Vertaling van "vrouwen met ibandroninezuur " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.
Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.

product dat ibandroninezuur in orale vorm bevat
produit contenant de l'acide ibandronique sous forme orale

Omschrijving: Dyspareunie (of pijn tijdens de geslachtsgemeenschap) komt zowel bij vrouwen als bij mannen voor. Zij kan dikwijls aan lokale pathologie worden toegeschreven en dient dan te worden ingedeeld bij de desbetreffende aandoening. Deze categorie dient alleen gebruikt te worden indien er geen primaire niet-organische seksuele functiestoornis is (b.v. vaginisme of vaginale droogte). | Neventerm: | psychogene dyspareunie
Définition: La dyspareunie (ou douleur durant les relations sexuelles) survient tant chez la femme que chez l'homme. Elle peut souvent être attribuée à une cause pathologique locale et doit alors être classée dans la rubrique de l'affection pathologique en cause. Cette catégorie doit être utilisée uniquement lorsqu'il n'y a pas un autre dysfonctionnement sexuel primaire (par exemple un vaginisme ou une sécheresse vaginale). | Dyspareunie psychogène

Omschrijving: Het belangrijkste probleem bij mannen is erectiestoornis (moeite met het krijgen van een erectie of deze vol te houden zodanig dat een bevredigende geslachtsgemeenschap mogelijk is). Bij vrouwen is het belangrijkste probleem droogte van de vagina of verminderde lubricatie. | Neventerm: | geremde seksuele opwinding bij de vrouw | gestoorde erectie | psychogene impotentie
Définition: Le problème principal chez les hommes est un trouble des fonctions érectiles (difficulté à développer ou à maintenir une érection adéquate pour un rapport satisfaisant). Chez les femmes, le problème principal est une sécheresse vaginale ou un manque de lubrification. | Impuissance psychogène Trouble de:érection chez l'homme | réponse sexuelle chez la femme

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Tabel 1: medicamenteuze bijwerkingen die zijn opgetreden bij postmenopauzale vrouwen die ibandroninezuur 150 mg eenmaal per maand of ibandroninezuur 2,5 mg per dag kregen in de fase IIIstudies BM16549 en MF4411 en in de postmarketingervaring.
Tableau 1 : Effets indésirables survenant chez des femmes post-ménopausées traitées par acide ibandronique 150 mg une fois par mois ou acide ibandronique 2,5 mg par jour dans les études de phase III BM16549 et MF4411 et dans l’expérience depuis la commercialisation.

Tabel 1: bijwerkingen die zijn opgetreden bij postmenopauzale vrouwen die ibandroninezuur 3 mg injectie om de 3 maanden of ibandroninezuur 2,5 mg per dag kregen in de fase III-studies BM16550 en MF 4411 en in de postmarketingbewaking.
Tableau 1: Réactions indésirables survenues chez les femmes ménopausées traitées par l'injection d'acide ibandronique, 3 mg tous les 3 mois, ou par l'administration orale d'acide ibandronique, 2,5 mg par jour, dans les études de phase III BM16550 et MF 4411, et depuis la mise sur le marché du médicament.

Bij histologische analyse van botbiopten na twee en drie jaar behandeling van postmenopauzale vrouwen met ibandroninezuur per os 2,5 mg per dag of intermitterende intraveneuze doses tot 1 mg om de 3 maanden werd bot van normale kwaliteit aangetoond en waren er geen aanwijzingen van een mineralisatiedefect.
L'analyse histologique des biopsies osseuses prélevées sur des femmes ménopausées après deux et trois ans de traitement par des administrations d'acide ibandronique aussi bien orales, 2,5 mg par jour, qu'intraveineuses intermittentes, jusqu'à 1 mg tous les 3 mois, révélait un os de qualité normale et une absence d'indice de défaut de minéralisation.

Botmineraaldichtheid (BMD) Eens per 3 maanden per intraveneuze injectie toegediend ibandroninezuur 3 mg bleek minstens zo effectief als oraal eenmaal daags ingenomen ibandroninezuur 2,5 mg, tijdens een 2 jaar durende, gerandomiseerde, dubbelblinde, multicenter, non-inferioriteitsstudie (BM16550) bij postmenopauzale vrouwen (1386 vrouwen tussen de 55 en 80 jaar) met osteoporose (lumbale wervelkolom BMD T-score lager dan -2,5 SD bij aanvang).
Densité minérale osseuse (DMO) Au cours d’une étude de non infériorité multicentrique, en double insu, randomisée, effectuée sur deux ans chez des femmes post-ménopausées (1386 femmes âgées de 55 à 80 ans) atteintes d’ostéoporose (T-score de la DMO lombaire < - 2,5 DS à l'inclusion) (BM 16550), l’acide ibandronique IV 3 mg tous les 3 mois s’est montré au moins aussi efficace que l’acide ibandronique oral 2,5 mg une fois par jour.

Ibandroninezuur 3 mg intraveneuze injectie toegediend om de 3 maanden was minstens even doeltreffend als ibandroninezuur per os 2,5 mg per dag in een gerandomiseerde, dubbelblinde, multicentrische non-inferioriteitsstudie van 2 jaar (BM16550) bij postmenopauzale vrouwen (1.386 vrouwen van 55 - 80 jaar) met osteoporose (T-score van de BMD van de lumbale wervelkolom lager dan - 2,5 SD bij de start van de studie).
L'injection intraveineuse d'acide ibandronique, 3 mg tous les 3 mois, s'est révélée au moins aussi efficace que l'administration orale d'acide ibandronique, 2,5 mg par jour, dans une étude de non-infériorité de 2 ans, multicentrique, en double aveugle et randomisée (BM16550), menée sur des femmes ménopausées (1386 personnes âgées de 55 à 80 ans) souffrant d'ostéoporose (T-score de la DMO de départ de la colonne lombaire inférieur à -2,5).

Tijdens een 2 jaar durende studie bij postmenopauzale vrouwen met osteoporose (BM 16549), bleek de incidentie van bijwerkingen op het bovenste deel van het maagdarmkanaal bij patiënten die gelijktijdig aspirine of NSAIDs gebruikten, na één en na twee jaar gelijk te zijn bij patiënten die ibandroninezuur 2,5 mg dagelijks of ibandroninezuur 150 mg eens per maand innamen. Van de meer dan 1500 patiënten opgenomen in studie BM 16549 (vergelijk van het maandelijkse met het dagelijkse ibandroninezuur doseerschema), gebruikten na één en na twee jaar respectievelijk 14 % en 18 % histamine-(H2-)blokkers of protonpomp-remmers.
Dans l’étude BM 16549, étude comparant la prise d’acide ibandronique une fois par jour et une fois par mois, sur plus des 1500 patientes incluses, respectivement 14 % et 18 % des patientes étaient sous antihistaminiques (H2) ou inhibiteurs de la pompe à protons (IPP) après un an et deux ans de traitement.

Voor wervelfracturen is met alendronaat, ibandroninezuur en risedronaat, dagelijks toegediend, een daling van het risico aangetoond; bij vrouwen met osteoporose en antecedenten van wervelfractuur (dus vrouwen met het hoogste fractuurrisico) worden in studies over een periode van 3 jaar Numbers Needed tot Treat (NNT’s) gevonden van 16 à 20, d.w.z. dat 16 à 20 vrouwen gedurende drie jaar moesten behandeld worden om bij één vrouw een wervelfractuur te voorkómen.
En ce qui concerne les fractures vertébrales, une diminution du risque a été démontrée avec l'alendronate, l'acide ibandronique et le risédronate, administrés quotidiennement; chez des femmes ostéoporotiques avec des antécédents de fractures vertébrales (c.-à-d. les femmes avec le risque de fracture le plus élevé), des Numbers Needed tot Treat (NNT’s) de 16 à 20 ont été retrouvés dans des études d'une durée de 3 ans; cela signifie que 16 à 20 femmes devaient être traitées pendant 3 ans pour prévenir une fracture vertébrale chez une femme.

Voor wervelfracturen is met alendronaat, ibandroninezuur en risedronaat, dagelijks toegediend, een daling van het risico aangetoond; bij vrouwen met osteoporose en antecedenten van wervelfractuur (dus vrouwen met het hoogste fractuurrisico) worden in studies over een periode van 3 jaar Numbers Needed tot Treat(NNT’s) gevonden van 16 à 20, d.w.z. dat 16 à 20 vrouwen gedurende drie jaar moesten behandeld worden om bij één vrouw een wervelfractuur te voorkómen.
En ce qui concerne les fractures vertébrales, une diminution du risque a été démontrée avec l' alendronate, l' acide ibandronique et le risédronate, administrés quotidiennement; chez des femmes ostéoporotiques avec des antécédents de fractures vertébrales (c.-à-d. les femmes avec le risque de fracture le plus élevé), des Numbers Needed tot Treat (NNT’s) de 16 à 20 ont été retrouvés dans des études d' une durée de 3 ans; cela signifie que 16 à 20 femmes devaient être traitées pendant 3 ans pour prévenir une fracture vertébrale chez une femme.

Bij gezonde mannelijke vrijwilligers en bij postmenopauzale vrouwen veroorzaakte intraveneus ranitidine een verhoging in de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur met ongeveer 20 % (wat de normale variatie van de biologische beschikbaarheid van ibandroninezuur is) waarschijnlijk als gevolg van een verminderde maagactiviteit.
Chez des volontaires sains de sexe masculin et chez des femmes ménopausées, la ranitidine administrée par voie intraveineuse a augmenté la biodisponibilité de l’acide ibandronique d’environ 20 % (ce qui est dans les limites de variabilité normale de la biodisponibilité de l’acide ibandronique),probablement du fait d’une réduction de l’acidité gastrique.

Voor niet-wervelfracturen(met inbegrip van heupfracturen) is het moeilijker een conclusie te trekken: daling van het risico is slechts aangetoond bij hoogrisicovrouwen (bv. vrouwen ouder dan 70 jaar met voorafbestaande wervelfractuur en lage botmassa), de NNT’s zijn hoger dan voor wervelfracturen, en de bewijsvoering verschilt voor de verschillende bisfosfonaten (sterkst voor alendronaat en risedronaat, beperkter voor ibandroninezuur, afwezig voor etidronaat).
En ce qui concerne les fractures non vertébrales (y compris les fractures de la hanche), il est plus difficile de tirer des conclusions: une diminution du risque n' a été démontrée que chez les femmes avec un risque élevé (p. ex. les femmes de plus de 70 ans avec des antécédents de fractures vertébrales et une faible densité osseuse), les NNT’s sont plus élevés que pour les fractures vertébrales, et le niveau de preuves diffère entre les différents diphosphonates (le plus de preuves pour l' alendronate et le risédronate, preuves plus limitées pour l' acide ibandronique, absence de preuves pour l' étidronate).