Traduction de «vrij de rechtstreekse afzet door » (Néerlandais → Français) :

Het staat de nationale autoriteiten echter vrij de rechtstreekse afzet door de jager van het wild of het daarvan afkomstige vlees aan de eindverbruiker of de detailhandel te reguleren.
Elle a toutefois laissé aux autorités nationales la possibilité de réglementer la commercialisation directe par le chasseur de son gibier ou des viandes de gibier au consommateur final ou au commerce de détail.

Op grond van het subsidiariteitsbeginsel staat het de nationale autoriteiten ingevolge de Europese regelgeving bovendien vrij de rechtstreekse afzet door de jager van het wild of het daarvan afkomstige vlees aan de eindverbruiker of de detailhandel te reguleren.
De plus, sur base du principe de la subsidiarité, la réglementation européenne a laissé aux autorités nationales la possibilité de réglementer la commercialisation directe par le chasseur de son gibier ou des viandes en provenant au consommateur final ou au commerce de détail.

De wet van 2 augustus 2002 betreffende de misleidende en vergelijkende reclame, de onrechtmatige bedingen en de op afstand gesloten overeenkomsten inzake de vrije beroepen, definieert in zijn artikel 2, 4°, de publiciteit als volgt : “iedere vorm van mededeling bij de uitoefening van een vrij beroep die rechtstreeks of onrechtstreeks tot doel heeft de afzet van goederen of diensten te bevorderen, met inbegrip van onroerende goederen, van rechten en verplichtingen en met uitsluiting van de door de wet voorgeschreven mededelingen”.
La loi du 2 août 2002 relative à la publicité trompeuse et à la publicité comparative, aux clauses abusives et aux contrats à distance en ce qui concerne les professions libérales, définit en son article 2, 4°, la publicité comme suit : « toute forme de communication faite dans le cadre d’une profession libérale dans le but direct ou indirect de promouvoir la fourniture de biens ou de services, y compris les biens immeubles, les droits et les obligations, et à l’exclusion des communications prescrites par la loi».

De Wet van 21 oktober 1992 betreffende misleidende reclame inzake vrije beroepen definieert in artikel 1 als “Reclame”: “ Iedere vorm van mededeling bij de uitoefening van een vrij beroep, die rechtstreeks of onrechtstreeks ten doel heeft de afzet van goederen of diensten te bevorderen, met inbegrip van onroerende goederen, van rechten en verplichtingen, en met uitsluiting van de door de wet voorgeschreven mededelingen”.
La loi du 21 octobre 1992 relative à la publicité trompeuse en ce qui concerne les professions libérales définit la publicité en son article 1er comme: " toute forme de communication faite dans le cadre d'une profession libérale dans le but direct ou indirect de promouvoir la fourniture de biens ou de services, y compris les biens immeubles, les droits et les obligations, et à l'exclusion des communications prescrites par la loi" .

Wat de internetcommunicatie betreft, omschrijft de voornoemde wet van 2 augustus 2002 reclame als “iedere vorm van mededeling bij de uitoefening van een vrij beroep die rechtstreeks of onrechtstreeks tot doel heeft de afzet van goederen of diensten te bevorderen, met inbegrip van onroerende goederen, van rechten en verplichtingen met uitsluiting van de door de wet voorgeschreven mededelingen”.
En ce qui concerne la communication via internet, la publicité, la loi du 2 août 2002 précitée définit la publicité comme : “toute forme de communication faite dans le cadre d’une profession libérale dans le but direct ou indirect de promouvoir la fourniture de biens ou de services, y compris les biens immeubles, les droits et les obligations, et à l’exclusion des communications prescrites par la loi”.

Het verplichte optreden van de rechter om het te consigneren of vrij te geven voorschot vast te stellen, strekt ertoe de rechtzoekende een grotere rechtszekerheid te waarborgen door duidelijk te stellen “dat de deskundige niet langer ertoe gemachtigd is aan de partijen de rechtstreekse betaling te vragen, op straffe van strafrechtelijke sancties” (eigen vertaling) (CRIV 51 PLEN 277, vergadering van donderdag 12.4.2007, p. 43).
L’intervention obligatoire du juge pour déterminer la provision à consigner ou à libérer tend à assurer au justiciable une plus grande sécurité juridique en édictant clairement “que l’expert n’est plus habilité à demander paiement directement aux parties sous peine de sanctions pénales” (CRIV 51 PLEN 277, séance du jeudi 12.4.2007, p. 43).