Vertaling van "volwassen waren " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

apofysitisniet-gespecificeerd als juveniel of van volwassene, van niet-gespecificeerde lokalisatie | epifysitisniet-gespecificeerd als juveniel of van volwassene, van niet-gespecificeerde lokalisatie | osteochondritisniet-gespecificeerd als juveniel of van volwassene, van niet-gespecificeerde lokalisatie | osteochondroseniet-gespecificeerd als juveniel of van volwassene, van niet-gespecificeerde lokalisatie
Apophysite | Epiphysite | Ostéochondrite | Ostéochondrose | non précisée juvénile ou chez l'adulte, de localisation non précisée |

adult | volwassene
adulte | adulte

bronchiëctasie bij volwassene
bronchectasie de l'adulte

slab of schort voor volwassene voor eenmalig gebruik
plastron/tablier à usage unique pour adulte

elektrode voor externe defibrillator voor volwassene voor eenmalig gebruik
électrode de défibrillateur externe à usage unique pour adulte

chronische progressieve externe oftalmoplegie met mitochondriale myopathie met aanvang op volwassen leeftijd
ophtalmoplégie externe progressive chronique de l'adulte avec myopathie mitochondriale

aanhoudende hyperinsulinemische hypoglycemie zonder insulinoom met aanvang op volwassen leeftijd
hypoglycémie hyperinsulinémique persistante de l'adulte non-insulinome

dystonie-parkinsonisme met aanvang op volwassen leeftijd
dystonie-parkinsonisme de l'adulte

autosomaal recessieve sideroblastische anemie met aanvang op volwassen leeftijd
anémie sidéroblastique autosomique récessive de l'adulte

huiselijk misbruik van volwassene
violence conjugale d'un adulte

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Artsen gebruikten vaak producten die voor volwassen waren goedgekeurd, soms in een andere dosis, met het risico dat het geneesmiddel niet goed werkte en/of dat er ongewenste bijwerkingen optraden.
Les médecins prescrivaient souvent des produits autorisés pour les adultes, parfois avec des posologies différentes, ce qui pouvait présenter des risques d'inefficacité et/ou d'effets indésirables.

Ervaring met patiënten met gelijktijdige HIV-infectie die eerder waren behandeld met lamivudine Tijdens een gerandomiseerd, 48 weken durend, dubbelblind, gecontroleerd onderzoek met tenofovirdisoproxil 245 mg (als fumaraat) onder volwassen patiënten met gelijktijdige infectie met HIV-1 en chronische hepatitis B die eerder waren behandeld met lamivudine (onderzoek ACTG 5127) was de gemiddelde uitgangswaarde voor de serum-HBV DNA-spiegel bij de patiënten die gerandomiseerd waren naar de tenofovirgroep 9,45 log 10 kopieën/ml (n = 27).
Expérience acquise chez les patients avec co-infection par le VIH ayant été traités antérieurement par la lamivudine Lors d’une étude randomisée contrôlée en double aveugle sur 48 semaines du ténofovir disoproxil 245 mg (sous forme de fumarate) chez des patients adultes co-infectés par le VIH-1 et par l’hépatite B chronique avec traitement antérieur par la lamivudine (étude ACTG 5127), les taux sérique moyens initiaux d’ADN du VHB chez les patients randomisés dans le groupe ténofovir ont été de 9,45 log 10 copies/ml (n = 27).

Intracellulair ara-GTP C max - en AUC (0-t) -waarden bij hetzelfde doseringsniveau waren gemiddeld twee- tot driemaal hoger bij volwassen vrouwelijke patiënten dan bij volwassen mannelijke patiënten.
A posologie équivalente, les valeurs intracellulaires de C max et d'ASC (0-t) de l'ara-GTP étaient 2 à 3 fois plus importantes chez les patients adultes de sexe féminin que chez les patients adultes de sexe masculin.

Ouderen Farmacokinetische gegevens over nuchtere bejaarde patiënten met ET (in de leeftijd van 65 - 75 jaar) in vergelijking met nuchtere volwassen patiënten (in de leeftijd van 22 - 50 jaar) geven aan dat de C max en AUC van anagrelide respectievelijk 36% en 61% hoger waren bij bejaarde patiënten, maar dat de C max en AUC van de werkzame metaboliet, 3-hydroxyanagrelide, respectievelijk 42% en 37% lager waren bij de bejaarde patiënten.
Personnes âgées Les données pharmacocinétiques de patients âgés à jeun (âgés de 65 à 75 ans) atteints de thrombocytémie essentielle comparées aux paramètres pharmacocinétiques à jeun de patients adultes (âgés de 22 à 50 ans) indiquent que la C max et l’ASC de l’anagrélide sont plus élevées de respectivement 36 % et 61 % chez les sujets âgés, mais que la C max et l’ASC du métabolite actif, le 3-hydroxy anagrélide, sont moins élevées de respectivement 42 % et 37 %.

De gemiddelde AUC (CV%)-waarden van bosentan bij kinderen behandeld met 31,25, 62,5 of 125 mg tweemaal daags waren respectievelijk 3496 (49), 5428 (79) en 6124 (27) ng·h/ml en waren lager dan de waarde van 8149 (47) ng·h/ml die werd gezien bij volwassen patiënten met pulmonale arteriële hypertensie die tweemaal daags 125 mg gebruikten.
Les valeurs moyennes de l’aire sous la courbe (SSC (CV%)) de bosentan chez les enfants traités par 31,25, 62,5 ou 125 mg deux fois par jour étaient respectivement de 3496 (49), 5428 (79), et 6124 (27) ng·h/ml et étaient inférieures à la valeur de 8149 (47) ng·h/ml observée chez les patients adultes atteints d’hypertension artérielle pulmonaire et recevant 125 mg de bosentan deux fois par jour.

De gemiddelde AUC (CV%)-waarden van bosentan bij kinderen behandeld met 31,25, 62,5 of 125 mg tweemaal daags waren respectievelijk 3496 (49), 5428 (79) en 6124 (27) ng·h/ml en waren lager dan de waarde van 8149 (47) ng·h/ml die werd gezien bij volwassen patiënten met pulmonale arteriële hypertensie die tweemaal daags 125 mg gebruikten. In de evenwichtssituatie bedroeg de systemische blootstelling van kinderen van 10–20 kg, 20–40 kg en > 40 kg respectievelijk 43%, 67% en 75% van de systemische waarde bij volwassenen.
Les valeurs moyennes de l’aire sous la courbe (SSC (CV%)) de bosentan chez les enfants traités par 31,25, 62,5 ou 125 mg deux fois par jour étaient respectivement de 3496 (49), 5428 (79), et 6124 (27) ng·h/ml et étaient inférieures à la valeur de 8149 (47) ng·h/ml observée chez les patients adultes atteints d’hypertension artérielle pulmonaire et recevant 125 mg de bosentan deux fois par jour. A l’état stable, l’exposition systémique mesurée dans chacun des groupes d’enfants pesant 10–20 kg, 20–40 kg et > 40 kg correspondait respectivement à 43%, 67%, et 75% de la valeur observée chez l’adulte.

Enkele jaren geleden waren de Amerikaanse overheden van oordeel dat een mangaaninname van 2 tot 5 mg/dag voor een volwassene aan te raden was. Nu hebben ze echter het niveau van hun aanbevelingen verlaagd tot een range van 1,8 tot 2,3 mg/dag in tegenstelling tot Australië waar op dit ogenblik 5,0 tot 5,5 mg/dag wordt aanbevolen.
Si les autorités américaines jugeaient il y a quelques années qu’un apport en manganèse de 2 à 5 mg/jour pour l’adulte était conseillable, celles-ci ont à présent baissé le niveau de leurs recommandations à une fourchette de 1,8 à 2,3 mg/jour contrairement aux Australiens qui en sont actuellement à 5,0 à 5,5 mg/jour.

De juveniele dieren waren niet gevoeliger voor nilotinib ten opzichte van volwassen dieren.
Les animaux juvéniles n’ont pas présenté une augmentation de la sensibilité au nilotinib par rapport aux animaux adultes.

Klinische werkzaamheid en veiligheid De werkzaamheid en veiligheid van pomalidomide in combinatie met dexamethason zijn geëvalueerd in een multicenter, gerandomiseerd, open-label fase III-onderzoek (CC-4047-MM-003), waarbij behandeling met pomalidomide plus laaggedoseerd dexamethason (Pom + LD-Dex) vergeleken werd met alleen hooggedoseerd dexamethason (HD-Dex) bij volwassen patiënten met recidiverend en refractair multipel myeloom die al eerder waren behandeld en ten minste twee eerdere behandelregimes hadden ondergaan, waaronder zowel lenalidomide als bortezomib, en die tijdens de laatste behandeling ziekteprogressie hadden vertoond.
Efficacité et sécurité clinique L’efficacité et la sécurité du pomalidomide en association avec la dexaméthasone ont été évaluées dans une étude de phase III multicentrique randomisée en ouvert (CC-4047-MM-003) au cours de laquelle le traitement par pomalidomide plus dexaméthasone à faible dose (Pom + Dex-DF) a été comparé à la dexaméthasone à dose élevée en monothérapie (Dex-DE) chez des patients adultes présentant un myélome multiple en rechute et réfractaire qui avaient reçu au moins deux traitements antérieurs comportant le lénalidomide et le bortézomib et dont la maladie avait progressé pendant le dernier traitement.

Toename van het lichaamsgewicht van de moeder en foetus waren verminderd bij konijnen die een dosering toegediend kregen die ongeveer het dubbele bedroeg van de volwassen menselijke dosering.
La prise de poids de la mère et du foetus était plus faible chez les lapins recevant une dose d'environ 2 fois celle administrée chez l'Homme adulte.