Vertaling van "verzekerde de prestaties die hij ten onrechte heeft ontvangen terug " (Nederlands → Frans) :

Zoals de Ministerraad erop wijst, leidt het verbod om van de sociaal verzekerde de prestaties die hij ten onrechte heeft ontvangen terug te vorderen, weliswaar ertoe, in de huidige stand van de wetgeving, dat het Riziv de financiële gevolgen draagt van een vergissing die aan de verzekeringsinstellingen is toe te schrijven (zie in dat verband, Cass., 22.12.2008, Arr. Cass., 2008, nr. 749).
Comme le relève le Conseil des ministres, l’interdiction de récupérer auprès de l’assuré social les prestations qu’il a indûment perçues aboutit certes, en l’état actuel de la législation, à faire peser sur l’INAMI les conséquences financières d’une erreur qui est imputable aux organismes assureurs (voy. à ce propos Cass., 22.12.2008, Pas., 2008, n° 749).

Als de werknemer zijn ziekenfonds niet meldt dat hij het werk heeft hervat, blijft hij ten onrechte arbeidsongeschiktheidsuitkeringen ontvangen.
S’il ne signale pas à sa mutualité qu’il a repris le travail, le travailleur continue à percevoir indûment des indemnités d’incapacité de travail.

De administratieve handeling waarbij een verzekeringsinstelling aan de gerechtigde meedeelt dat hij ten onrechte ziekte-uitkeringen heeft ontvangen en waarbij de betrokkene wordt verzocht om het onverschuldigd ontvangen bedrag terug te betalen, verleent aan de verzekeringsinstelling geen uitvoerbare titel.
L’acte administratif, qui consiste pour un organisme assureur à communiquer au titulaire qu’il a indûment perçu des indemnités de maladie et à le prier de rembourser le montant indu ne confère pas à l’organisme assureur de titre exécutoire.

Bij aangetekende brief van 17 oktober 2001 deelde appellant aan eerste geïntimeerde mede dat hij een bedrag van 14 863,65 EUR ten onrechte had ontvangen over de periode van 1 januari 1995 tot 31 augustus 2001 en dat appellant wettelijk verplicht was om de ten onrechte betaalde uitkeringen terug te vorderen.
Bij een controlebezoek afgelegd van 27 tot 30 augustus 2001 stelde de Dienst voor administratieve controle van het RIZIV vast dat de appellant had nagelaten om de ziekte-uitkeringen te verminderen met de dagbedragen van het arbeidsongeval voor de ongeschiktheidsgraad van 12 % (rente arbeidsongeval) en 20 % (aanpassingsbijslag) volgens de beschikbare bijdragebons, waardoor aan eerste geïntimeerde een bedrag van 14.863,65 EUR (599.997 frank) ten onrechte werd uitbetaald over de periode van 1 januari 1995 tot 31 augustus 2001. Bij aangetekende brief van 17 oktober 2001 deelde appellant aan eerste geïntimeerde mede dat hij een bedrag van 14.863,65 EUR ten onrechte had ontvangen over de periode van 1 januari 1995 tot 31 augustus 2001 en dat appellant wettelijk verplicht was om de ten onrechte betaalde uitkeringen terug te vorderen.

De draagwijdte van artikel 164 wordt verder niet gewijzigd; wanneer de patiënt zelf verantwoordelijk is voor de niet verschuldigde betaling omdat hij niet de vereiste hoedanigheid heeft of de voorwaarden niet vervult, blijft hij, persoonlijk verplicht de ten onrechte ontvangen prestaties terug te betalen.
La portée de l'article 164 n'est sinon pas modifiée; lorsque le patient est lui-même responsable du paiement indu parce qu'il n'a pas la qualité requise ou ne remplit pas les conditions, il reste personnellement tenu au remboursement des prestations indûment perçues.

Het advies van de Raad van State voorafgaande aan de wet van 9 augustus 1963 (Parl. St., Kamer, 1962-1963, nr. 527/1, p. 56) stelt dat deze regel, wat de betrekkingen betreft tussen de verzekeringsinstelling en degene die van haar een ten onrechte betaald bedrag heeft ontvangen, wordt ingegeven door het algemene beginsel opgenomen in artikel 1376 van het Burgerlijk Wetboek: “Hij die bij vergissing of met zijn weten iets ontvangen heeft dat hem niet verschuldigd was, is verplicht het terug te geven aan degene van wie hij het ontvangen heeft zonder dat het verschuldigd was”.
L’avis du Conseil d’État précédant la loi du 9 août 1963 (Doc. parl., Ch., 1962-1963, n° 527/1, p. 56) indique que cette règle s’inspire, en ce qui concerne les relations de l’organisme assureur avec celui qui en a reçu une somme indûment payée, du principe général figurant à l’article 1376 du Code civil : “Celui qui reçoit par erreur ou sciemment ce qui ne lui est pas dû, s’oblige à le restituer à celui de qui il l’a indûment reçu”.

Met zijn op prejudiciële vraag gewezen arrest van 24 mei 2012 heeft het Grondwettelijk Hof het volgende voor recht gezegd: “artikel 174, derde lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994, zoals het werd ingevoegd bij artikel 47 van de wet van 19 december 2008 houdende diverse bepalingen inzake gezondheidszorg, schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het de verzekeringsinstellingen toestaat gedurende een jaar de invaliditeitsuitkeringen terug te vorderen die, door een aan hen toe te schrijven vergissing, ten onrechte aan hun aangeslotenen zijn uitbetaald, op voorwaarde dat de sociaal verzekerde niet wist of niet moest weten dat hij geen of niet langer recht had op de uitgekeerde prestatie”.
Par son arrêt rendu sur question préjudicielle, le 24 mai 2012, la Cour Constitutionnelle a dit pour droit que “l’article 174, alinéa 3, de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, tel qu’il a été inséré par l’article 47 de la loi du 19 décembre 2008 portant des dispositions diverses en matière de santé, viole les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu’il permet aux organismes assureurs de récupérer durant un an les prestations d’invalidité indûment payées à leurs affiliés par suite d’une erreur imputable aux organismes et pour autant que l’assuré social ne savait pas ou ne devait pas savoir qu’il n’avait pas ou plus droit à la prestation versée”.