Vertaling van "verwerende partij in beginsel " (Nederlands → Frans) :

De inleiding van het geding bij verzoekschrift bedoeld in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek biedt aan een verwerende partij in beginsel afdoende waarborgen op het vlak van de rechten van verdediging.
L’introduction d’instance par la requête visée à l’article 704 du Code judiciaire offre, en principe, à la partie défenderesse des garanties suffisantes en ce qui concerne les droits de la défense.

De verwerende partij in het bodemgeschil voert aan dat die gelijke behandeling het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie schendt, aangezien de parallelinvoerders zich in een andere situatie zouden bevinden dan producenten van geneesmiddelen.
La partie défenderesse devant le juge a quo fait valoir que cette égalité de traitement viole le principe d'égalité et de non discrimination au motif que les importateurs parallèles se trouveraient dans une autre situation que les producteurs de médicaments.

De verwijzende rechter stelt vast dat de verwerende partij wel degelijk moet worden beschouwd als “aanvrager” in de zin van artikel 191 van de ZIV-Wet, en vraagt het Hof of de onderworpenheid aan de bedoelde vergoedingen en heffingen die daaruit voortvloeit, in overeenstemming is met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie.
Le juge a quo constate que la partie défenderesse doit effectivement être considérée comme un “demandeur” au sens de l'article 191 de la loi AMI et demande à la Cour si l'assujettissement aux redevances et cotisations visées qui en découle est conforme au principe de l'égalité et de la non discrimination.

De verwerende partij voor de verwijzende rechter is van oordeel dat de regeling van de intresten, vastgesteld in artikel 61, § 7, van de ZIV-wet, om verschillende redenen het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie schendt.
La partie défenderesse devant le juge a quo estime que le régime des intérêts prévu à l’article 61, § 7, de la loi AMI viole, pour plusieurs motifs, le principe d’égalité et de non-discrimination.

In het onderhavige geval was in het vonnis a quo van de Arbeidsrechtbank te Dinant, enerzijds de rechtsvordering tot terugvordering wegens onverschuldigde betaling van de eisende partij ontvankelijk en gegrond verklaard, die langs een tegeneis tot stand was gekomen en waarvan de conclusies in januari 2005 zijn neergelegd, en anderzijds, gedeeltelijk recht doende aan de vorderingen van de verwerende partij, haar schadeloosstelling toegekend bij wijze van schadeherstel ten gevolge van een fout gemaakt uit hoofde van de eisende partij.
En l'espèce, le jugement a quo du Tribunal du travail de Dinant, avait, d'une part déclaré recevable et fondée l'action de la demanderesse en répétition de l'indu formée par voie reconventionnelle en termes de conclusions déposées en janvier 2005, et d'autre part, faisant partiellement droit aux prétentions de la défenderesse, lui avait octroyé des dommages et intérêts en réparation du dommage consécutif à une faute retenue dans le chef de la demanderesse.

W. R.v.St) doch dat het administratief kort geding geen afbreuk doet aan de bevoegdheid van de rechterlijke macht om uitspraak te doen over geschillen betreffende subjectieve rechten, en desgevallend dringende en voorlopige maatregelen te bevelen ter voorkoming van schade, wanneer deze het gevolg is van een ogenschijnlijke schending van enig subjectief recht van eisende partij waaraan in hoofde van verwerende partij een rechtsplicht beantwoordt (Cass., 15.10.1993, met conclusie eerste Advocaat-generaal D'HOORE, R.W. 1993- 94, 711).
W. R.v.St) doch dat het administratief kort geding geen afbreuk doet aan de bevoegdheid van de rechterlijke macht om uitspraak te doen over geschillen betreffende subjectieve rechten, en desgevallend dringende en voorlopige maatregelen te bevelen ter voorkoming van schade, wanneer deze het gevolg is van een ogenschijnlijke schending van enig subjectief recht van eisende partij waaraan in hoofde van verwerende partij een rechtsplicht beantwoordt (Cass., 15.10.1993, met conclusie eerste Advocaat-Generaal D'HOORE, R.W. 1993-94, 711).

Het Hof wordt door de verwijzende rechter ondervraagd over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van de artikelen 700 en 861 van het Gerechtelijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de rechtsvordering die personen bij verzoekschrift instellen in een geval waarbij de wet die vorm van rechtsingang niet uitdrukkelijk toestaat, onontvankelijk is, zelfs indien de onregelmatigheid de verwerende partij geenszins heeft benadeeld, terwijl de vordering die personen instellen door middel van een dagvaarding die door een vormgebrek is aangetast, alleen dan onontvankelijk wordt verklaard indien de onregelmatigheid de belangen schaadt van de partij die deze opwerpt.
La Cour est interrogée par le juge a quo sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, des articles 700 et 861 du Code judiciaire interprétés en ce sens que les personnes qui introduisent une action en justice par requête dans un cas où la loi n’autorise pas expressément ce mode introductif d’instance, voient leur action frappée d’irrecevabilité même lorsque l’irrégularité n’a causé aucun préjudice à la partie défenderesse, alors que les personnes qui introduisent leur action au moyen d’une citation entachée d’un vice de forme ne voient leur action déclarée irrecevable que si l’irrégularité compromet les intérêts de la partie qui l’invoque.