risico: 19% en 19%).
Les caractéristiques à l'inclusion étaient bien équilibrées entre les deux groupes de traitement quant à l'âge (l'âge médian était de 46 ans pour le groupe SPRYCEL et de 49 ans pour le groupe imatinib avec 10% et 11% de patients âgés de 65 ans ou plus, respectivement), au sexe (femmes 44% et 37%, respectivement), et race (caucasiens 51% et 55%; asiatiques 42% et 37%, respectivement), A l'inclusion, la distribution du score de Hasford était similaire dans les groupes de traitement SPRYCEL et imatinib (risque bas: 33% et 34%; risque intermédiaire 48% et 47%; risque élevé: 19% et 19%, respectivement).

De gemiddelde C max van medroxyprogesteronacetaat bedroeg respectievelijk 1,65 ng/ml bij vrouwen met een BMI ≤ 25 kg/m 2 , 1,76 ng/ml bij vrouwen met een BMI > 25 tot ≤30 kg/m 2 en 1,40 ng/ml bij vrouwen met een
La C max moyenne de l'acétate de médroxyprogestérone était de 1,65 ng/ml chez les femmes ayant un IMC ≤ 25 kg/m 2 , de 1,76 ng/ml chez les femmes ayant un IMC > 25 à ≤ 30 kg/m 2 et de 1,40 ng/ml chez les femmes ayant un IMC > 30 kg/m 2 , respectivement. L'éventail des concentrations minimales (C min ) et des demi-vies de l'acétate de médroxyprogestérone était comparable pour les 3 groupes d'IMC.

De gemiddelde C max van medroxyprogesteronacetaat bedroeg respectievelijk 1,65 ng/ml bij vrouwen met een BMI ≤25 kg/m 2 , 1,76 ng/ml bij vrouwen met een BMI > 25 tot ≤30 kg/m 2 en 1,40 ng/ml bij vrouwen met een BMI > 30 kg/m.
La C max moyenne de l'acétate de médroxyprogestérone était de 1,65 ng/ml chez les femmes ayant un IMC ≤ 25 kg/m 2 , de 1,76 ng/ml chez les femmes ayant un IMC > 25 à ≤ 30 kg/m 2 et de 1,40 ng/ml chez les femmes ayant un IMC > 30 kg/m 2 , respectivement.

Bij het stellen van de diagnose is bij mannelijke patiënten het longkankerstadium in 27,7 % van de gevallen stadium III en in 46% van alle patiënten met een bekend ziektestadium is dit stadium IV. Voor vrouwen zijn de percentages voor stadium III en IV respectievelijk 24,7% en 49,9%.
Chez la femme, les pourcentages pour les stades III et IV sont respectivement de 24.7% et 49.9%.

In het algemeen lijken vrouwen het meest op raadpleging te gaan bij respectievelijk de gynaecoloog, de huisarts en de vroedvrouw.
En général, les femmes consultent le plus souvent, respectivement, leur gynécologue, leur médecin traitant et la sage-femme.

Verschillen kunnen onder meer verklaard worden door het geringe aantal verblijven in de steekproef (bv. APR-DRG:229 – overige procedures op het spijsverteringstelsel: 35 verblijven met vrouwen in de steekproef (51.2%) 33 met mannen (48.8%) tegenover 1 323 (59%) respectievelijk 918 (41%) in de nationale TCT-gegevens).
Les différences répartitions estimées (EPS-TCT) et observées (TCT) peuvent s’expliquer par le faible nombre de séjours repris dans l’échantillon (par exemple : 229 - autres procédures sur le système digestif : 35 séjours (51.2%) de femmes et 33 (48.8%) d’hommes pour l’échantillon versus 1 323 (59%) de femmes et 918 (41%) d’hommes dans les données nationales) mais pas uniquement (par exemple : 141 - asthme et bronchiolites : 91 séjours (35%) de femmes et 171 (65%) d’hommes pour l’échantillon versus 1 753 (45%) de femmes et 2 123 (55%) d’hommes pour les données nationales (TCT)).